Habil ile Kabil başlatmış ilk savaşı ve şiddeti. Hem de ırk yokken, din yokken, mezhep yokken. Devamında da savaşlar hep olmuştur, küçük kabile yaşamları dönemlerinde dahi. Ve kendi menfaatlerine ulaşabilmek için, o kadar gencecik evlatları, kardeşleri savaşa yolladılar ve katledilişlerini oynadıkları kumarın zevkine varmak ister gibi, büyük bir heyecan içinde izlediler.

Hiçbir lider veya herhangi başka bir şey mükemmel olamaz. Amaç bunu en yukarıya çıkarabilecek. Elbette fazlası varsa eksikleri de olacaktır. Başarı içten onaylı, kendi yapılarına güvenen, eleştiriye karşı derisi dayanıklı insanları sever. Ne yazık ki toplum olarak övgüde cimri, yergide alabildiğine cömerdiz. Bu ülkede insanların öldükten sonra camilerdeki musalla taşlarında takdir edildiğini görürsünüz. Mezarlıktakiler kalkıp ülkeyi yönetseler, her şeyin güllük gülistanlık olacağına inanasınız gelir.

Şunu asla unutmamak gerekir. Bu dünyada hiç eleştirilmeden yaşamak sadece ölülerle, delilerin ayrılacağıdır. Biz gibi toplumlarda tartışma kültürü yok. Bu eğitim modeli ile de olacak gibi değil. En aydın fikirli olduğunu düşündüğünüz kişiler dahi saldırganlaşıyor. Herkes kendi doğrularını empoze etmeye çalıştığı gibi karşı tarafın üstünlüğü durumlarında ifade sıkıntısı yaşıyor ve en azından ağzını bozuyor. Önemli olan haklı olmaktan çıkıp doğruyu bulmaya çalışmak.

Biz haksız çıkmaktan nefret eden bir kültüre sahibiz. Dolayısıyla da tartışma demek, kavga demek. Olgun olmayı, çıkarım doğrultusunda yalan söylemeyi, adam satmayı, herkesten ve her şeyden korkmayı, boğazım uğruna her yola başvurmayı, insanlarla iyi geçinmeyi, köprüden geçene kadar ayıya dayı demeyi öğrenemedim gitti. Aklın bana sunmuş olduğu imkanlardan ve verilerden yararlanamadım. Kalbim hep aklımdan önce hareket etti. Başka kelimeler fısıldadı kulağıma. Sanırım insanlar gerçeklere tahammülsüz ve hayali bir korunma istiyor. Oysa yalnızız ve güçlü olmak zorundayız.

Sen kendin için yaşamayı bileceksin, büyük darbeler almış olsan da, mutlaka bunları unutturacak bir zaman da gelecektir. Kendini hiç kimseye karşı ezilmiş hissetme. Sen köle rolünü üstlenirsen karşındaki kral olacaktır.

Hülya Çakıcı