İnsanlar arası ilişkileri kurmak sanıldığı kadar zor değil aslında. Tatlı dil, güler yüz, empati, hoşgörü ve hatayı kabul etmek. Aslında bu kadar basit.


Fakat bu temel maddeleri algılayabilmek, bildiğimiz halde hayatımızda uygulayamamak yine biz insanların sorunu. Hızlı çağa ayak uydurmak, yaşantılarımız içerisinde stresle başa çıkabilmek kolay değil elbet; ancak kırıcı söz söylemek ne de kolay. Halbuki hangimiz güzellikle söylenen bir söz karşısında ikna olmaz, yelkenleri indirmeyiz ki? İletişim dilimize biraz daha “rica” katalım... İltifat ekleyelim, bazen zor da olsa gülmeyi deneyelim, karşımızdakine “günaydın” derken, ne dersiniz?


Ya empati? Hayat hep kendimize zor değil mi? Diğer insanlar sanki camdan bir fanus içinde yaşıyorlar da bir tek biz nasibimizi alıyoruz zorluklardan... Varsın bugün iş arkadaşımız bize ters davransın. Lütfen bir kerelik altında bir neden aramayalım, “anlatamadığı bir derdi” vardır diyelim, anlayış gösterelim. Hoşgörüyle karşılayalım, alttan alalım. Yapılan hiç bir iyi davranış boşa gitmez. İlla ki karşımızdaki bunu algılayacaktır. Kaldı ki anlamasın; her iyilikten karşılık beklemek zorunda değiliz. Bugün biz birine zeytin dalı uzatalım, bir gün o “dal” bize de gerekli olacak.


Ve bence insanlar arasındaki ilişkilere en büyük zarar veren unsur hatalarımızı görememek, görsek de kabullenmemek ve özür dilemeyi bilmemek.


Şöyle bir bakıyorum da özür dilemeyi unuttuk toplum olarak. Oysa ne sihirli bir cümledir: Özür dilerim...


Egolarımızdan arınalım, ne olur. Hata yapmak insan olmanın göstergesidir zaten. Dünya denilen bu düzende biz insanlar aslında ne kadar muhtacız birbirimize ve acılar karşısında ne kadar aciz! Sevgiye ne çok ihtiyacımız var. Ah, hepimiz bunu bir anlayabilsek! Eksikliklerimizle tamamlanacağız. Yanlışlardan, hata dolu yollardan geçerek olgunlaşacağız. Kendimize iyilik yapalım. Hata da yapabilme izni verelim. Ne zordur mükemmel olmaya çalışmak. Ya da kendimizi öyle göstermek. Ne ağır bir yüktür “her şeyi ben bilirimcilik”. Çok bilmek yorar insanı. Ve en zoru, hani biliriz ya bazı durumlarda suçlu olduğumuzu da o özür gelmez dilimize. İnsani yanımız hatamızı kabul eder de kibrimizden ödün vermeyiz. Oysa ki özür dileyebilmek ne büyük bir rahatlıktır. Gelin hata yaptığımızda özür dilemesini başaralım. Özür dilediğimizde affedilmek hissinin huzuruna, güzelliğine bırakalım biraz ruhumuzu...


Ferah Uzundurukan

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.