Herkese merhaba,
Bugün, 3 Aralık Dünya Engelliler Günü. Bazıları için yalnızca bir tarih, ama bizim için insanlığın kalbine tutulmuş bir ayna. O aynaya baktığımızda engel değil; sevgi eksikliği, anlayış eksikliği ve duyulmamış hikâyeler görüyoruz.
Engelli bireylerin hayatı; dışarıdan bakıldığında zorlu gibi görünse de aslında sevgiyle, destekle, dostluklarla güzelleşen bir yolculuktur. Bu yolculukta en çok yaralayan şey engelin kendisi değil; bazen bir bakış, bazen bir fısıltı, bazen de çocukluktan başlayan küçük kırgınlıklardır.
Okul yıllarında bir çocuğun sessizce köşeye oturuşunu hatırlayın…
Konuşmak ister ama kelimeleri eksik kalır.
Koşmak ister ama ayakları izin vermez.
Ve en çok da “sen yapamazsın” denmesinden incinir.
Ama işte tam da burada, başka bir şey başlar:
Umut.
Çünkü o çocuğun hayatına bir öğretmen dokunur…
Bir arkadaş elini uzatır…
Bir anne, bir aile hiç vazgeçmez…
Ve o küçük adımlar büyür, bir gün kitaplara, sahnelere, imza günlerine, başarı hikâyelerine dönüşür.
Engelliler Günü bize şunu hatırlatmalı:
Bir insanın hayatını değiştirmenin yolu büyük şeylerden geçmez.
Bazen bir gülümseme, bazen bir selam, bazen de “yanındayım” demek bile yeter.
Engel dediğimiz şey, çoğu zaman bir duvardır.
Ama o duvarın ardında;
güç vardır, hayaller vardır, sevgi vardır, mücadele vardır.
Ve her engelli bireyin içinde, dünyayı güzelleştirecek bir ışık mutlaka vardır.
3 Aralık, engelleri değil, bu ışığı fark etme günüdür.
Çünkü hepimiz biliriz:
Sevgi varsa, umut varsa, engeller erir gider.
Herkese engelsiz bir ay diliyorum...
