Bir şehri sevmek, bir insanı sevmekten çok daha farklı bir duygu halidir. Bir şehri nasıl çok sevebildiğini açıklamak zordur ama tamamen de mümkündür. Mesela, o şehirle ilgili her şey, keşfettiğiniz sıcak noktaları, kaçınılması gereken tarafı, yiyip içmek ve sosyalleşmek için en iyi yerleri sizi her zaman heyecanlandırır. O şehirle ilgili her şeyi tıpkı sevgilinizle olan ilk buluşmanızda olduğu gibi sorgularsınız; varlığını, varlığının her köşesini ve huyunu suyunu öğrenmek ister gibi sorgularsınız. Mümkün olsa sıkıca sarılmak istersiniz.

Bir şehir konuşamaz, bu yüzden öğrenme yavaş gerçekleşir. Bunun güzelliği ise öğrenmenin bir sonunun olmamasıdır.

Bir şehri sevmek, açlık gibidir. Sancılı olabilir ancak eninde sonunda bu açlığın giderileceğini bilirsiniz. Bir kere sevince döngüye girmiş olursunuz artık. Daha fazlası için sürekli bir arzu duyarsınız, daha fazlasını görmek ve yaşamak, onu kucaklamak için… Çünkü ne kadar çok alırsanız o kadar derinine düşersiniz. Şehir bağımlılık yapmaya başlar.

Kötü zamanlar da olur tabii, hangi aşk mükemmel, değil mi? Sevginizi sorgulatacak bir şeyler yaşanır, bırakıp gitmek istersiniz. Kötü bir gecenin geçmesini beklersiniz, kalbiniz kırılır, zaman zaman başarısız hissedersiniz belki ama gerçek aşk herkes ve her şey kaybederken bile yine de kazanır.

Bir şehri sevdiğinde içindeki insanları da sevmeye çalışıyorsun, zaman zaman karşılıksız olsa da…

Özellikle sevdiğiniz şehir aynı zamanda doğduğunuz şehir ise aradaki bağ daha da kuvvetli olur. Hala orada yaşıyor olsanız da olmasanız da, o şehir her zaman sizin eviniz olacaktır. Orası büyüdüğünüz, okula gittiğiniz, arkadaşlarınızın ve anılarınızın olduğu, bugün olduğunuz kişi olduğunuz yerdir.

Gelip gidebilirsiniz, ancak şehriniz daima orada olacak, bıraktığınız yerde. Her zaman sizin bir parçanız olacak ve her zaman onun bir parçası olacaksınız. Bir şehri sevmek demek bunu bilmek demektir.

Jüpiter