Babamı aniden kaybettim...

“Merhaba Yeşim Abla. Annem, babam ve ben bir sabah alışveriş için yola çıktık, alışveriş dönüşü bir markete daha girerken babam direksiyon başında fenalaşıp gözlerimin önünde vefat etti. O saniyeden itibaren onu kaybettiğime inanmıştım, annem her ne kadar inanmak istemese de hastaneye gittiğimizde acı haber karşısında o da yıkıldı. Hayatımda yaşadığım en büyük acıydı, annemin yüzündeki o çaresizlik, evlat acısının üzerine bir de hayat arkadaşını kaybetmesi ve üzüntü kat ve kat acımı yeniliyordu, evimiz ilk kez bu kadar doluydu. O gün anladım ki babam çok iyi bir adammış, hiç kimseye en ufak bir kötülüğü dokunmadığına net cevap verebilirim. Hayatı boyunca hep bizler için çalıştı, yeri geldi sırtında su bidonları bile taşıdı bizlere helal ekmek yedirmek için uğraştı, haklı da haksız da olsak hep yanımızda oldu. Sırtımı yasladığım dağ gibiydi, okula her gün o götürürdü beni yollarda bir sürü anımız var, kendisine özgü mimikleri ve sözleri vardı, sesi hala kulağımda. Son bir kez bile sarılamadım ona... Herkes beni babama benzetir; görünüş, hareketlerimiz, yürüyüşümüz, konuşma şeklimiz tıpa tıp aynısı derler. Babaannem bu zamanlarda sana baktıkça oğlumu görüyorum der. Hayatımın geri kalanı acıyla geçecek sanıyordum, yaşayamayacağımı bile düşünmüştüm, ama hayat devam ediyor dedikleri doğruymuş, devam etmek zorundayım, ama bazen özellikle yalnız kaldığımda içime bir acı oturuyor, gözlerim istemsizce doluyor, babama sesleniyorum “Baba gel ne olur, gel. Çok özledim seni gel” diye. Dua etmekten başka çarem yok bunu çok iyi biliyorum. İçimi acıtan en ağır nokta arkadaşlarımın yanlarında hiç bir şey yokmuş gibi babalarından bahsetmeleri. Ben buna dayanamıyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum. Benim babam beni hiç bir zaman sıkmadı bir şey istesem kalkıp getirirdi, odama kapıyı tıklatmadan girmezdi istesem erkek-kız tüm arkadaşlarımı arabasıyla gezdirirdi, hayatım boyunca hiç kimsenin babası için keşke böyle babam olsa dedirtmedi, Allah ondan razı olsun. Mekanı cennet olsun. Babasını kaybeden tüm arkadaşlarıma da Allah sabır versin…”

Rumuz: Babasının Kızı

Yeşim Tijen’in cevabı:

İnsan en az ölümü düşünür herhalde, yaşarken aklımıza geldiğinde dahi kovaladığımız ölüm birden çıkar gelir hayatlarımıza. Çok genç, çocukları var, iyi ya da kötü demez viran eder hayatlarımızı. Yani aslına bakarsanız sevgili okurlar, acı kendisi çıkar gelir de hüznü biz çağırırız hayatlarımıza, çünkü unutmak kolay değildir. Sevdiklerini kaybeden insanların elinde midir hüznü çağırmamak, değil tabii. Siz de sevgili genç okurum, bu hüznü önceleri sık sık yaşayacaksınız ağlayacaksınız, ama her yeni gün acınıza biraz daha alışacaksınız ve çaresiz kabulleneceksiniz. Akıllı bir insan hayatı için elinden geleni yapıyor, bir şeyleri değiştirmek istediğinde de, bir tek bu ölümde aciz, buna gücü yetmiyor. İşte bu çaresizliğimiz kader oluyor, ona yapabilecek hiçbir şey yok kabullenmekten başka, ama ne şanslıymışsınız böyle bir babayla yaşayabilmişsiniz. Babasıyla iletişim kuramayan ya babadan ya da evlatlardan kaynaklı nice baba-kız ilişkilerinin hiç yaşanmadan ömürlerin tükendiğini söylesem beni anlayabilir misiniz? Anlarsınız biliyorum, duyarlı ve akıllı bir genç kızsınız.

