Sevdiğinizi/sevildiğinizi nasıl anlarsınız?

Sevgi öyle bir kavram ki, herkes kendine göre yorumlayıp kendi kriterlerine göre teşhis ediyor. Özellikle çiftlerle çalışırken en çok karşılaştığım yargı cümleleri şunlar: “Artık beni sevmiyor”, “Gerçekten sevseydi şöyle yapardı, böyle söylerdi”, “İnsan sevdiğini kıskanır”, “Onu çok sevmesem bu kadar ilgilenmem (karışmam)”...

Birçok insan, sevdiğine ya da sevildiğine kendi deneyimlerinden süzerek elde ettiği kriterlere göre karar veriyor. Bu “sevgi göstergeleri” arasında en sık rastlananları şöyle özetleyebiliriz: Hediyeler alıyorsa, sürprizler yapıyorsa ve sık sık arıyorsa, ihtiyaç olduğunda hayatındaki her değeri bir kenara bırakıp size öncelik veriyorsa, her fırsatta aynı ortamda bulunmak ve fiziksel temas kurmak istiyorsa, kendisiyle doğrudan ilgili olmasa da bir tartışma ortamında sizin haklılığınıza inanıp birlikte savunuyorsa, sizi kaybetmekten korktuğunu türlü davranış ve sözlerle belli ediyorsa “gerçekten seviyor”... Bu kriterlerin çoğu “karnede geçer not alamamışsa” bu kez ilişkide sevginin varlığından şüphe ediliyor.

İnsan kendisinin birini sevdiğine de bu tür göstergelere bakarak karar veriyor. Hep onu düşünüyor ve her fırsatta yanında olmak istiyor muyum? Ona sürprizler yapmak veya hediyeler almak içimden geliyor mu? O bir yana dünya bir yana gibi hissediyor muyum? Vs vs... Bütün bunlara dikkatle bakacak olursak, hepsinin sadece kendimize ya da sevdiğimize değer katmaya yönelik göstergeler olduğunu farkederiz. Yani aslında bu kriterleri belirlerken farkında olmadan yaptığımız şey, değer ölçmek/biçmektir.

Buradaki yanılsama tehlike arz eder çünkü insan değeri ölçme alanında metre, litre, kilogram gibi tüm dünyada geçerli bir birim yoktur. Kaldı ki, tüm canlıların yaşam/varoluş değeri aynıdır ve azlık-çokluk söz konusu olamaz. Bir diğer önemli yanılsama da, sevgi kavramının insanın değerini ortaya çıkarma veya pekiştirmeyle bir ilgisi yoktur. Sevgi çok derin, bağlayıcı, kapsayıcı ve özgürleştiren bir duygudur ve bu tür ölçme/biçme girişimlerine uygun değildir.

Peki o zaman sevmek veya sevilmek nedir, nasıl anlaşılır? Öncelikle sevgi, karşısındakini olduğu gibi görebildikten ve bu varoluş biçimini kabul ettikten sonra ortaya çıkabilecek bir duygudur. Size yönelik bir takım eylemlerin olup olmadığına bağlı değildir. Görüp yorumlarınızla çarpıtmadan algıladığınız hal/biçim, size sevimli ve çekici geliyorsa seviyor olabilirsiniz. Bir sonraki aşama, bu çekici gelen varlığın olduğu gibi haline müdahale etmeden yanında uzun süre durabilmenizdir. Yani sevmek; sevdiğiniz şeye başka bir şekil vermeye çalışmadan o haliyle hoşunuza gitmesi ve uzun süre bu hoşluğun tadını çıkarmak istemenizdir. Bu duygunun içinde endişe, korku, üzüntü, mutsuzluk gibi olumsuz renkler yoktur; olsa olsa bu hoşluğun bitme ihtimali akla geldiğinde hissedilebilecek üzüntü ve bundan duyulan endişe olabilir. Ancak insan bunu derinliklerinde bilse dahi bu ihtimallere değil, hoşluğun devam etmesine konsantre olmak ister. Bu tanımıyla sevgi, bir gözlemci duruşuna benzer; çok hoşunuza giden bir varlığı daha iyi tanımak, ona daha yakından tanık olmak, anlamak ve yaşamınızın daimi bir unsuru olmasını istemek söz konusudur. Bunu sürekli kılabilmek için de zaman ve emek harcarsınız, ilgi ve merak duyarsınız, bazen de sizin için önemli olan bazı değerlerden fedakarlık edersiniz. Ama bütün bunları karşınızdaki ne düşünecek, yapmazsanız yanlış anlar vs. diye değil, içinizden öyle geldiği için ve sizin tarzınız böyle olduğu için yaparsınız.

Bu bakış açısından sevgi, hem yakınlaşarak hem de belli bir mesafede durarak (kabul ve saygı zemininde) yaşanan, haz ve tatmin sağlayan bir duygudur. Sevgi bir amaç uğruna akmaz; kaynağını yüreğinizden alır ve hedefine doğru akışına engel olamazsınız. Gücünü doğasından alan böyle bir sevginin hem sizden çevrenize doğru hem de çevrenizden size doğru akması dileğiyle...