Çocuklarımızı doğdukları günden itibaren yakın markaja alırız ve sürekli onları izleriz. Çocukların ya da bizim farkında olmadan yaptığımız herhangi bir hareketin gelişimlerini etkilememesi için elimizden geleni yaparız. Yemek yeme alışkanlığı kazanmaları ve motor becerileri kritik dönemlerinde kazanmaları için türlü türlü aktiviteler uygularız. Bebeklikten çocukluğa sağlıkla geçmelerini beklediğiniz dönemlerde, çoğunu sonradan öğrenerek yaptığımız bu davranışların dışında, doğal olarak atladığımız veya neden sağlıksız olduğunu tahmin edemeyeceğimiz bazı durumlar olabilir. İşte W oturuşu ya da kelebek oturuşu da bunlardan bir tanesi.

W oturuşu nedir?

W oturuşu aslında bir bozukluk değil, tamamen doğal bir durum. Herhangi bir hastalığın belirtisi de değil. Bu bir oturuş pozisyonudur. İki bacağın birden tamamen yana açılıp diz kapaklarının önde olduğu ve vücudun bir W harfine benzediği bir oturma şeklidir. Dikkatli olmamız gereken nokta, doktorların çoğunun zararlı olduğuna inandığı bir oturuş şekli olmasıdır.

W oturuşunun zararları nelerdir?

• W oturuşunun vücuttaki ana gücü sınırladığı düşünülüyor. Bu oturuş pozisyonu çoğu çocuğa büyük bir destek sağlıyor. Çocuğun karın ve sırt kaslarını aynı anda kullanmasına gerek olmadığından, genelde bunu bacakların önde olduğu ya da üst üste olduğu pozisyonları tercih ediyorlar.

• W oturuşunun kas sertliğine sebep olduğu biliniyor. Bu sertliğin özellikle de bacaklarda ve kalçada olabileceği söyleniyor ancak dizleri ve bilekleri de etkileyebileceği düşünülüyor.

• Bazı nörolojik sıkıntılara da sebep olduğu düşünülüyor. Bu oturuşta aktif olarak kullanılmayan kasların zamanla aktivitesini azalttığı düşünüldüğünden, yumuşayan kaslar pozisyonun uzun vadede kişinin vücudunu dik tutmakta sorun yaşayacağı öngörülüyor.

• Aslında teknik olarak, çoğu doktorun da aynı fikirde olduğu konu, uzun süreli W oturuşun çocukluk dönemi boyunca edinilmesi gereken kaba motor becerilerin geliştirilmesini geciktirdiği konusu. Eğer çocuğunuzun özellikle fiziksel olarak güçlü olmasını bekliyorsanız, bu pozisyon ileride ona engel olabilir.

Çocuğunuzun çocuk olduğunu unutmayın!

Neden çocuklar böyle oturmayı tercih ediyorlar?

Çocukların bu oturuş pozisyonunu benimsemekteki en önemli sebepleri içgüdüsel olarak sahip oldukları denge güdüsüdür. Çocuklar en stabil oldukları pozisyonda olmak istiyorlar. Bununla birlikte de araba koltukları, salıncaklar, ev içi salıncaklı yataklar, özetle bebek taşıma için üretilmiş her şey de bu oturuş pozisyonunu destekliyor gibi.

Bu noktada, W oturuşunun herhangi bir zararı olmadığına inanan Rachel Coley açıklasında şunları dile getirdi: "Çocukların böyle oturması tamamen doğal ve üstelik çok normal. Çünkü bu oturuş esnek olduklarının bir göstergesidir. İçgüdüsel olarak aradıkları doğal dengeyi bulmuş olduklarının bir ifadesi. Üstelik de bu pozisyon, özellikle emekleme dönemindeki bebeklerde, emeklemeden dizlerinin üzerine çıkmaya ve ardından yeniden oturmaya karşı doğal bir ortam ve pozisyon hazırlıyor. Yani, aslında hiçbir zararı yok, tam tersine her şeyin yolunda olduğunun bir göstergesidir."

Genel çoğunluğun içinde tek başına faydalı olduğunu savunan Rachel Coley’den mi taraf olursunuz, yoksa zararlı ve mutlaka üstünde durdurulması gerektiğini düşünen uzmanlar ordusuna mı katılırsınız, o noktada elbette ki seçim sizin.

W oturuşu düzeltmek için neler yapılabilir?

W oturuş denilen oturuş pozisyonunun zararı konusunda kesin olarak ikna olmuş olan uzmanlara göre yapılacak en iyi şey, çocuğu bu pozisyonda otururken yakaladığınız takdirde pozisyonunu hemen değiştirmeye yardımcı olmaktır. Alışkanlıklarını değiştirmek biraz zaman alacak olsa da doğru pozisyona getirmek yapılacak en doğru şey.

Mutlu çocuk yetiştirmenin sırları

Düzgün ve mutlu çocuklar yetiştirmek için çok çaba harcarız. İşte mutlu çocuk yetiştirmenin 10 yolu...