Hayatta ne yazık ki babalar çocuklarıyla anneler kadar güzel bir iletişim kuramıyorlar. ‘Aa neden bu böyle’ derseniz bunun nedenleri çok fazla. Bir gün bunu da konuşuruz. Benim burada demek istediğim kısa da olsa, bir babayı tam tadıyla yaşamışsınız. Babanız baba kimliğinin hakkını veren bir adammış. Bu her babanın harcı değil. Size geriye anılar kalmış ama dolu dolu. Ne dolu? Sevgi, ilgi ve fedakarlık dolu. İşte siz bunlarla beslenip büyümüşsünüz. Bu yetmese de yapılabilecek bir şey yok. Siz arkadaşlarınızın sizi anlamasını, duyarlı davranmasını bekliyorsunuz, ama var, yoku bilmez sevgili kızım. Bilmesi için hassas bir ruha sahip olması gerekir. Onları hoş görün bu durumdan dolayı. Bu babalı konuşmalardan nereye kadar kaçacaksınız, hayatta hep bu konuşmalar olacak.

Bir dönem bitmiş sizin için, babanızla olan dönem, yeni bir dönem başlamış siz de farkındasınız zaten. Evet, kim ölürse olsun ardından çok da acı çekse insan, ölünmüyor, yaşam devam ediyor, sanki o hiç yaşamamış gibi. Yokluğunu tabii ki hep hissedeceksiniz ama ileriki zamanlarda bu kadar hüzünle değil de onu hatırladığınızda bir tebessüm dolaşacak dudaklarınızda buruk da olsa. Ne iyi bir babaya sahiptim diyeceksiniz, bunun gururunu hissedeceksiniz. Hani çağırıyorsunuz ya gel diye keşke çağırmayla gelebilse insanların sevdikleri. Ne çok şey kalmıştır söylenmemiş sözler ve ne çok özlemle sarılmak ihtiyacındadır geride kalanlar, ama giden gelmiyor, gelemiyor. Hani bir şarkıda olduğu gibi giden memnun ki yerinden dönen yok seferinden diye, ben hep buna inanmak istemişimdir.

Hem şunu da bilin istiyorum güzel kızım, sevginin dili vardır, siz söylememiş olsanız da babanız onu çok sevdiğinizi hep hissetmiştir. İnsanın dili söylemese de vücut dili söyler onun yerine, bir bakış, davranış her şey sevgiyi anlatır, bundan yana müsterih olun. O sizin onu çok sevdiğinizi hep hissetmiştir. Şimdi size düşen böyle bir babanın kızı olmak, onun gibi güçlü, sevgi dolu ve fedakâr bir genç kız olmak. Bunu en başta ailenizin birliği için yapmalısınız, çünkü sizin babanız size çok güzel bir örnek olmuş. İşte böyle sevgili okurum, hayat ilk golünü atmış bu konuda yapılabilecek bir şey yok ama diğer her konuda siz hâkimsiniz aklınızla, duygularınızla, hayallerinizle hayata katılmaya devam edin, azimli ve inatçı olun. Hayatta dik durabilmek için yılmayın, yıkılmayın çünkü siz babanızın kızısınız. Ne yazık ki hayat tüm acılara rağmen devam ediyor, siz de kalbinizde sevgisiyle devam edin. Sevgiler güzel yavrum, hayatta yolunuz hep açık olsun…

***

Çözemediğiniz sorunlarınızı rumuzunuzla yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun. Yeşim'le Hayat Bilgisi her zaman sizin yanınızda...

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com

Twitter: @yesimtijen