Sokakta yürürken insanların yüzüne baktığımda çoğunun asık, mutsuz, yaşam enerjisi tükenmiş vaziyette olduğunu görüyorum. Fakat sorsak nasıl olduğunu iyiyim diyecek ama iyi olmadığını o da soruyu soranda bilecek. Peki, insanlar neden nasılsın sorularına gerçekleri söylemek yerine, iyiyim diyor? Sahiden iyi miyiz?


Günümüzde hayat öyle bir hâl aldı ki hiçbirimiz hayatın bu koşuşturmasına bir türlü ayak uyduramıyoruz ve bu da bizi mutsuz, yorgun ve kendimizi değersiz biriymiş gibi hissetmemize neden oluyor. Haliyle de kendini değersiz hisseden insanın yüzü asık , yaşam enerjisi çekilmiş oluyor ..


Aslında her insan değerlidir. Yaşı, boyu, kilosu, mesleği ne olursa olsun her insan özeldir. Kimi insanlar bunun farkında olup mutlu bir yaşam sürdürüyorken, çoğunluk bunun farkında olmayıp hayatlarını kendilerine zindan etmeye devam ediyor. Peki neden böyle yapıyoruz? Bir saniye sonramızın garantisinin olmadığı bu dünyada mutluluk içinde yaşamak varken neden kendimizi dünyanın en mutsuz, en yalnız, en dertli insanıymış gibi görüyoruz? Bunu kendimize yapmaya ne hakkımız var?


Çoğu insanın mutsuzluğunun temelinde olmak istediği yerde olamamanın faktörü büyük. Son yıllarda durum bizi sevdiğimiz, mutlu olacağımız işi yapmak yerine, hiç sevmediğimiz bir işi yapmaya mecbur bıraktı. Biz ne kadar sevdiğimiz meslekte olmak istesek de hayat bize hep dur dedi ve biz durmayıp, hayallerimizin isteklerimizin peşinde koşmak yerine boyun eğip hayat şartlarının gerektirdiği meslekleri yapmaya mecbur kaldık.


Üniversite tercihi yaparken de çoğu genç arkadaşım sevdiği, mutlu olacağı bölümleri yazmak yerine ileride geleceği olan, hayat şartlarının tercihe zorunlu kıldığı bölümleri yazdılar hep istemeye istemeye. Sonra dört yıl okuyorlar zorla. Mezun olduktan sonra da her üniversite mezununun katıldığı o işsizler kervanının bir üyesi oluyorlar. Sonra bu insanlar neden mutsuz, neden moralsiz deniliyor.. Nasıl olmasın ki .. Hangi canlı istediği hayatı yaşamak yerine mecbur bırakıldığı hayatı yaşadığında mutlu hissedebilir ki kendini? Zorla güzelliğin olduğu nerede görülmüş?


Gün geçtikçe mutsuzluğumuz artıyor ve artan bu mutsuzluğumuz ömrümüzden bir günü alıp götürüyor fark ettirmeden. Unutmamalıyız ki mutluluk paylaştıkça çoğalır, acılar da paylaştıkça azalır. Mutlu olduğumuz o nadir anları başka birileriyle de paylaşmamız hem bize hem de paylaştığımız kişinin kendini iyi hissetmesine neden olacak. Söyleyin bana, birinin mutluluğunun sebebi olmaktan güzel ne var bu dünyada?


Mert Kaya

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.