Üzerinde sigara söndürmüş mü?

Bir arkadaşımın kocası, oğlunu alıp dedesiyle birlikte parka götürmüş. İki yaşına gelmekte olan çocuğa çikolata, gofret ne varsa güzelce yedirmişler. Çocuk öğle yemeği saatinde eve gelmiş tabi ki bir şey yiyememiş. Çocuk bir şey yemeyince anne, babayı sıkıştırmış, baba çapraz sorguda büyük suçu itiraf etmiş. Bunun üzerine evde kıyamet kopmuş. Bana hemen telefon açıldı ve yaşanan rezalet hezeyan içinde anlatıldı: “Yüz kere söyledim, bu çocuğa abur cubur yedirmeyin diye. Yüz kere söyledim, söylemesem neyse”.

Telefonun ucunda senler önceki halimi gördüm. Benim çocuğuma gofret yedirecek babayiğit henüz anasının karnından doğmamıştı. Değil dede, babası bile sokakta hangi hızda adım atacağı konusunda neredeyse elinde bilgi notu ile geziyordu.

Bugün bulunduğum yerden arkadaşıma arzu ettiği destek mesajlarını veremedim. Bana göre; dede, baba, torun üç jenerasyon erkek çok özel bir gün geçirmişlerdi. Her biri için çok özeldi. Dede bir çocuk dünyaya getirmiş, büyütmüş yetiştirmiş şimdi o yetiştirdiği çocuk koca adam hatta baba olmuştu. Baba, gururla oğlunun elinden tutup kendi babasına götürmüştü. Çocuk içinse dedesi tarafından salıncakta sallandığı, babası tarafından düşünce kaldırıldığı o gün eminim müthiş bir gündü.

Altmış yaşını çoktan devirmiş olan dede, bir çocuğa ancak çikolata vererek seni seviyorum demeyi biliyordu. Bu yaştan sonra da başka bir yolunu öğrenmeyecekti. Kim bilir onun zamanında o çikolatayı bulmak ne zordu, ne kıymetliydi. Belki kendi çocukluğunda yaşadığı o nadir ama büyülü anlardan birini, kendi torununu yaşatmak istemişti. Çikolatanın bir çocuğun ağzında eridiği o müthiş an.

Bence iki yaşın altındaki bir çocuğa çikolata/gofret ve türevlerini vermek doğru değil. Ama hayat bir terazi. Sizce o üç jenerasyonun birlikte geçirdiği o güzel günün büyüsünü çalmaya değer mi?

Zamanında bir psikolog arkadaşıma annemi şikayet etmiştim. “Ladin ile bir gün evde yalnız bıraktım, bunlar bunlar yapılmış” diye anlattım. O da bana şu soruyu sordu:

“Çocuğun üzerinde sigara söndürmüş mü?”

Şaşkınlıkla; “Tabi ki hayır” dedim.

Arkadaşım şöyle dedi: “O zaman bence anneanne torun çok güzel bir gün geçirmişler”.

Belirli bir yaşın üzerindeki inşaların davranış biçimi kolay kolay değişmiyor. “Onu öyle yapma böyle yap.” demeniz, kendilerini yetersiz ve işe yaramaz hissettirmekten başka bir işe yaramıyor. Ben de artık Ladin, aile büyükleriyle vakit geçirdiği zaman, ne yaptıklarını bile sormuyorum, üzerinde sigara söndürülmediyse “ah ne güzel diyorum, harika bir gün geçirmişler”.