Çünkü belki farkında değildik ama DALIMIZDAN KOPARILMIŞTIK.


Bizi doğamızdan kopardılar.

Yapay bir illüzyona, ait olmadığımız bir gerçekliğe sürüklendik.


Birilerinin hep daha fazla isteği yüzünden, yapay şehirler, söylemleri bile kendisine ait olmayan insanlar türettiler.

Robotlaştırdılar.

Hissetmemenin, cool görünmenin sanki iyi bir şey olduğunu anlatıp, insana dair olmayan neredeyse her şeyi giyinmemizi istediler.


Oynadılar.

Bilinçaltlarımızı istedikleri şekilde yöneterek, ihtiyacımız olmayan düşünceleri, kimlikleri, kıyafetleri giydirildik.


Oyunu bir süre göremedik.

Zamanla, o oyunun içinde debelendik durduk, herkes gibiymiş gibi konuştuk, onların oynamamızı istedikleri maskeleri giydik.


Sorgulamadık ve belki de daha önemlisi sorgulattırılamadık.

Ne kelimlerimiz sevgi içeriyor mu diye ne de eylemlerimiz başkasını düşünen kapsayıcılığı kapsıyor mu diye.


Unutturulduk.

Başkasını eleştirirken, kendimize bakmayı öyle çok unutmuştuk ki... Suçladık... Bağırdık... Eleştirdik.


Oysa, çuvaldız kendine batırılmayı bekliyordu.


Sonra bir gün UYANDIK.


Ana Rahmimiz olan doğa çağırdı gel ve benden al neye ihtiyacın varsa dedi.

Sevgiden başka yolun yok, artık bana dön dedi.

Ait olmadığın kimlikleri, DÜŞÜNCELERİ bırakmalısın, bak bana her gün ayrı döküyorum ve açıyorum çiçeklerimi dedi.


O günden sonra eğer dinlediysek onu... Her gün ayrı çiçek açmayı bildik.

Ama dinlemediysek, işte o zaman döngü hep tekrar etti.

Çünkü insanoğlunun dersleri, kul o dersi verene kadar devam ediyordu.


Şimdi ise anlama vakti...

Sessizliğin içinde bir süre kalarak, bedeni ve kalbi duyarken... Zihne kanmadan neyi neden yaptığını duyma vakti.


Sakin ve dingince karışmalı hayata bu vakitten sonra… Biraz sessiz kalarak...

Çünkü teslimiyetin en güçlü sesidir sessizlik.


Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!
  • aslihan.tncy@gmail.com Canım Ülgen' im, belki ilk kez bir yazına/fotoğrafına yorum bırakıyor olabilirim. Velev ki, bu tablo beni derinden etkiledi sanırım. Öze dönüşü tam himayesi ile iliklerime değin, zihnimin her kıvrımında hissettiren bir görsel ve senin altındaki küçücük kısa notun. Şahane, ne diyebilirim ki! Adeta bana Şahmeran' ı hatırlattı bu tablo, yazında benim için büyüleyici.. Fakat bir ilizyondan bahsetmiyorum, gerçeğin büyüleyiciliği kadar kutsal. En derin sevgimle, seni seviyorum Çocuk ???????? Dr. Aslıhan TUNÇAY UTKU
    CEVAPLA

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.