Beyin sünger gibidir, her şeyi anlasa da, anlamasa da çeker. Temelinde eğitim olan bir toplumun bakış açısı da farklı olur ve dünyada ilk sıralardaki yerini alır.

Çoğu zaman doğru yönlendirilmediği için kendi yeteneklerinden habersiz yaşar insanlar. Anne, baba ve öğretmenlerin yapması gereken görevdir çocuğun yeteneklerini görmek ve ortaya çıkarmak. Bireysel farklılıklar vardır, bazıları birebir öğrenirken, bazıları toplu eğitimde öğrenir. Bunu belirleyecek kişilerde çocuğun yakınında bulunan yetişkinlerdir.

Bozulmuş yetişkinler sağlam çocukları nasıl yetiştirecek? Severek yaptığınız bir mesleğiniz olsun, çocuklarınızı bulunduğunuz dönemin çok para getiren veya sizin istediğiniz mesleğine değil, çocukların yeteneğine, becerisine, yatkın olduğu ve severek yapabileceği mesleğine yönlendirmeye çabalayın. Zamanımızın eğitim sistemi yetenek ve becerileri göz önüne almayan, sorgulamayan, araştırmayan, tek tip öğrenci yetiştirme üzerine kurulu. Ebeveynler bir çocuk dünyaya getirdilerse o çocuğu iyice gözetmeli ve hangi mesleğe yakınsa ve hangisini istiyorsa o tercihinde özgür bırakmalıdır.

Günümüzdeki öğretmenler bilimsel bir yeterlilik sınavına tabi tutulmalı, geçemeyenlere süre verilip tekrar sınav yapılmalı, yine geçemezlerse öğretmenlikten alınıp yerine atama bekleyenlerden yeterli olanlar alınmalı.

Ülkemizde öğretmenlerimizi öncelikle birer öğretici olarak yetiştirmek, eğitmek gerekiyor. Bir meslek icra etmekten öte, bir ülkenin geleceği adına görevli olduklarını anlamalı ve bu ideal ile çocukların karşısında durabilmeliler. Eğitim kurumlarımızda bu bilinçten uzak pek çok eğitimci var. Eğitimciyi önce dünya standartlarında eğitime hazır hale getirmek, sonra milli bilinç ve milli amaçlar doğrultusunda öğretime teşvik etmek lazım. Bunun içinde mevcut sistem içinde denetim ve oto kontrolün kesintisiz yapılması gerekiyor.

Hülya Çakıcı