Seni yalandan sevmek, aşkların en güzeli

Kendisini hayatım boyunca görmesem özlemeyeceğim, konusu açılmasa aklıma bile gelmeyecek akrabalarım var. Bu insanları hiç görmesem daha iyi bile olabilir… Hayatta sizi mutlu edecek o kadar şey varken görseniz de iyi bir şey hissetmeyeceğiniz insanlara vakit harcamanız şu kısa hayatınız için aşırı israflık değil mi? Gözler yerinden fırladı biliyorum, hiç alışkın değilsiniz bu tip şeyler duymaya. Çünkü bizler gerçek hislerimizi göstermek yerine seviyormuş gibi yapmayı öğrenerek büyüdük. Özellikle yaşlı akrabaları sevmek doğuştan geliyormuş gibi, dünyadaki tüm neneler dedeler sevilesi insanlarmış çok iyi kalplilermiş gibi düşünmeye zorlanan insanlarız biz. Sizin dedeniz çok iyi diye başkasının dedesinin de çok tonton olduğunu düşünmenizden daha mantıksız bir şey yok benim gözümde. Her insan nasıl ki farklıysa her yaşlı da farklıdır. Kimisi iyi ilişkiler kurar, kimisi de olmasa da olur, bu kadar basit. “Yaşlanınca seni de görürüzcüler” için şunu da belirtmeliyim, eğer kötü bir insansam hayatımın bir döneminde bunun bedelini bir şekilde ödemem gerek değil mi? Herkesin beni sevmesini bana bakmasını beklemem biraz saçma ve bencilce olmaz mı? Yoksa işi ilahi adalete bırakıp beklemek mi gerek? Üzgünüm ama gayet net görüyoruz ki kötü kalpliler için ilahi adalet bu dünyada pek işlemiyor, öbür dünyasını bilemem.

Hayatımız boyunca ne yapmış olursak olalım 80 yaşından sonra birden nasıl oluyorsa melekleşiyoruz, bu bence şu hayattaki en saçma düşüncelerden birisi. Dünyanın en bencil insanı da olsan bir yaştan sonra insanlar sana bakmak, seni doyurmak ve yalandan güler yüz göstermek zorunda kalıyorlar. Çünkü büyüklere, özellikle de akrabalara koşulsuz sevgi duymalıyız gibi bir kural var. Bu kural yüzünden ülkemizdeki insanların çoğu seviyormuş gibi yaparak ömrünü geçiriyor… Facebook’da akrabalarınıza gülüp Twitter’da arkalarından saydırıyorsunuz, yalan mı? Çünkü,” bir insan akrabam diye onu sevmek zorunda mıyım” diyemiyorsunuz. Ben böyle değilim, üzgünüm ama birisini sevmek için akrabam olması yeterli bir kıstas değil. İnsanlara babaannem veya başka bir akrabam için “görmesem de olur” dediğimde yüzlerinde dehşet ifadesi görmeye çok alıştım. Kimisi bunun aşırı yanlış bir şey olduğunu düşünüyor ( çünkü yukarda yazdığım şeylerin hiçbirisini sorgulamamış, aynen kabul etmiş ), kimisi de hafiften özeniyor bu cesaretime. Çünkü o da biliyor ki çoğu akrabasını annesi babası gücenmesi diye seviyor.

En bilinen laflardan birisi de “başına bir şey gelince akraban koşar” yalanıdır. Buna da öyle bir inanmış ki insanlar aslında çoğu kişinin akrabasından değil de yakın arkadaşlarından hayır gördüğünün farkında değiller. Benim çevremde en azından böyle. Amcanızın oğlu belki de sizi hiç sevmiyor ama yardım için geliyor… Çok mantıklı gelmiyor bana bu açıkçası. İstemeden yapılan, sırf laf söz olmasın diye girişilen iyilikten bir hayır geleceğine inanmıyorum. Karınızın veya kocanızın fersah fersah uzaklıktaki akrabalarını ağırlıyorsunuz mesela, evlilik kurallarımızdan birisi de bu çünkü. Onları sevmediğinizi ima bile etseniz ilişkiniz tehlikeye düşüyor çünkü mecbursunuz, evlilikle birlikte akrabalar paket olarak hanenize yükleniyor. Tabii ki farklı ve rahat ilişkiler, gerçekten birbirini çok seven akrabalar var, bunlar yok demiyorum ama genelinin böyle olmadığını hepimiz çok iyi biliyoruz.

Bu yalandan sevme işine o kadar alışmışız ki sosyal hayatımızda da aynısını yapıyoruz. Sevmediğimiz insanları seviyor gibi yapıyoruz, ne gerek varsa? Instagram’da like basıp Facebook’da arkasından konuşuyoruz… Kimse sizin kutsal sevginiz sayesinde yaşamıyor, artık bunu anlamanız lazım. Birisini sevmiyor olmak seviyormuş gibi yapmaktan çok daha normal bir şeydir, en azından işin içinde iki yüzlülük yoktur, sadece sevmeme duygusu vardır. Sevmemek bir özgürlüktür ve siz bu özgürlüğü kullanmak yerine yalanı tercih ediyorsunuz çünkü sevilmemekten çok korkuyorsunuz. Bir gün beni de kimse sevmez diye ödünüz patlıyor… Bu sebepten de tüm ilişkileriniz yalandan oluyor ve büyük ihtimalle siz de o yüzüne gülünüp arkasından konuşulan akraba oluyorsunuz. Sadece kendinizi sevip başkasını sevmeseniz bile bu seviyormuş gibi yapmaktan daha onurlu bir davranıştır.