Ben hala onun bıraktığı yerde bekliyorum

Merhaba Yeşim Hanım, dört yıl süren bir ilişkim vardı. Başlarda her şey güzeldi, birbirimizi gerçekten anladığımızı düşünüyordum. Ama zamanla aramızda kıskançlıklar, küçük tartışmalar, kırgınlıklar birikmeye başladı. Başta geçer sanıyorduk ama her seferinde biraz daha yıprandık. Bir noktadan sonra sevgi bile yetmemeye başladı. Kavgalar arttı, sözler sertleşti, sessizlikler uzadı. En sonunda ikimiz de dayanamadık ve yollarımızı ayırdık. Kolay olmadı. Hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum ama yine de bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim.Ayrılığımızın üzerinden bir yıl geçti. Dile kolay bir yıl. Sanki bir yanım orada, onun yanında kaldı. Kendi içimde hep bir eksik parça taşıyorum gibi. Hayat normal akışında sürüyor gibi görünse de ben çoğu sabah içimde bir boşlukla uyanıyorum. Dışarıdan bakınca her şey yolundaymış gibi… Ama akşam olunca, sessizlik çöktüğünde, insanın içine kendi sesi düşüyor. Ve ben o sessizlikte hep onu düşünüyorum. Nerede, kimle, nasıl, mutlu mu, gülüyor mu? “Beni hatırlıyor mu?” diye bile düşünüyorum bazen.Geçenlerde ortak arkadaşlarımızdan birinden duydum; onun hayatına biri girmiş. Kalbim o an öyle bir sıkıştı ki nefes almakta zorlandım. Sanki bir kez daha terk edilmişim gibi hissettim. Onun bir başkasıyla gülüyor olma ihtimali, en az ilk ayrılığımız kadar acı verdi bana. Kafamın içinde aynı cümle dönüp duruyor: “Demek ki o unuttu.” O unutmuşken, ben neden hâlâ burada, o anıların içinde sıkışıp kaldım? Yeşim Hanım, neden bazı insanlar kolayca devam edebiliyor da bazıları yerinden kıpırdayamıyor? Neden birinin hayatına girmesi, sanki benim varlığımı tamamen silmiş gibi hissettiriyor? Ben bazen onu özlemiyorum sanıyorum. Günüm güzel geçiyor, kendimi iyi hissediyorum. Ama sonra birden aklıma geliyor, beraber oturduğumuz bir cafenin önünden geçiyorum birden aklıma düşüyor ve tüm mutluluğumu alıp gidiyor benden. Sanki o gitti ama ben hâlâ onun bıraktığı yerde bekliyorum. Geri dönmesini değil, ama içimde bıraktığı boşluğun bir gün dolmasını istiyorum sadece. Ama bilmiyorum, dolacak mı? Aslında ben hala onu istiyorum. Bazen ona yazıp yazmamak ya da aramakla aramamak arasında kalıyorum. Şimdi hayatında da biri var dedikleri için kendimi iyice çıkmazda hissediyorum. Sizce ne yapmalıyım? Hayatıma onsuz nasıl devam edebilirim? Ne zaman onu unutup yaşamaya başlayabileceğim?

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili okurum; postacı kapıyı iki kere çalar deseler de siz kimsenin kapısını iki kere çalmayın derim. Kavgalarınıza kıskançlıklara anlaşmazlıklara karşın sevdiğiniz biriyle yeniden başlayınca mutlu olacağınızı düşünmek kalbinizin sizi yanıltmasından başka bir şey değildir. Kalbinizle değil aklınızla hayatınızın yönünü çizmek zorunda olduğunuzu asla unutmamalısınız. Nafile çabalara hiç gerek yok yavrum. Zaten anlaşmazlıklardan dolayı ayrılmıştınız unuttunuz mu? Kavgalarınızı hatırlayın. Kör ölür badem gözlü olur misali siz de sevgilinizi badem gözlü yapmayın lütfen. Badem gözlü falan değildi hatırlayın; anlaşamıyor, kavgalar ediyordunuz. “Sığmadığın kalbe, sığınamazsın elbet” diye bir söz okumuştum yapmak istediğiniz bu. Yazdıklarınızı okuyunca keşke kalbin de ufacık da olsa aklı olsaydı demekten insan kendini alamıyor ama bir sizin değil herkesin kalbinin aklı yok ama şanslı olanlar var. Bu sözlerim sizi anlamadığımı düşündürmesin tabii ki sizi anlıyorum. İnsan birini çok sevip ayrılmak zorunda kalmışsa 4 sene kalbinde yaşattığı birini kendinde öldürmesi öyle kolay olmuyor. O ölmüyor, siz yoğun bakımda yaşar gibi yaşıyorsunuz ama bu bir süreç yavrum geçecek. Evrile evrile bu süreçten çıkacaksınız az daha sabır ve gayret gösterin, kendinizi oyalayın. Yalnız kalmayın, eğlenceli arkadaşlarınızla daha çok bir araya gelin, yeni yeni hayaller kurun, o hayalleriniz için çaba gösterin, ümitli olun hem kendinizden hem gelecekten yana çünkü gençsiniz… Hayatın size sunacağı güzellikler var… Bunlar hep aklınızda olsun ve en önemlisi meşgul olun. En iyi ilaç meşguliyettir. Hayatınızı sevdiğiniz uğraşlarla doldurun. Kendinizi bırakmak yerine daha fazla özen gösterin bunlar size iyi gelecektir. Aklınıza o düştüğünde- demişsiniz ya akşam oluyor aklıma o düşüyor diye- başınızı iki yana sallayın sanki sinek kovalar gibi o düşünceleri kovalayarak uzaklaşın yavrum. Bu düşünmelere izin vermeyin. Zor da olsa unutmak insanın elindedir. Sevgilinizin hayatına yeni birini almasına gelirsem… Herkesin ayrılık acısını yaşayışı farklıdır. Kendinizi ondan eksik hissetmeyin mühim olan unutmak değil mi? Kimi hemen kimi biraz daha geç… Bu sizi üzmesin. Siz bir başkasıyla sevgilinizin boşluğunu doldurmayı seçmediğiniz için acınız biraz daha uzun sürmüştür. Evet, yavrum eninde sonunda her şey geçer tabii ki bazen yaşananların izi kalsa da siz genç olduğunuz için o izi bir başkasının silme olasılığı yüksektir çünkü el elden üstündür bunu zamanla siz de yaşayarak görecek ve eskisi gibi üzülmeyecek hatta hatırladığınızda dudaklarınızda tatlı bir gülümseme oluşacak. Göreyim sizi…

Sevgiler sevgili okurlarıma…

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres:yesimilehayatbilgisi@gmail.com