Aşk Senin Adın

Hangi birini anlatayım sana sevgilim!

Yaşattığın acıları mı, yaşattığın anılarımı?

Neresinden başlamalıyım sevdanın

Bendeki yüceliğini anlatmaya!

Peki uğrunda döktüğüm gözyaşları?

Yokluğundaki kalp ağrıları?

Seni özlediğim zamanlardaki o can çekişlerim ?

Her sesini duyduğumda içimdeki o sessiz çığlıklar

Neresinden başlamalıyım bendeki imkansızlığı anlatmaya

Her gelişinde duyduğum o çocuksu duygu

Her baktığındaki gözlerinin içinin gülmesi

Her öpüşündeki bedenimin alt üst olması

Ve her sarılışındaki o hiç bırakmama isteği..

Neresinden başlamalıyım ayrılığın ?

Ayrılık demeyelim de ona ;

Adı her neyse , çıkardım attım lugatımdan,

Çünkü çok ayrılığa yer verdim de bir türlü yakışmadı sana

Ya da ben yakışmasını istemediğimdendir…

İnsan bir an olsun vazgeçmez mi ?

Bir defa olsun Düşünmeden Durmaz mı ?

Güneş doğduğunda artık onu “ Unutacağım, sevmeyeceğim demez mi ?"

Demiyor işte demiyoorr…

Ne vazgeçiyor, ne unutuyor, ne sevmeden duruyor…

Ağlıyor, can çekişiyor beynini kemiriyor

Yapıyor insan bunları anlıyor musun yapıyor

Çünkü ben sevmiyorum seni; AŞIĞIM

Yokluğunda bıraktığın anılarına rağmen.

Ben seninle arkadaş , seninle sevgili, seninle eş

Ben anneydim seninle…

Bütün duyguları seninle yaşıyordum..

Birtek sende anlıyordum

Bu aşk denilen şeyin insanın yaşaması için tek gerekçe olduğunu..

Yanıma geldiğinde yaptığın o küçük jestlerle nasılda mutlu ederdin beni

İçim içime sığmazdı da arkadaşlara

Anneme anlatırdım ;

Annem her zamanki gibi “ çok kaptırma kendini kızım “dese de

Arkadaşlar Allah ayırmasın diye dua ederdi bizim için…

Kapıldım gidiyorum işte ve hiçbir fırtına dindirmiyor…

Şimdi seninle ayrıldık ; Ölüm sessizliği gibiydi gidişin

Yüreğim savunmasız , Çaresizdi bu defa…