Eşimi huzurevine yatırıp sonra boşansam mı?

Merhaba Yeşim Hanım; ben lise mezunu olduktan sonra orada burada çalıştım. En sonunda pavyonda kons olarak çalıştım. Anne ve babam ayrıydı, evin gecimi bana aitti, ağabeyim evlenmişti… Ailemden annem hariç hiç kimse bilmiyordu. Kendimden 17 yaş büyük biriyle -sanırım baba yerine koydum- birlikte oldum. Evliydi, boşandı ve sonra biz evlendik ve bir kızımız oldu. Eşim bana geldiğinde hiçbir şeyi yoktu, boşanmak için karısı ve çocuklarına verdi her şeyini. Sonrasında oğlu ile tartıştı oğlu kafasına vurdu, dikiş atıldı bu tartışmadan sonra çok değişti. Atölyesini oğluna vermis, kiraya diğer oğlunun yanında işçi gibi işe başlamış… Tabii ben bir hafta sonra öğreniyorum. Konuşmuyordu benimle, çocukla ilgilenmiyordu. Boşanmak istediğimi söyledim, oturduğumuz evi satma çabalarımız vardı çünkü site çocuk için uygun değildi. O sıra evi sattı, bana “Senin üstüne ev alalım, ben iyi değilim boşanmayalım” dedi. “Tamam” dedim, evi aldık. Kiraya çıkıp kiracılı daire aldık. Eşim yine konuşmuyordu, doktora götürdüm ilginçlik vardı çünkü… Demans başlangıcıymış bu arada kiracıyla davalıyız, evden çıkmıyor. Eşime vasi oldum. Kiram çok yüksek. Eşimin emeklisi ve oğlunun ödediği 8 bin dükkan kirası var. Ben çalışamıyorum, eşim artık tuvaletini bile altına yapıyor, yalnız bırakıyorum. Görümcemi arayıp oğulları bir yardım etsin, en azından bakıcı tutalım parasının yarısını versinler dedim. Görümcem onları aradığını, ulaşamadığını söyledi. Kızım 4. sınıf öğrencisi, psikolojisi darmadağın. Benim söylememe gerek var mı bilmiyorum çok kötüyüm. Çocukları evi benim üstüne aldığı için söyleniyorlarmış... Sanki onların katkısı varmış gibi… Yemedim, içmedim, giymedim, gezmedim. Kredisini annemin ödediği bir ev almıştık (sigortası olmadığı için kredi çıkmamıştı eşimin üstüne almıştık) kredi borcu bitti ev eşimin üstünde kaldı. Esimi bıraksam kimse bakmak istemiyor ama vefat durumunda benim yaptığım her şeye ortak olacaklar bu ayrıca canımı sıkıyor. Kirami ödemekte ve geçinmekte aşırı zorlanıyorum annem yardım ediyor. Şimdi sormak istediğim konu bir ev verip eşimi huzurevine yatırsam sonra boşansam mı? Yoksa bakmaya devam mı etsem? Boşansam 48 yaşındayım, eşim 65. Emeklerim, evlerim gidecek kızıma bir şey kalmayacak. Bakayım desem biz perişan oluyoruz çocuğumun psikolojisi berbat (daha dün salonun ortasına büyük tuvaletini yaptı). Siz benim yerinde olsaydınız ne yapardınız?

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili okurum; çocukların kaderini önce anne babaları yazar sonra kendileri yazarlar. Bazı anne babalar sevgiyle, ilgiyle, bilgiyle çocuklarının kaderini yazar bazıları da kendi karmaşık hayatlarıyla çocuklarının hayatını da karıştırarak kaderlerini yazarlar. Sizin anne babanız da sizin kaderinizi kendi karışık hayatlarıyla yazmış olmalılar. Lise mezunu olmuşsunuz, çalışma hayatına başlamışsınız sonra para yetmeyince pavyonda çalışmaya başlamışsınız. “Bir anne kızının pavyonda çalışmasına nasıl göz yumar?” diye sormak istiyorum. Siz genç ve cahil olduğunuz için ötesini berisini düşünmeden aileniz için fedakarlık yapmışsınız sonra eşinizle tanışmışsınız. Eşiniz her şeyini ailesine bırakarak sizinle evlenmeyi seçmiş. Buna her erkek cesaret edemez. Demek ki sizi ne kadar çok sevmiş, siz çok sevdiniz mi? Yazdıklarınızdan okuyamadım ve şimdilerde eşinizin rahatsızlığı dolaysıyla kendisinden boşanıp onun yükünden kurtulmak istiyorsunuz. Kendinize bu boşanmayı yakıştırabiliyor musunuz? Sizin için ailesini terk etmiş bu adam, bütün düzenini bozmuş unuttunuz mu? Bu doğru bir davranış olmaz evet, muhakkak zor bir hastalıkla yüz yüze kaldınız, bir çarkın içine girdiniz, çocuğunuzla birlikte hoş durumlar yaşamıyorsunuzdur ama şimdi onu bu durumunda boşarsanız ailesinin sizinle olan evliliğiyle ilgili düşüncelerini haklı çıkarmış olmayacak mısınız? Onu da bırakın kendi vicdanınıza nasıl hesap vereceksiniz? Daha sonrasında kendinizi iyi hissedebilecek misiniz? Benim çok samimi arkadaşımın annesi eşiniz gibi demans oldu. Evde arkadaşımın babası bakıyordu arkadaşım da sık sık gidip destek oluyordu zorlandılarsa da annelerine evde baktılar, bezlediler. En sonunda annesi artık hayattan tamamen kopunca bir takım yerlerden bir ayarlamalar yaptılar ve bakım evine uygun bir fiyata yerleştirdiler. Birkaç ay sonra da öldü. Tabii ki çok zor süreçler, asla kolaylayamam ama sizin için düzenini bozmuş, kendini size emanet etmiş birinin sonu onu boşayıp bir kenara atmak olmamalı. Zaten çocukları haklı olarak ona kırgındırlar, bazı yaraları kapatmak zordur. Eşiniz kendine ait her şeyi ailesine bırakıp size gelmiş olsa da kendinden mahrum etmiş bu çok önemlidir. ( Bu arada oğlunun babasının başına vurması affedilecek bir hareket değil. Anne babaya el kaldırılmaz.)

