Susmak da insanın içinde bir yara bırakıyor

Yeşim Hanım merhaba; geçen hafta iş yerinde bir olay oldu, hâlâ içim rahat değil. Uzun zamandır birlikte çalıştığımız bir arkadaşımıza, müdür herkesin içinde bağırdı. Hata dediğiniz şey de öyle büyük bir şey değildi, hepimizin başına gelebilirdi. O an ne yapacağımı bilemedim, bir şey diyemedim, sadece sustum. Sonra herkes işine döndü ama ben o anı unutamadım. İçimden bir ses sürekli ‘Keşke bir şey deseydin’ diyor. Korktum belki… Bana da patlar diye, dışlanırım diye, işimden olurum diye. Ama şimdi düşünüyorum da bazen susmak da insanın içinde bir yara bırakıyor. İçim içimi yiyor, sessiz kaldıkça yarın öbür gün hepimizi bu şekilde azarlayacaklar diye de korkuyorum açıkçası. Sizce susmam doğru bir tercih miydi yoksa vicdanımın yönlendirdiği gibi sesimi çıkarıp müdür de olsa gerekeni söylemeli miydim? Diğer taraftan yarın yine böyle bir şey yaşanırsa sizce nasıl davranmalıyım?

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili okurum; maalesef birçok insan kendi kendinin muadili olarak yaşıyor. Hayatın mı insanların mı korkusu yoksa menfaatlerin mi?... İnsan bir takım çekinceleri yüzünden kendi kendinin muadili ile bütünleşerek yaşamını idame ettiriyor. Siz de o gün kendiniz olma cesaretini işte bu sizin önünüze geçen muadiliniz yüzünden gerçekleştiremediniz. Eğer cesaret gösterseydiniz arkadaşınızı koruyacak ama kendiniz sıkıntıya düşecektiniz, göze batacaktınız. Muadiliniz bunun korkusuyla ne yaptı? Sizi susturdu. Siz susunca her şey kendi düzeninde ilerledi… Hayatın içinde daha doğarken başlayan adaletsizlikler vardır ve insanoğlu bu adaletsiz düzeni menfaatleri doğrultusunda sürdürmeye devam eder. Sözün özü insanlar menfaatlerinden tutukludurlar bu yüzden de tamamen kendileri olamazlar. Keşke bu menfaatler bu kadar insanı insanlıktan uzaklaştırmasa ama kaybedebileceklerinin korkusu veya kazanabileceklerinin hırsıyla menfaatler insanın ağzını dilini bağlar.

Sizin en azından vicdanınız bağlanmamış bu da güzel. İşinizle ilgili çekinceleriniz olması, korku duymanız, susmanız anlaşılmaz değil. Müdürünüz sonuçta… Önemli olan insanlığınızı kaybetmemişsiniz. Zihninizde kalbinizde bunun “keşke”sini yaşıyorsunuz. Bu durumu artık değiştirmeniz mümkün değil ama bir daha böyle bir durum yaşanırsa saygınızı kaybetmeden bağırılacak bir durum olmadığını o günkü konuya göre müdürünüze söyleyebilir ve bu yükü üzerinizden atmış olursunuz.

Sevgiler sevgili okurlarıma...

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres:yesimilehayatbilgisi@gmail.com