Annesi hep laf sokuyor ve beni aşağılıyor...

Merhabalar,

20 yaşındayım. 6 senedir görüştüğüm kişiyle bu sene nişanlandık. Annesi ve babası ayrı, babasını çok seviyorum ama annesi bana karşı hep bir laf sokma, aşağılama çabası içinde. Görüşmek istemiyorum ama annesine saygı duymak zorunda olduğumu hissediyorum. Her şey de kendi dediği, istediği olsun istiyor, her şeye karışıyor ve nişanlım da buna izin veriyor. Nişanlım hayatında beni hep ikinci plana atıyor, bu konuyu konuştuğumuzda 'annem o benim, şu an onun evinde kalıyorum' diyor. Temizlikten, bulaşığa her şeyi nişanlıma yaptırıyor. Bir yere çıkacağımız zaman ev işi veriyor, buluşmayalım diye. Annesi ile görüştüğümüzde bana iyiymiş gibi davranıp yalnız kaldığımızda cahilmişim gibi laflar söylüyor, okuduğum okuldan tutun beğendiğim şeylere kadar küçük görüyor. Ailem zorluk çekmeyelim diye bize ev aldı. Bu yüzden oturma ve yatak odası mobilyası alamadı. Maddi kaynağı olduğunu biliyorum ama eşya almamak için işi yokuşa sürüyor. Gözüme sokarcasına kendi evini yeniliyor, yeni eşyalar alıyor. Asıl mesele ise; nişanlım bunları görüyor hala annesini savunuyor. Ayrılmayı düşünüyorum artık size gelen mailleri okudum, ilerde daha kötü olmasından korkuyorum.

Yeşim Tijen'in cevabı:

Sükut altındır denilse de bazen konuşmak insanın yolunu aydınlatır. Gördüklerinize, duyduklarınıza karşı hep suskun olmak insana hiçbir şey kazandırmaz. Sadece yaşayacaklarınızı ötelersiniz sevgili okurum. İlerde susmayacağınız günler gelecektir. O gün bilip de sustuğunuz gerçeklerle yüz yüze gelmek yerine ne yaşayacaksanız yaşamayı şimdiden göze alıp öngörülü olabilmeyi yeğlemek gerekir. Siz susarak kendi gerçeğinizle yüzleşmekten kaçmışsınız. Çünkü karşılaşırsanız ayrılmak zorunluluğunu duyacaktınız. Bu tavrınız beni ısırmadıkça dokunmayayım demek oluyordu. Yazılarımı okudunuz ve korktunuz evet. O kadın sizi ısıracak gibi görünüyor nişanlınız izin verirse kim bilir daha neler yapacak.

Boşa ayrılık yoktur, boş yere yaşanan evlilikler vardır sevgili okurum. Bazı insanlar bahanelere tutunmak yerine yaşadıkları gerçeklere tutunur ve ayrılırlar. Hiçbir ayrılık sebepsiz değildir. Kimse boş yere ayrılmaz, boş yere evlenmiş olmak için evlenilir ama ayrılmış olmak için kimse eşinden ayrılmaz. Nişanlınızın annesi ve babası; biri ne kadar ılımlıysa diğeri o kadar bencil; gelin bir arada tutun onları. Birbirlerine tutunamamışlar ama ikisinin de tutması, desteklemesi gereken vazgeçemeyecekleri biri var, evlatları… Gelin görün ki nişanlınızın annesi onu ve onunla ilgili olan her şeyi yok sayıyor. Siz de yok saydıklarındansınız. Bu kadının önceliği ve değer verdiği sadece kendisi. Anne ve babalarında yaşamaya, kendilerine bir şeyler almaya, gezmeye, eğlenmeye hakları vardır ama her şey zamanında ve yerinde yapılırsa haktır. Sorumluluklarının farkında olmayan evladının söz söyleme hakkını baskıcı tavırlarıyla elinden alan bir anne ve çocuktan söz ediyoruz. Kişiliğini ortaya koyamayan, baş kaldıramayan, “Anne ne yapıyorsun? Ben evleniyorum!” diyemeyen, annesinin yıllarca acıtasyonlarına maruz kalan, kendi içine saklanmış bir genç var burada; annesi-babası ayrı, annesiyle kalan, bir bakıma kendisini annesine mecbur hisseden… Tabii ki böyle olmamalı. Bazı ebeveynler çocuklarının üzerinde baskı kurmazlarsa kendilerini nasıl tatmin edip mutlu olacaklar. Yaşamlarındaki eksikliklerini çocuklarının üzerinde kurdukları hegomonyalarıyla tatmine çalışıyorlar. Nişanlınız kendiliğinden bu halde değil, bu hale getirilmiş. 6 yıllık beraberlik döneminizde sevgilinizin yaşadıklarından mutlaka haberdardınız. Ona kendi içinden çıkabilmesi, annesine karşı yeri gelince tavrını koyabilmesi için yapıcı konuşmalarınız olmalıydı. Sevmek, sadece özlemek, birlikte vakit geçirmek değildir. Aynı zamanda birbirini var etmek olmalıdır. Değilse bana göre hissedilen de gerçek sevgi değildir.

Sevmek birbirini var etmektir dedim, şimdi siz nişanlınız için bunu yapacaksınız. Yapmalısınız. Rahatsızlıklarınızı uygun bir dille, zaman zaman ona anlatın, bilsin. Sonrasında annesinin rahatsız olduğunuz bir davranışında terbiyenizi bozmadan ona cevabını verin. O hemen çocuğunu size karşı kışkırtacaktır. Nişanlınızın bu durumdaki davranışında daha da net konuşun. İşte bu andan sonraki tutumlarına bakıp evlenip evlenemeyeceğinizi göreceksiniz. Bu kararı verebilmeniz için önce bunları daha açık bir şekilde görebilmelisiniz. Bu ilişkide bu konuşmaları yapmazsanız ileride keşke diyebilirsiniz. Baktınız değişen bir şey yok, annesinin ağzına bakıyor; siz de o zaman onsuz daha aydınlık bir geleceğe doğru bakıp yürürsünüz.

Bu arada tüm kadın okurlarımın Kadınlar Günü'nü kutlarım.

Sevgilerimle…