Sevilmekten çok korkuyorum...

Yeşim hanım öncelikle merhabalar,

Sizi uzun zamandır takip ediyorum ve daha önce yaşamış olduğum, çıkamadığım sorunlar içerisinden çıkmam için bana yardımcı oldunuz, o yüzden size minnettarım...

Yıllar geçiyor, dertler bitmiyor. Değerli ve kıymetli vaktinizi almadan hemen konuya girmek istiyorum.

2019 sonunda bir kızla tanıştım. O zamanlar ilişkim yeni bitmişti, pek yeni de sayılmaz açıkçası ama o yaşanmış yorgunluk, yeni bir ilişkiden çıkmış bıkkınlık hali vardı üzerimde. Kesinlikle ben karşı tarafa bunu yansıtmadım, yansıtmamaya çalıştım daha doğrusu. Devam ettik. Her şey çok güzel gidiyordu; tanıdım, hoşlandım, sevdim, adım attım ama ben 1 adım atana kadar karşı taraf bana çoktan 2 adım atmıştı. Ben her zaman çok sevilmekten korktum. Neden, nasıl korkmayım ki? Bir gün olur da ilişki biterse karşı taraf bana o kadar bağlanmış, beni hayatının merkezine koymuş ki çok acı çeker. Hayatta hiçbir şeyin garantisi yoktur sizin de bildiğiniz gibi. Benim bir ilişkide çok fazla şartlarım var kendime göre. Karşımdaki insan bunu karşılayamıyordu. Dedim ki kendi kendime herkes aynı değildir, herkesin fikri herkesin karakteri ayrı deyip yoluma devam ettim. Şimdi sizler de bilirsiniz ki herkesin hayatı, yaşam tarzı vs farklıdır. Benim yaşım 24, ben bu yaşıma kadar hayatla savaştım, gerek maddi gerek manevi ve zoru seven bir insanım, duygusalım ama karşı tarafa belli etmem ve duygularımı dışa vurmam yaşadıklarımdan kaynaklanmış olsa gerek. Ama karşımdaki insan öyle değildi. Çok alıngan, kırılgan, duygusal bir şey olduğunda söylediğimde alınıp kırılıyordu sürekli ve bana çok garip geliyordu bu durum. Alışmaya çalıştım. Bir de en önemlisi enerjikti. Lise zamanında bir ilişkisi olmuş. Kendisi de 24 yaşında. Bazı hatta çoğu konuda ilkiyim diyebilirim. Tartışmaya hevesli, kavgaya hevesli ama ben dediğim gibi bir ilişkiden çıktığım için bunlar bende yoktu. Ben daha önce ilişki yaşadığım için tecrübeliyim bazı konularda. Kavga konuları olduğunda bak tartışmayalım bu yüzden, şimdi ilişkimiz yeni, bu sana güzel geliyor, kavga belki seni bana daha fazla bağlıyor ama bu ufak tartışmalar kavgalar ilişkimizi 1 yıl, 2 yıl olunca yıpratmaya başlayacak diye hep söylemde bulundum, tabii tatlı dille. Bu durum devam ettiği için ilerleyen zamanlarda hakaret vs oluyordu hemde bayağı. Ben bir de sinirlerine hakim olabilen bir insan değilim maalesef, o yüzden onu kırıyordum ama 5 dakika sonra pişman oluyordum. Öyle öyle geçti. Daha sonra 2020 Mart ayı, pandemi derken 2 ay görüşemediğimiz zamanlar da oldu. Ben kendimi törpülemeye çalıştım, o da aynı şekilde ama tartışmaya, kavgaya maalesef devam etti. Buluşma konusunda kendisi benden biraz uzakta oturuyor, gelmesi problem oluyordu. Ben hep sinirlenip hakaret edip bağırıyordum daha sonra böyle konular geldi gitti ve en önemli konu şu an yaşadığımız problem. Lütfen yardımcı olun, sorun kimdeyse düzeltelim.

1 buçuk 2 yıla doğru maalesef değişmeye başladı. Bana karşı sevgisi azalmaya başladı, vermiş olduğu değeri azalmaya başladı, farklılaşmaya başladı, en ufak konudan tartışma çıkmaya başladı. Zamanında bana ayrılık kelimesi kullanma, bana hakaret etme diyen insan tahammülsüz, sabırsız, saygısız bir insan haline dönüşmüştü. Zamanında bana o kadar değer veren, seven, hediyeler alan, ilişki için uğraşan bir şey yapan insan bu hale dönüşmüştü; hakaretler, ayrılmak istemeler ve beni dinlememeler. Yeşim hanım ben hayatımdaki olan insana çok önem, değer veririm. Lafımı sözümü dinlesin isterim. İlişkinin en başlarında beni çok dinliyordu, sözümden çıkmıyordu. Ee tabi ben de haliyle kısıtlıyordum etek, elbise vs ama elbiseye izin veriyordum, erkek arkadaşı olmasına izin vermiyordum. Artık beni hiç dinlememeye başladı, bana karışamazsın demeye başladı. İlk başlardaki ağırbaşlı, saygılı, beni dinleyen kız gitmiş tam tersi canavara dönüşen birisi gelmişti. Erkek arkadaşı olmasını istedi, beni kısıtlıyorsun demeye başladı. Bu devirde erkek arkadaş?? Haksız mıyım lütfen yardımcı olun. Günümüzde normal mi? Fazla da kısıtlamadım ama değişmişti. Bir de sürekli ailesi baskı yapıyor, beni tanımadan yargılıyor, iş konum, para konusuna geliyor. Beni tanımadan bize göre değil, ailesi bize uygun değil diyormuş annesi. Annesinin de parmağı oldu o yüzden de böyle uzaklaşmış olabilir mi? Ben ilişkiyi bir erkek olarak geri kazanmak istiyorum. Lütfen Yeşim hanım yol gösterin, lütfen. Allah rızası için ne yapmam gerek? Kafayı yemek üzereyim, dayanacak gücüm kalmadı artık. Biz ilişkide birbirimize yoğunlaştık, odaklandık, onun hiç arkadaşı kalmadı daha sonra birden sıkılıp bu duruma isyan etmiş olabilir mi? Lütfen cevabınızı bekliyorum...

