Hayatında bir şeylerin değişmesini ne kadar istiyorsun? Peki ya sen gerçekten hazır mısın?

Mucizeler bazen büyük bir ışıkla gelir. Ama çoğu zaman sessizce, fark ettirmeden… Bir sabah gözlerini açtığında, içindeki “yorgunluk” sesine kulak verdiğinde, ya da bir duayı tüm kalbinle ettiğinde kapıyı çalar. Ama o kapının açılması için önce bir şey gerekir:

Senin hazır olman.

Peki, “hazır olmak” ne demek? Hazır olmak; sadece istemek değil, aynı zamanda istemediğin şeye veda etmeye cesaret etmektir.

Artık sana hizmet etmeyen ilişkilere…

Her gün seni yoran düşünce kalıplarına…

“Ben zaten yapamam” diyen iç sesine…

Hazır olmak, kendine şu soruyu dürüstçe sorabilmektir: Gerçekten değişmek istiyor muyum, yoksa sadece rahatlamak mı istiyorum?

Mucize, dönüşümün kalbinde saklıdır. Dönüşüm dediğimiz şey, bir gecede olmaz. Ama karar, bir anda alınır. Ve işte o an… Sen gerçekten karar verdiğinde, evrenin bütün yolları senin için harekete geçer. Mucize; aynı kalmakla değil, adım atmakla gelir. Mucize; başkalarının değişmesini beklemekle değil, aynaya bakmakla başlar. Mucize; en çok da “daha iyi bir ben olmaya” razı olduğunda ortaya çıkar. İçinde sakladığın gücü hatırla. Bazen değişim korkutur. Çünkü bildiğimiz acılar, bilmediğimiz güzelliklerden daha tanıdıktır. Ama o tanıdık acının içinde debelenirken kaçırdığımız şey şudur: Senin içinde, mucizelere yön veren bir güç var.

Bu gücü hatırladığında… Kendinle barıştığında… Yolun açılmaya başlar. Ve işte o zaman… Mucize senin ayağına değil, senin hazır olduğun alana gelir. Çünkü mucizeler, sen yola çıkmaya cesaret ettiğinde kendini gösterir ve belki de bu yazı, sana yola çıkman gerektiğini fısıldayan o ilk işaret…

Şimdi, kendine şu soruyu sor: “Ben gerçekten hazır mıyım?” Eğer cevabın “Evet” ise, bil ki…

Evren seni bekliyor…