O hataları yapman lazımdı!

Sevgili arkadaşım Zeynep ile yemek yiyorduk. “Twitter’da "sadece mantığımın sesi ile aldığım kararların hepsi yanlış" demişsin, niye hata?” diye sordu.

Son derece haklı bir soruydu. Geçmişle büyük ölçüde barışmış olduğumu zannederken niye hata demiş olabileceğimi düşündüm.

Evet, bazı kararları kalbimle değil mantığımla almıştım ama niye hataydı ki?

Hepimiz sırtımızda yüklü bir geçmiş taşıyoruz. Çoğumuz duygusal olarak yıpranmış durumdayız.

Her birimizin içinde kapandı sandığımız ama ilk tehditte kanayan yaralar var.

Oralardan gelen güvensizlik, ta o günlerden içimize yerleşen endişe duygusu ile savaşıp duruyoruz.

“Geçmişi affettik” falan gibi yalanlar söylesek de arada, pek de öyle değil galiba.

O kırık kalbi dinlemekten vazgeçiyoruz zaman zaman, o kadar…

Ve o geçmiş, bizim bugün aldığımız kararlarda fevkalade etkili. Baba güveni yaşamayan küçük kız sonraki hayatında aşk değil güven arıyor mesela…

Sonra o güven ona az geliyor, “aşksız olur mu” diyor. Güvene veda ediyor; aşka gidiyor. Bu kez de tam güven duyamadığı için hırçınlaşıyor, zapt edilmez oluyor.

Tekrar arayışa çıkıyor. Lakin bu kez ne arayacağını da bilmiyor.

Annesiyle güven ve sevgi ilişkisi kuramamış bir erkek hayat boyu kadınlara güvenemiyor. Anne arkasında durmadı ya hayatına giren kadınlar da durmaz zannediyor.

Çoğunlukla annesine yakın birini buluyor. O farkında değil ama seçimleri o yönde oluyor.

Ancak bulduğu kadını sevemiyor ve gitmesi için ne mümkünse yapıyor.

Kadın gidince de “Ben biliyorum, tüm kadınlar aynıdır, giderler” diyor. Aslında hala annesiyle savaşıyor.

Şimdi bu insanların yaptığı seçimlere hata denebilir mi?

O bildiğinin en iyisini yapmaya çalışıyor aslında.

Ama bildiğinde iş yok!

Çocukluğunda gördüğü modeller arızalı…

O çocukluk ise her şey!

Bugün olanın, olmayanın nedeni…

Yaptığı hata gibi gözüküyor evet ama o başka türlüsünü bilmiyor ki!

Geçmişi değiştirmek olası değil. Yaşandı bir kere…

Geçmişi affetmek de bence mümkün değil.

Bu noktada yaşam koçlarına katılmıyorum. O kadar duygusal darbe affedilmez. Ama onu bir kenara koymak bir yol belki...

Onu bir kenara koyarak bugüne odaklanmak da…

Bunun yolu da neyi neden yaptığımız fark edebilmek de…

Buna kafa yormalı. “Kadınları annem yüzünden sevemiyorum”u kavradığında ki bunu kavramak da öyle ha deyince olmuyor, biraz sakinleşmek ve yaşananlarla arana mesafe koymak mümkün.

Neyi neden yaptığını anladığında da “keşke yapmasaydım” lar ortadan kalkıyor.

Yol alabilmek için yapman lazımdı!

Kendini tanıyabilmen için yapman lazımdı!

İyileşme sürecini başlatabilmen için yapman lazımdı!

Tamamlanabilmek için yapman lazımdı!

Mutluluğa yol alırken yaptığın ne varsa hepsini yapman lazımdı!

O nedenle, yaptığın, hata sandığın, “keşke yapmasaydım” dediğin ne varsa hepsini sıkı sıkı kucakla!

Bugün seni sen yapan ya da yapacak olan onlar…