Sabahın kör karanlığında daha rüya görürken uyanmadığım, tekmelenmiş top gibi otobüs durağına yuvarlanmadığım, bir saat yol tepmediğim, sabah kahvaltısı niyetine ağzıma simit tıkıştırmadığım, çiğnemeye fırsat bulamadığım lokmaları yumuşatsın diye ağzıma alelacele çay bardağı dikmediğim için çok mutluyum.

Bütün gün oturduğum, bağırsaklarımı tembelleştiren masamdan, üzerinde zır zır çalan telefondan uzak olduğum için fevkalade memnunum. Hesabıma bir kuruş iş avansı yatırmamak için elli tane soru soran muhasebeciyle muhatap olmamak, müşterilerin siparişlerine yetişmeye çalışmamak ve bitmeyen kaprislerine katlanmamak ziyadesiyle iyi geldi. Mesai bitimine doğru toplantıya çağrılmamak, toplantı yüzünden bitemeyen işleri evde halletmek için çantama sokuşturmamak, akşam evde çalışmamak huzura erdirdi.

Ekonomi durmuş. Dursun biraz, fazla hızlı dönüyordu. Ne olacaksa olacak. Evde nefes aldığımı hissediyorum.

Sibel