Hepimizin en büyük eksikliği, günah keçisi tuttuğumuz dijital çağ nedeniyle TİYATRO!

Tiyatro, Z kuşağına pek yetişemese de yine tamamıyla yok olmadı. Sahne sanatlarının evrimleştiği ve çeşitlendiği bu günlerde tiyatroya Y kuşağı olmama rağmen zaman ayırmanın haklı gururunu yaşıyorum. Karşınızda 2 bin 200 oyunu deviren FERHAN ŞENSOY ve FERHANGİ ŞEYLER!

Ferhangi Şeyler

Biletimizi uygun bir ücret mukabilinde internet ortamından değil, gişeden aldık. Tam anlamıyla bir seyirci olmak istedik. Cuma gününü beklerken heyecanlandık. Ne yesek, ne içsek ve ne giysek sorunsallarından sonra nihayet Taksim’de güzel bir akşam yemeği sonrası oyunumuza yetiştik.

Tiyatroya gideceğiz diye bir ciddiyet bende, kumaş pantolon ve ceket giymiştim. Biri görse, yeni bir iş görüşmesine gidiyorum sanabilirdi. İçeri girişte bizi karşılayan tarih ile biraz zaman geçirdik. Kırmızı halılar ve koltuk sırtlarında yazan numaralar ile tekdüze sıralanmış tiyatro bizi büyüledi ama yer bulurken zorlandık. Çın çın sesler sonunda bekleyiş son buldu ve perde!

Ferhan Şensoy sahnede biraz üstüne yaş, tecrübe ve yaşanmışlık almış. Oyunda birden ışıkların kararması, eski kadranlı telefonların çalması, bakkal modası, eski dönem lafları, gazete kültürü ve siyaset mizahı ile tam bir baş yapıt izleyeceğimizin sinyallerini veriyor. İkinci yarı sonrasında kulağımızda bağlama sesi, biraz kahkaha, eskiler ve mizah kaldı. Bu aralar “25. Saat” diyorlar ya işte o saatin bir versiyonunu yaşadık. Kendi yaşantımıza ara verdik ve o andaydık. Bir film sonrasında ya da kitapta bu ambiyansı bulamazsınız. Birlikte hareket eden, saygıyla susan, dinleyen, düşünen, emeğe zaman ve para ayıran biri haline geldik. Kendimi tanıyamadım. Bu, lüks ortamlarda büyük şovlar izlemeye benzemedi. Benzemediği için daha insancıl ve daha gerçekti.

Elbette yeni oyuncular yetişiyor ama derler ya “eskinin tadı bir başkadır”. Ertelemeden bu oyunu mutlaka izleyin!

Ebru Küçükgökdemir