Kocam ve ben 20 yıllık evliyiz. Geçen gece onu sevdiğimi nasıl anladığını sordum. Basit bir soru, değil mi? Cevabı, “Beni sevdiğini biliyorum çünkü her gece ailemiz için yemek hazırlıyorsun, bundan nefret etsen de” oldu. Onunla ilk tanıştığımızda, sevdiğim şeylerden biri de yemek pişirebiliyor olmasıydı. O zamanlar tek başıma yaşıyor ve evde basit şeyler hazırlayarak besleniyordum: Yumurta, makarna ya da mikrodalgada ısıtılmış donmuş yiyecekler gibi… Asla yemek yapmaktan hoşlanan insanlardan biri olmadım. Aslında nefret ederim! Hatta nefret, hislerimi tarif etmeme yeterli güce sahip değil.
Yakında kocam, ona olan sevgimi ölçmek için başka bir yol bulmak zorunda kalacak çünkü bu yemek yapma işi sona ermek üzere. Eskiden, ben de çalışırken, yemek sorununu dönüşümlü hallederdik. Hatta, eve benden erken gidip hafta içi tüm akşam yemeği sorumluluğunu aldığı bir dönem de olmuştu. Hafta sonları üstlendiğim yemek problemini çözmek zaten kolaydı; merhaba pizza, merhaba barbekü! Ama artık evden çalışıyorum ve bu da görünüşe göre, akşam yemeği hazırlamanın da asli görevlerim arasına katılması anlamına geliyor. En azından çocuklarımın bana yardım edecek kadar büyümüş olmalarına seviniyorum. Gerçi yaptığım yemekleri sürekli olarak babalarının yaptığıyla, büyük annelerinin yaptığıyla ya da bir arkadaşlarının annesinin yaptığıyla kıyaslamaktan vazgeçmiyorlar.
Sizi duyabilir gibiyim. Menü planlaması yapmam gerektiğini, çocukları işin içine daha çok katabileceğimi ve kendimi konuya dair geliştirebileceğimi düşünüyorsunuz. Haklı olabilirsiniz, belki de yapmam gerekenler bunlar. Ama çoğu zaman dolaptan daha önce çıkartmış olmam gereken et çözülmüyor, gerekli malzemelerin tükendiğinin farkında olmuyorum, gereğinden az ya da fazla pişiriyorum. İşin aslı 20 senedir ne kadar çabalarsam çabalayayım yemek yapmak konusunda kendimi geliştiremedim.
Sebebi çok basit. Tekrarlamam gerekirse: Yemek yapmaktan nefret ediyorum! Bir gün evde yemekleri yapması için birisi olacak. O güzel sofralar hazırlayacak ve bana düşen tek şey tabağımdakilerin tadını çıkarmak olacak. Belki o gün bakım evinde, ağzıma kaşıkla beslenirken gelecek ama mutlaka gelecek… Lütfen bana bu konuda yalnız olmadığımı söyleyin. Aranızda benim gibi hisseden başkası yok mu?
Rumuz: Gönülsüz aşçı
Yorumlar
Bende yeni evliyim ve nefret ediyorum hergün yemek yapmak zorunda olmaktan tartışmalarımızın çoguda bundan kaynaklı.Yemek yaptıkça içimde öfke birikiyor sürekli yemek yapmak zorunda mı kalacagım diyerek hayatı sorguluyorum.
İçiniz rahat etsin Bu ben
Bence cok gereksiz bırsey..Kimse kimsenın hizmetcısı degıl zaten.Canı ısteyen kendine yapar.cogu Erkek zaten bu konuda artık daha ıyı
Yemek, mutfak işleri anne ile alakalı diye düşünüyorum ,annem hiçbir zaman mutfağa girmeme bir şeyler denememe izin vermezdi ,yetişkin oldum yıllar geçti hala güzel yemek yapamıyorum ne kadar denersem deneyeyim bir şeyler yolunda gitmiyor çünkü severek yapamıyorum zorla yapıyorum yemeği, olmayınca olmuyor
Bende biktim yeter artik hergun ayni seyler malzeme olmayinca iyice zorlasiyo.keşke zengin varlikli bi aileden gelseydim evimde aşcilar hizmetliler olsaydi ahhhh ahhh kara bahtim kor talihim.
Misafir ben de aymıyım rum yaptığım yemekler güzel olmaz çünkü bıktım
Bende yemek yapmaktan nefret ediyorum yaptığım yemekler güzel olmaz çünkü bıktım
Kesinlikle tek değilsin biz prenses doğmuşuz ne yapalım?
