Hepimizin günlük hayatımızda kullandığı cümlelerdir: “Hiç vaktim yok, çok yoğunum; bir türlü fırsat bulamadım, arayamadım” vs... Ya da görüşmeyi talep edip de göremediklerimizin savunmasıdır yine bu aynı cümleler, bir nevi mazeretler... Çoğu zaman, hatta her zaman doğrudur da bu zamandan yana olan şikayetlerimiz. Hayat bu kadar hızlı akıp giderken yoğun olmamak ne mümkün zaten!

Ancak çoğunlukla erteleme de yaparız. Bu gerçeği de hepimiz biliriz. Birisi için önemli ve değerli olduğumuzu anlamanın yolu o kişinin hayatındaki “önceliğimize” bakmamızdır.

“Zaman beklenmez, zaman yaratılır.” Aslında konunun tek özeti bu... Ve bu kadar kıymetli olan “zaman” mevhumu da gerçekten istediğimiz kişiye harcanmalıdır. O sebeple öncelikle kendimize sorarak başlamalıyız. Bir kişiye “benim için önemlisin” demeden önce o kişinin hayatımızdaki öncelik sıralamasını gözden geçirmeliyiz. Kim için neyi, ne için kimi feda ettiğimize bakmalıyız.

“Vaktim yok” diyenlerin aslında o kadar meşgul de olmadıklarına şahit oluruz çoğu zaman. Ama o an “biz” olarak değerlendirdiğinde bize ayıracak vakti gerçekten yoktur. Çünkü öncelik sıralamasına bizi koymamıştır. Bizim için de aynı şey geçerli. Birine ayıracak vaktimiz olmadığını söylerken ne kadar dürüstüz acaba? Gerçekten zamanımız mı yok, ya da olsa da olur olmasa da olur kafasında olduğumuz için çabamız mı yok?

Karşımızdaki bizim için önemli olan insansa, bizim önceliğimizse 15 dakika için bile olsa yol kat edebilir, ani bir karar değişikliğiyle planımızı erteleyebiliriz. Aslında salt kişiler bazında değerlendirmemek lazım bu durumu. Yine hepimiz biliriz ki iş yerinde veya evde ertelediğimiz bir sürü iş dururken zaman yokluğundan yakınırız çünkü o an istediğimiz, tercih ettiğimiz o değildir. Fakat öte yandan başka bir hobimize pekala fırsat yaratabilmekteyiz çünkü tercih hakkımızı kullanırız.

Tüm bunların çerçevesinde hem ilişkilerimizi hem de yapmamız gerekenleri “önceliğimiz” sıralamasında bir değerlendirmeye almak lazım. Yukarda da değindiğim gibi kimi, neye takas ettiğimiz çok önemli. Hayatımızda birilerine “benim için çok önemlisin” demeden önce hayatımızın neresinde olduğuna bir bakalım önce. Bunu belirleyelim ki sözde verdiğimiz önem havada asılı kalmasın!

Öte yandan başkalarının hayatında da kendi değerimizi gözlemleyelim. Bizim için gerçekten zaman ayıran, fırsat yaratan, vakit harcayan, bizi ertelemeyen insanlar varsa bu “önceliğimizin” kıymetini bilerek o insanları yaşamlarımızda tutmaya gayret edelim.

Önemsemek ve önemsenmek dileğiyle...

Ferah Uzundurukan