Herkesin hayattan ve sevdiklerimizden bazı beklentileri var. Hayat karşımıza doğru insanı doğru zamanda çıkarsın ve mutlu olalım isteriz. Adil davranmasını isteriz, eğer haksızlıklar gözümüze batıyorsa. Huzur isteriz henüz buna erişemediysek. Sevgi bekleriz eşten, dosttan… İşimizden memnun değilsek daha iyi bir iş isteriz. Ya da kariyerimiz iyi yönde gitsin ve daha başarılı olalım isteriz. İşin özü nasıl bir hayat istiyor ya da hayal ediyorsak onun için evrene mesajlar iletir ve dualar ederiz.

Bir de sevdiklerimizden beklediklerimiz var. Anlayış mesela. Kötü bir gün yaşıyorsak bizi anlasın, alttan alsın ve mümkünse bizimle kötü anları da paylaşsın. Bizi mutsuz eden şeyler üzerine kafa yorsun ve çözümler bulmaya çalışsın. Düşünceli davranmasını bekleriz, hassas olduğumuz konulara özen göstersin, üstüne basmasın yaramızın. Bilakis kapanması için uğraşsın. Mutlu etmek için çabalasın. Sevdiğimiz kahveyi içmek için dışarı çıkarsın, evde film izlemek için mısır patlatsın. Mutsuzken “Hadi gel, bi dertleşelim neyin var?” desin. Ya da sadece yanında otursun, sessizliğini paylaşsın.

Eğer etrafınızda böyle insanlar varsa şanslısınız demektir. Var olduğuna inandığınız ama size hayal kırıklığı yaşatan insanlar görüyorsanız eğer hayal kırıklıkları başlamış demektir. Düşünceli olmasını beklediğiniz ama bencil yanlarını gördüğünüz, sizi mutlu etmesini beklerken en büyük mutsuzlukları yaşatan olduğunu fark ettiğiniz. Mutsuzken yanınızda olmasını istediğiniz ama varlığını hiç hissetmediğiniz…

Doğru adımı atmak için ne bekliyoruz, mutlu olacağımız insanlar biriktirmeliyiz hayatımızda.