Bir Halveti dervişinin rüyasındaki bir kızın peşine düşmesini anlatıyor. Zira dervişin şeyhi “Allah aşkının nasıl bir şey olduğunu anlamak istiyorsan, o kızdan geçiyor” diyor...

‘Tasavvuf ruhani değil, hayatın içinde’

Ruhani bir konuya değindiğinizden belki de, filmin çekimi esnasında ya da öncesinde “Tesadüf” diyemeyeceğiniz ilginç olaylarla karşılaştınız mı?

Ben bu filmde ruhani bir konuya değinmedim aslında, tasavvufu anlatan öğelerle senaryomu destekledim sadece. Ve bunu yaparken de tasavvufun ruhani değil tamamen hayatın içinde olduğunu gösterdim. Bunu da göstermek adına yapmadım.

Bir aşk filmi bu ve her aşk filminin içindeki öğelere sadece tasavvuf dedim ben. İlginç olaylarla karşılaştım ama isterseniz bunlar bende kalsın.

Filmi nerelerde çektiniz? Mekân bulmakta zorlandınız mı?

Filmi Yenikapı Mevlevihanesi’nde, Cihangir’de, Taksim’de ve Yıldız Parkı’nda çektik. Bu mekânlarda sadece tekke bulmakta zorlandık; prosedürlerden ötürü. Bazı dizi ve film yapım firmaları bu tür yerlere daha önce girmişler ve birçok şeyi tahrif etmişler. Bu yüzden yetkililerin izin vermemesini anlayabiliyorum

Sizin tesadüf dediklerinizin aslında birer işaret olduğuna inananlardanım. Ses teknisyeni bir arkadaşım, seslerini yaptığı Murat Tüter’in “Aşk-ı Süzan’’ filminin konusundan bahsettiğinde aklıma bir tekkeye gidip boşluğunu hissettiğim şeyi orada doldurmaya çalışmak geldi.Meğer bu bir röportajın işaretiymiş. İşte henüz gösterime girmemiş, festival yolundaki bu etkileyici filmin hikâyesi...

Filmin sarsıcı hikâyesiyle başlayalım...

Film, bir Halveti dervişinin gördüğü rüya doğrultusunda bir kızın peşinden gitme hikâyesi. Tasavvuf dilinde “Rüya-yı Sadıka” denen ve dervişin rüyadan sonra şeyhine başvurup aldığı ilginç cevaptan sonrasının öyküsü... Şeyhi “O rüyanda gördüğün kızın peşine git, Allah aşkının nasıl bir şey olduğunu anlamak istiyorsan, o kızdan geçiyor çünkü” diyor. Ama rüyasındaki kızı bulduğunda, kız Musevi çıkıyor...

Tasavvuf içinde yaşayan biri misiniz?

Tasavvuf benim olduğu kadar herkesin içinde olan bir şey. Ben daha ziyade buna “Vicdan” diyorum. Tasavvuf bence vicdanın sesidir. Filmin çıkış noktasına gelirsek, İstanbul’un kadim yerlerini gezerken bir tekkeye denk gelmiştim ve bu tekkenin evvelki şeyhi söylemiş o sözü: “Bir kadına âşık olmasını bilmeyen Allah aşkı nedir bilemez.” Çok etkilendim ve senaryolaştırdım.

Temelde anlatmak istediğiniz bumu?

En temelde değil tabii. Ben bu sözü kendime göre yorumlayarak bir senaryo yazdım. Ve filmimdeki “şeyh” karakterini de bu sözü söyleyenden biraz farklı yaptım. Karakterin yapısına farklı efektler verdim. Ama en temelde anlatmak istediğim, “hiçbir şey sevgiden ve aşktan üstün değildir”di. Aşkla yapılan her şey bir şekilde kendini bulur ve o insana da doğru yolu buldurur.

Sizce gerçek aşk nedir?

Günümüzde bizi iyi hissettiren ve etkilendiğimiz her şeye “Aşk” diyoruz. Bir aşk sorgulaması yaptığımı söyleyebilirim. Her şey çok ayağa düştü çünkü. Her şeyi çok çabuk tükettiğimiz bir çağdayız. Aşk, filmdeki Lütfü Efendi’nin dervişi Ragıp’a “Aşk Allah’tır” demesidir. Allah kendisinin nasıl bir varlık olduğunu hissettirmek için insanların arasına kendi aşkını yerleştirirmiş. Bugün birine âşık olduğumuzu sandığımızda o kişi için yemeden içmeden kesilip hep onu düşünerek yaşarız ya. Aradan zaman geçince de “Onun için mi yemeden içmeden kesildim” deriz.

İşte Allah kullarına bir işaret verirmiş kendi varlığını hissettirmek için.Mecnun karşısına nice zaman sonra Leyla çıkınca, “Sen Leyla değilsin artık. Sen artık git ben Mevla’mı buldum” der. Matematik ile kimya ile açıklanamaz bir şey bu.

Oyuncu seçimlerini nasıl yaptınız?

Oyuncularımdan yana çok şanslıydım. Her oyuncum senaryodan çok etkilenmiş geldi toplantıya. Senaryoyu yazarken “Keşke şu karakteri şu oyuncu oynasa” dedim hep. Ve hepsi de oldu! Mesela Sezen (Jaklin karakterini oynayan Sezen Aray), toplantıya geldiğinde “Senaryoyu okurken bir masalın içindeydim” dedi. Bu tüm oyuncularım için geçerli. Cast ajansı kullanmadan oyuncularımı buldum. Hepsi de çok iyi oyunculuk sergilediler.