Not: Anneciğim umarım beni hatırlamışsınızdır daha önce de benzeri konular için iletişime geçmiştim. Bir yaşam koçluğundan daha fazla şey kattınız hayatıma. Bana emeğiniz çok, umarım hatırlamışsınızdır. İyi ki varsınız, saygılar...

Yeşim Tijen'in cevabı:

Merhaba sevgili oğlum, bir kadın kendine anne diyen birini asla unutmaz. Anne özel bir kelimedir. Bunu diyen de benim için özeldir. Evlat gibidir. Evet sevgili oğlum nerelerdeydiniz diye düşündüm. Tabi merak ettim, iyi olduğunuza sevindim. Aşk acıları insanın hayatında olur gelir ve geçer. 24 yaşında olmuşsunuz, birlikte olduğunuz kızla ilgili sıkıntılar yaşıyorsunuz. Bu sıkıntılarınızın sebebi biraz sizsinizdir biraz da sizin de tahmin ettiğiniz gibi annesinin katkıları vardır.

Bu genç kız ilk önce sizi çok sevmiş, size değer vermiş sonra sonra değişmeye başlamış. Neden değişmiştir, bunun bir tek sebebi yoktur. Siz aslında nedenlerini de sıralamışsınız. Gerçi birini çok sevince bunlara katlananları da biliyorum uyum sağlayanı da gördüm ama demek ki bu genç kıza eksik gelen ekstra bir şeyler olmuş. Mesela tartışmaktan kaçınmışsınız. Bu ne kadar yanlış bir hareket olmuş. Sorunları halının altına süpürmek, orada bekletmek gibi düşünün. Halının altı konuşulmamış bir sürü şeyle kabarmıştır. Sorunları çözmezseniz hiçbir ilişkide yol alamazsınız. Kadınların en çok sevdiği erkek sorunları çözmesini bilen, derde deva olan erkeklerdir. Neydi sorun? Diyelim ki kıyafet sorununu tartışıyorsunuz. Sorunu çözmek için ne yapacaktınız? Konuşmaktan kaçmakla kız arkadaşınızın zihninde o sorunu büyütüyorsunuz. Sorunu çözünceyse onun kalbinde, aklında büyüyorsunuz. Çözüm getirmediğiniz her sorunla kalbinde, aklında küçülüyorsunuz.

Vazgeçilmez olmak biraz da sorunları çözmekle alakalı. Biraz o size uyacaktı kıyafet konusunda biraz da siz ona doğru yürüyerek orta bir nokta bulacaktınız. O zaman bir ilişkide en önemli şey sorun çözmekmiş, bunu öğrenmelisiniz. Diğer bir konu ilişkide olduğunuz insanı sevgiyle, ilgiyle beslemek; az vakit ayırsanız bile doyurucu bir zaman dilimi yaşamak, sevginizi hissettirmek. Sevgiyi hissettirmek, göstermek önemli. Diğer bir konu da kız arkadaşınızı kendi dünyanıza hapsetmeniz, arkadaş çevresiyle görüşmemesi. Arkadaş insanın ruhunu canlandırır. Sizin sevmeniz gerekmiyor ama onun dünyasında arkadaşlarına yer olmalı ve en önemli konu annesi. Bir anne onlar bize uygun değil demişse iş bitmiştir. Ki ben ilişkinizin bitmek üzere olduğunu düşünüyorum. Bir genç kız eğer önceden erkek arkadaşlarıyla görüşmüyor sonradan görüşmeye başlamışsa bu ya sizi gözden çıkarttığı içindir ya da kıskandırmak içindir. Kızlarla erkelerin arkadaşlığına çok inanmıyorum, her an o arkadaşlık başka yöne evrilebiliyor. Kız-erkek arkadaşlığını çok nadir yaşanan, genelde yalan olan bir arkadaşlık olarak görüyorum.

Bütün bunların ardından 24 yaş bir erkek için henüz erken bir yaş evliliği düşünmek için. Her şekilde hazır olmalsınız evliliğe. Yorulursunuz çalışan bir kadınla evlenmelisiniz ve size uyum sağlayacak, hedefleri olan ama aşırı hırsları olmayan, değerleri olan bir kız olmalı. Onu hiçbir şey için siz zorlamamalısınız. O siz anlayabilmeli, size uyabilmeli, biz olmayı daha sevgiliyken başarabilmeli. Size tavsiyem kendinize yatırım yapmaya devam edin. Erken evlilik erkekler için hem madden hem manen çok yorucu. Görüyorsunuz kızların tek taşları, beş taşları, tam turları, evlenme teklifi seremonileri bitmiyor :) 24 yaş ne ki biraz daha sabır... Evlilik mutlaka olur. En doğrusu olursa işte o zaman güzel olur. Sizin için işte bu en doğru kişiyi diliyorum, sizi sevgiyle kucaklıyor öpüyorum benim güzel oğlum.

Sevgiler sevgili okurlarıma...