Yaredir sinede eski sevgili

Bu şarkıyı da ne severim... Hareketli gibi görünen, ama insana bi sigara yakma hissi uyandıran bi şarkıdır, nereden aklıma geldiyse. Neyse sigara falan diyip gençlere kötü örnek olmayayım. Konumuz ne şarkı, ne sigara... Biraz aşk meşk gönül işlerine dalmak istiyorum bu sefer.

Bahsetmek istediğim konuya geliş şeklimi ise lütfen sorgulamayınız. Evet Çağla Şikel ve Emre Altuğ'un ayrıldıktan sonra da sürekli görüşüp birbirlerine destek olmalarını izleyip içerledim ne var bunda?

Hiçbir ex'imle o seviyede kalamadım, olmadı, yapamadık... En fazla bir yerde karşılaştığımızda garip bir selamlaşma, ortamda esen soğuk rüzgarlar, hiçbir his kalmamasına rağmen el ayak dolanması, saçmalamak ve kapanış...

Neden olmuyor arkadaş, neyi beceremiyoruz? Medeniyetse medeniyet, tek dişi kalmış bi canavar misali modernliğin kitabını yazdık yeri geldiğinde. Ama şu işi bi oturtamadık. Bir ilişkinin bitimi kavga, gürültü, küfür kıyamet olmadı mı bitmiyor bende bir şeyler. Hatta tüm onlara rağmen de bitmiyor bazen ya, neyse..

Kendimi avutmak gibi olmasın, bi teorim var. Ne kadar çok seversen, bitişler de o kadar şiddetli oluyor. O kadar yüksekten dibe düşünce çarpmanın etkisi de fazla oluyor haliyle. O büyük sevginin bittiğini kabullenemedikçe çirkinleşiyorsun. E o zaman da şeker lokum ayrılanlar birbirini az mı seviyordu? Yoo. Kendi kendimi üç cümlede çürüttüm, çıkamıyorum işin içinden.

Aşk ne kadar tutkuluysa, bitişler de o kadar sancılı oluyor hissini atamıyorum içimden. Belki bir kılıf, belki kendini avutmaca. Yok mu insan gibi ayrılık? Var da hepsi bi kekremsi ilişkilerdi zaten. Bazıları o kadar yavandı ki, ayrılma bitirme gereği bile duymadan, ayrılığı haber bile vermeden bitirdim bazı şeyleri. Bazılarında ise "Pelin ayrıldık anlamıyor musun?" dedirtene kadar uğraştım, yine de kabul etmedim.

Aaa dur bi tane vardı böyle, sözde ayrıldıktan sonra arkadaşız, süper cooluz... Taa ki ben bunun yanında birini görene kadar. O gece dudaklarımı kemirmekten, onlardan daha çok eğlendiğimi kanıtlamaya çalışmaktan bi hal olmuş, kızı korkuluklardan ittirme planlarıyla geçirmiştim. Bitmiş gitmiş dediğin şey bitip gitmiyor işte. Bitip giderse, senin de bitip gitmen lazım.

Arkadaş kalmadığım, kalamadığım için hep bi imrenme biraz da kınama pozisyonundayım bu ilişki sonrası bağları koparmamaya. Bir de bu denklemin araya giren üçüncü kişi olma hali var. Yeni birini alıyorsun hayatına, aşkından ölüyorsun, bitiyorsun ama o eski karısı/sevgilisiyle kanki modunda. Emojiler koyuluyor, akşam yemeklere, eğlenmelere çıkılıyor. Ay düşününce bile fenalıklar bastı.

Ex'iyle kanlı bıçaklı olsa, arkasından konuşsa, atıp tutsa "Ne biçim herif lan bu?" der uzarım. Nefret ediyor olmak bile bir histir, bir şeyler bitmemiş gibi gelir. Çok iyi anlaşsa, görüşse "Gelemem böyle işe" diyip yine kaçarım.

Olmayan, daha başlamamış ilişkinin bile sonunu getirdim, sorun çıkardım, yaktım yıktım kurulmamış yuvamı.