Bana “Benim yerimde olsanız siz ne yapardınız?” diye sormuşsunuz. Ben sizin yerinizde olsam asla boşanmazdım, bunu kendime yakıştırmazdım. Hasta olan eşimi daha da acıklı bir duruma düşürmezdim. Hem vicdanımın hem aklımın kabul edeceği adımlar atmaya çalışırdım. Mesela eşimi bir bakım merkezine verebilmek için ailesinden destek istemeyi birinin vasıtasıyla değil direkt kendim gider, oğluyla konuşarak bu sorunu çözmek için çaba sarf ederdim. Oğlu yanaşmıyor mu? Kardeşine gidersiniz. Onun daha iyi bakılması için, sizin ve çocuğunuzun ruhsal olarak daha sağlıklı yaşayabilmesi için elimden geleni yapardım.

Diğer husus eskiden anneniz ve kendi geçiminiz için çalışıyordunuz, ağabeyiniz evliydi ve sizin nerde çalıştığınızdan habersizdi. Şimdi annenizden yardım aldığınızı belirtmişsiniz. Demek ki anneniz evlendi ya da aileden bir geliri oldu. Anneniz size yardımlarına devam etmeli. Bu yardımı istemekten çekinmemelisiniz çünkü genç yaşlardaki yaşamınızın müsebbibi önce annenizdir. Sizin bu hayatınızın sorumlusu önce annenizdir sonra sizi bırakıp giden babanızdır. Anneniz hayatınızın idamesi için pavyonlarda çalışmanıza mani olabilirdi. Şimdi anneniz çaba göstersin mesela o da sizin için pavyonda çalışabilir. Sakın bana kırılmayın. Siz kızınızın öyle yerlerde çalışmasına göz yumar mısınız? Bu nasıl bir annelik? Bu sorum sizin hayatınızın açıklamasıdır orada çalışmasaydınız sevmediğiniz biriyle kendinizi kurtarmak için evlenmez, bugün severek evlendiğiniz kişi için daha fedakar bir eş olabilirdiniz. Madden sıkıntılar içinde olduğunuzu belirtmişsiniz, evinizin kirası yüksekmiş daha uygun bir eve çıkın desem taşınmak bir dünya masraf… Kiracınızla durumunuzu açıkça anlatarak anlaşmanın yollarını bulacaksınız ya da sabırla bu mahkemenin sonucunu bekleyeceksiniz. Sizin durumunuzda zaten sonuç sizin lehinize gelişecektir. Gelelim eşinizin bir bakım evine yatırılması konusuna… Bu konuda da eşimi huzurevine yatırmanın yollarını araştırırdım. Devlet destekleri bakım maaşlar özel veya devlet huzurevleri gibi konuları araştırırdım. Ailemin ve güvenilir insanların desteğini almaya çalışırdım. Bakım evine kocamı yatırıp onu orda sık sık ziyaret etmeye çalışırdım.

Kızınız konusuna gelirsek… Onun geleceği için de boşanmamalısınız. Maddi olarak mallar elinizden gidecek o zaman bu boşanmanın mantığı nerde? Çocukları eşinizle beraber edinmiş olduğunuz gayrı menkullerden muhakkak yararlanacaklar. Siz fedakarlık yapmış olabilirsiniz onlar da babalarından zorla feragat ettirildiler. Dolayısıyla elde edecekleri mallar haklarıdır. Diğer yandan mutlaka bir avukatla görüşmeli ve aydınlanmalısınız. Ayriyeten kızınızın psikolojisi için profesyonel destek almalısınız. Okul rehberliği, psikolog gibi desteklerle bu süreci en az hasarla atlatmasını sağlamaya çalışırdım. Evet, kızınızı babasının rahatsızlığı etkileyecek ama en büyük etkiyi onda siz yapacaksınız. Ona bir insanın nasıl davranması gerektiğini, adaleti, merhameti ve güçlü bir kadın olmayı öğreteceksiniz. Annenizin size öğretmediklerini… Hakkınızda her şeyin en güzel şekilde gelişmesini diliyorum.

Sevgiler sevgili okurlarıma…

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres:yesimilehayatbilgisi@gmail.com