Günlük seslerle, kokularla ve ışıklarla zorlukla başa çıkabiliyorum. Bazı sesler sanki beynimi gerçekten delebilecekmiş gibi hissediyorum. Canımı acıtıyor. Kulaklık takmak bu sesleri engellememe yardımcı olabiliyor. Bazı kokular sanki beni boğabilecekmiş gibi hissettiriyor. Bazı ışıklar o kadar güçlü ki gözümün içine işliyor ve acıtıyor.


Ben bir düşünürüm. Birçok şey hakkında düşünüyorum. Bazen düşüncelerim beynimde çok fazla yer kaplıyor. Bu beni çok yorgun hissettiriyor. Sanki sesler çok daha yüksek ve rahatsız edici gibi geliyor. Bazen beynim her şeyi çözebilmek için düşünmek zorundaymış gibi hissediyorum. Susadığınızda su içmek gibi. Beynim bir konu hakkındaki her şeyi bilmek istiyor. Alabileceği tüm bilgiyi soğurmak istiyor.


Sevdiğim şeyleri düzenlemeyi ve sıraya koymayı seviyorum. Bunu yaptığımda bana iyi geldiğini hissediyorum. Tıpkı istediğim şekilde oturduğumda tüm kaygılarımın bir anlığına yok olması gibi. Yatıştırıcı ve temiz bir havayı soluyabilmek gibi.


Gün içerisinde neler yapacağımı bilmeyi seviyorum. Neler olacağını bilmek aklımda bir hikaye yazmama, plan yapmama yardımcı oluyor. Böylece zamanı geldiğinde nasıl bir yol izleyebileceğimi biliyorum. Ayrıca bir yere gitmeden önce söyleyebileceğim şeyler hakkında düşünmeme ve benzer durumlarda da karşılaştırma yapmama yardımcı oluyor.


İnsanların içindeyken onların neler konuştuklarını anlamakta güçlük çekiyorum. Kelimelerini yanlış anlıyorum. Onların yüzüne bakmak zorunda değilsem onları daha kolay dinleyebiliyorum. Demek istedikleri şeyi çözebilmek için yeteri kadar bilgi vermedikleri için insanları kafa karıştırıcı buluyorum. Çok fazla insanın etrafında olmayı sevmiyorum çünkü dediklerini anlamak sadece bir sese odaklanmak oldukça zor oluyor. Aynı anda birden fazla insan konuştuğunda hiç bir şey anlayamıyorum.


Sosyal aktivitelerde diğer insanların ne yapılacağını direk bildiğini görüyorum. Sanki onlar sessiz talimatlar alıyorlarmış gibi. Nerede oturulup ne yapılacağını nasıl biliyorlar?


Karşılıklı konuşmak ve muhabbet etmek bana oldukça zor geliyor.


“Otizmliyim” demek yerine “otistik” kelimesini kullanıyorum, çünkü ben sadece kendimim ve otizm, beni ben yapan şeylerden biri.




(Tina J Richardson'ın yazısı huffingtonpost.com'da yayınlanmıştır.)

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.