10

1. Çocuğunuza güvenin, onu olduğu şekilde kabul edin ve her türlü seçimine saygı duyun. Ona güvenir ve saygı duyarsanız o da kendisine ve çevresine karşı güven, saygı ve duyarlılık hissedecektir. Sadece yaşı küçük olduğu için sizin düşüncelerinizden farklı seçimleri olması, her koşulda bunların yanlış olduğunu göstermeyecektir.

2. Onu kendinize benzetmeye çalışmayın. Onlar size rol model olmaya çalıştıkları için siz de kendi anne-babanızın yolundan gitmeyin. Hatırlayın, siz bundan hiç hoşlanmamıştınız, o halde aynısını kendi çocuklarınıza yapmayın. Sizin için doğru olanlar çocuklarınız için doğru olmak zorunda değil, çünkü o sizden tamamen farklı bir birey.

3. Çok küçük yaşlardan itibaren ona irade kazanma yolunda sorumluluk verin. En başta kendi hayatının sorumluluğunu... Herkes hayatından kendisi sorumlu, sizin ebeveynlik göreviniz onun hayatının sorumluluğunu almak değildir, bunu unutmayın. Çocuk kendi hayatının sorumluluğunu alırsa hayatla barışık olur, olanlardan başkalarını sorumlu tutmaz. Hayata endişe ile bakarak hatalarından korkmaz, onlardan ders çıkartmasını öğrenerek bir daha olmamasını sağlar.

4. Çocuğunuzun gerçek özbenliğinin ortaya çıkmasına çaba sarf edin. Anne babanın birinci görevi çocuklarının içindeki cevherin ortaya çıkmasına yönelik rahat ve huzurlu bir ortam sağlamaktır. Mutlu ve tatminkar bir hayatın temeli kişinin kendini tanımasıyla başlar, onun için çocuğu yönlendirmeden ve sabırla kendi gerçeklerinin, yeteneklerinin, kısacası kendi yaşam "öz"ünün ortaya çıkmasına zemin hazırlayın.

5. Ona cevaplar değil, sorular verin. Hayat doğru cevaplarla değil, doğru sorularla ilgilidir. Doğru cevap yoktur, sadece o kişiye özel cevap vardır, bu da ancak kişiye özel sorgulamalarla ortaya çıkacaktır. Ona cevaplar sunmaktansa çocuğunuza soru bilincini aşılayın, onu doğru sorularla yönlendirin, ancak bu şekilde çocuğunuz kendine özel cevapları keşfederek hayatı doğru şekilde anlayacak ve yaşayabilecektir.

6. Hayatı bir öğrenme süreci olarak çerçeveleyin. Çocuğunuza hayatı, sürekli peşinden koşulacak hedeflerin olduğu sonuç odaklı bir yolculuktan ziyade, her anından keyif alınması gereken ve her durumda öğrenilecek dersler sunan bir serüven olarak görebilmesine yardımcı olun. Hayat aslında sadece "şu an"da gerçekleşiyor, onu hiçbir zaman kaçırmamasına liderlik edin.

7. Sevgi ve güç aşılayın. Çocuğa özellikle anne tarafından sunulan sevgi sonsuz olmalı ve asla koşula dayandırılmamalıdır. Çocuk bu sevgiden hiçbir zaman şüphe duymamalıdır. Baba ise çocuğu hayata hazırlamada güç, otorite ve adaleti temsil etmelidir. Sağlıklı psikolojiye sahip çocuk ebeveynlerin uygun rolleri oynadıkları bir ailede yetişebilir.

8. Sadece aklına değil, duygu ve sezgilerine de güvenmesine ön ayak olun. Özellikle hayatı ile ilgili önemli kararlarda ona yardım edecek olan sezgilerine güvenmesine yardımcı olun. Karşılaşacağı problemlerde sadece aklını kullanarak değil, duygularına ve sezgilerine de güvenerek çözüme ulaşmasına destek olun. Akıl genellikle fayda sağlama peşinde koşarken sezgiler ruhunuzun sesini duymanızı sağlar.

9. Çocuğunuzla kaliteli zaman geçirin, onu gözlemleyin. Ona verebileceğiniz en değerli hediye, onun kendini keşfetmesini sağlamaktır, onunla bu doğrultuda vakit geçirin. Duygu ve hayal dünyasını geliştirmeye çaba sarf edin, yeteneklerine ve ilgi alanlarına odaklanmasını sağlayın, çocuğunuz ancak bu sayede kendi hayatı ile ilgili gerçeklerin farkına varmaya başlayabilecektir.

10. Onu eleştirmeyin, suçlamayın, yargılamayın. Bu onun her yaptığının doğru olduğunu kabul etmeniz anlamına gelmez, onun kendi hatalarının kendi farkına varmasına ve derinde yatan sebepleri keşfetmesine yardımcı olun. Hatalar ancak bu şekilde içselleştirildiği takdirde çözülebilir. Ceza ya da madalyonun diğer yüzü olan ödül psikolojisi, yapılan hataya anlam katamayacağından, çocuğun kişisel gelişimine hiçbir katkı sağlamayacaktır.