Sanki onların çocukları ben değilmişim de nişanlımmış gibi davranıyorlar. Nişanlım da gerçekten onlara gösterdiği ilgi alakayı bana göstermiyor. İnanılmaz bir yakınlık var aralarında. Nişanlım gerekli gereksiz ailemi övüyor, onlar da bundan memnun oluyorlar ve anlaşıyorlar.

Ani bir giriş oldu belki fakat anlatıp rahatlamam lazımdı. Birkaç aydır nişanlıyım ve gerçekten onu seviyorum ama ailemle olan ilginç ilişkisini sevmiyorum... Şimdi bunları okuyanlar bundan mutluluk duymam gerektiğini ve ne ilişkiler olduğunu ve şükretmem gerektiğini söyleyebilirler ama emin olun her şeyin fazlası zarar.

Nişanlım ailemizin içine girdikten sonra bir şeyler oldu: Bana olan ilgisi azaldı ve beni görmez oldu. Varsa yoksa ailem... "Ne güzel hepimiz mutluyuz, ne güzel anlaşıyorlar" diyorum bazen kendi kendime ama gerçekten dayanamıyorum artık. Ailem nişanlıma bayılıyor haklı olarak. Açıkçası biraz da onun aileme göstermiş olduğu ilgi hoşlarına gittikleri için böyle davranıyorlar. Henüz evli olmadığım için bana içli dışlı olmamız biraz fazla geliyor. Tabii ki güzel birbirlerine olan sevgilerini görmek ama ben artık nişanlım ve ailesi ile aramızda ufak da olsa bir sınır çizemediğimizi düşünüyorum. Bu durumu ailemle paylaşsam yüksek ihtimalle bana tepkili yaklaşacaklar. Yakın arkadaşlarıma anlatsam "Şükret." diyecekler.

Bana kalırsa her şeyin bir sınırı olmalı ve buna ilişkiler de dahil. Soğuk biri değilimdir fakat her zaman herkesle olan sınırımı bilirim ama ne yazık ki bunun aynısını ailem için de söyleyemiyorum. Birbirleriyle olan yakınlıklarını somut olarak ifade etmem ve detaylandırmam doğru olmaz. Kıskançlıktan yapmadığımı ifade etmeye çalışıyorum size. Öyle bir yapım yoktur çünkü. Sonrasında herkesin çok üzülmesinden korkuyorum ve aile içinde yanlış dengelerin kurulmasından...

Rumuz: fazla sevgi mağduru