Yanlız değilsin benden nefret ediyorum ama yemek yapmaktan sadece birde toplamaktan falan ama temizliği severim
Bende yeni evliyim yemek yapmak hosuma gidiyor gibiydi evlenmeden once ama surekli ayni yemekleri yapmak bunaltiyor esim her yemegi yemedigi icin misal bi tek corba olarak mercimek yiyor yemekten yapmaktan nefret ediyorum bide alismisim evlenmeden once annem yapiyordu calistigim icin cok zor geliyor ????
15 senedir hem yemek hem evin derlenip toparlanması ana temizliğinden tutun klozetin çekilmesi ne kadar bende bide işe gidiyorum.okadsr çok sorumluluk üstüme almışımki şimdide isyan etti vicut ne ev ne iş nede yemek çocuklar hiçbirşey yapmadan uyumak istiyorum.Eşim de umursamıyor evde ne yiyecek kaldı ne oldu ne bitti bi haber..eskiden şu bu bitti almamız lazım deyince nsti ve vakit ayırıyordu şimdi olan oluyor yrmrk yapılmıyor akşam saatinde yemek aklına geliyo gidiyo hazır alıyo bölede asalak alıştırdım.Bilmiyorum nereye kadar gidicek bu devran .. yeni iş yeri açtık bütün temizliğini raf...
Ben o kadar yemek yapmamaktan nefret ediyorum ki hiç yemeklerin güzel olmuyor bu nedenden dolayı misafir bile ağırlamak istemiyorum Sanki yemekler bile onlardan nefret ettiğimi biliyorlar ki ne yemeklerin çabuk pişiyor ne çabuk eriyir ne de güzel oluyor dün bütün günüm bir yemekle mahvoldu ettim bir türlü pismiyirdu üstüne üstlük bozuk taşı en sonun da geldi ????
Aynı şeyleri yaşıyorum.Bu görev neden kadinlara kirlenmiş anlamıyorum. Çok zor bir iş ve tatili yok , emekliliği yok. Bu işten nasıl siyrilacagimi bulamiyorum malesef.En güzeli yemek yapmayı çok seven birini bulup o
Bırakın yardım etmeyi sofrada pisirdiklerimle dalga geçiliyor bazen. Üstelik kızlarım ve ben bir yıldır vejetaryen besleniyoruz. Yani bir tavuk kavur, kasap köftesi yanına makarna geçiştirmek de yok. Ama tum bunların dışında beni kızdıran asil şey yemek yapmanın kadınların görevi olması. Kızlarım bu dertlerle ugrasmayacak umarım.
Ben de yemek yapmaktan nefret ediyorum hatta yemek yaptığım zaman ağlıyorum bazen. Benim küçük çoçuğum olduğu için onun sağlıklı beslenmesini istiyorum yapmak zorundayım. Ama işe çıkarsam eve bi aşçı tutacam öyle kurtaracam kendimi. Yoruldum bu yemek ev işlerinden sıkıldım hemde çok
Ben de nefret ediyorum ama bu işin bir çözümü olmalı. Ama nasıl?? Bazen 'türk kafası bukadar mutfağa önem veriyoruz batıda olsaydı hayat bizler için daha kolay olurdu herhalde diye düşünüyorum' aslında herkes yemek yapmayı sevmeli diye bir kural olmamalı. Yani asli görevimiz olmamalı bu iş ama nasıl???? dışarıda çok ucuza yiyebilsek, insanlar hobi olarak yemek yapabilse hayat çok kolay olurdu
O kdr nefret ediyorum ki evde yalniz oldugunda yemek bile yemiyorum. Birakin yapmayi, pismis yemegi isitmak, sofra hazirlamak gibi seylerden de nefret ediyorum. Allah’tan cocuk okulda yiyor. Yalniz olsam mutfagi olmayan bir evde yasayabilirim.
Ben de mecburiyet hissini sevmiyorum.Hatta evlenme korkumun sebeplerinden biri de bu.Bence işe girip haftada 2 yardımcı alın yemek için dolabı stoklasın.Size de ısıtmak kalsın.
Bende varım yalnız deyilsin
Ben de yemek yapmaktan nefret edenlerdenim. Ama mecburen yapıyorum yaparken hiç keyif almıyorum ????
Ben
Ben ✋
Size evde yemekleri yapmak için bir yardımcı ayarlayabilirsiniz.
Yalniz değilsin bende nefret ediyorum ama açta kalamıyorum bi süre sonra o yemek mecbur yapılıyo
Malesf durumunuz çok kötü ????bende Tm aksine yemek yapmayı seviyorum ve çok lezzetli oluyor bende temizlik yapmak tan bıktım iş gereği yapıyorum ama kendi evimi temizlemek istemiyorum 12 yaşından bu yana yapmak tan bıktım ALLAH yardımcımız olsun canım
Aynen.Ve benim hiçbirzaman yemek işine yardım eden bir eşim olmadı
Aynı şey bendede var yalnız degilsin sevmiyorum yemek yapmayı