Giriş: 27 Ocak 2015 Salı

Uyuşturucuyu bırakmak istiyorum ama...

"Merhaba Yeşim Hanım. Aslında samimi olup, abla demek isterdim, ama önemi yok.

Konumuza gelirsek, ben 20 Yaşında, erkek bir üniversite öğrencisiyim. Bundan 1 yıl öncesine kadar bir esrar geçmişim vardı. Şükürler olsun, bıraktım ama şimdi çevredekilerden görüp 3-4 kere denediğim metamfetamin pisliği var. Fiziksel olarak bir bağımlılığı yok, ama ruhsal olarak beni içmeye zorluyor. Her şey çok güzeldi bu pisliği deneyene kadar, henüz bir şeyler bozulmuş değil, ama bozulacağına inanıyorum. Aslında güçlü biriyim, ama bu çok güçlü bir şey. Benimle çok fazla savaşıyor. Birkaç yazınızı okudum, size güvenebileceğimi düşündüm ve anlattım. Bana yardım eder misiniz? Ne yapmam gerekiyor?"

Yeşim Tijen'in cevabı:

Yakında bademler çiçek açacak, sadece bademler mi, bütün ağaçlar. Bahar gelecek, doğa yeni bir mevsime hazırlanacak. Berrak bir zihinle, tüm duyularınız uyanık, bütün bu değişimi hissetmek, görmek güzel olur değil mi? Kim ister bir maddenin esiri olup, ona ulaşmaktan başka bir gayesi olmamasını, bezgin, mutsuz ve aciz bir yaşamı? En acı olan da hayatı hiç yaşamadan bir meçhule sürüklenmek olmalı.

Yaşamak güzel, güzel tabi. Gitmek isteyen var mı aranızda öbür tarafa? Kimsenin acelesi yok. En yaşlı insana da sorsanız, o bile, biraz daha kalma arzusunda. Daha torunlarının çocuklarını da görecek. Hani bir şiir var ya ‘’Giden memnun ki yerinden, dönen yok seferinden.’’ Hatırladınız mı siz de bu mısraları? Sözler, sanırım yaşadığımız dünya için söylenmeliydi. Kimsenin niyeti yok gitmeye, herkesin yapılacak çok işi var daha. Bazılarımız debelendi durdu, yeni fırsat buldu bir şeyleri yapmaya. Bazıları da sadece nefes alayım, sevdiklerimle olayım, bu yeterli dedi. Kimsenin acelesi yok, etrafınıza bir baksanız, nefes almak, şöyle sağlıkla yediğinden zevk almak, o tatları damağında hissetmek, güneşin doğuşu, batışı, yağmur, çamur, fırtına, acılar, hepsi güzel... Altından kalkabiliyoruz ya, "oh ya, yenemedin beni" diyerek her sabah nispet yapar gibi umutla kalkıyoruz, içimiz acısa da umutlarımız var. O umutlarla diriliyoruz yeniden, yeniden yenemiyor sorunlar bizi. Söyleniyoruz, kızıyoruz, ama biraz sonra da gülüp mutlu olabiliyoruz hepimiz. Kendimize güveniyor, inanıyoruz, çünkü her şeyi atlatabilecek kadar güçlüyüz.

Ve ben inanıyorum ki, siz de güçlü bir gençsiniz. Çünkü farkındasınız yaşadıklarınızın, üniversiteyi kazanmış bir gencin bu tip maddelerle ne işi olabilir? Sizin daha yapacak çok işiniz var, gerçekleştirmek istediğiniz hayalleriniz olmalı. Unutmadınız değil mi onları? Sakın unutmayın sevgili oğlum, siz bana Yeşim abla demek isteyip, diyemediniz, çekindiniz. Oysa yakın bulup, abla diye hitabınız mutlu ederdi beni. Biz anneliği tatmış tüm kadınlar için hepiniz bizim çocuğumuzsunuz ve ben bir anne olarak size şimdi diyeceğim ki sevgili oğlum, hayatınızın direksiyonunuzu elinize alın. Kimsenin hiçbir maddenin esiri olmayın. Eğer olursanız, annenizin yüreği yanacak öğrendiğinde ve o yangın onun içinde hiç sönmez. Bunu ona yapmayın, bunu kendinize yapmayın. Sorununuzla ilgili yaptığım araştırmalarda öğrendim ki, her şey sizin iradenizde bitiyor. Kendi gayretinizle bırakabilir misiniz? Alabilirseniz, psikolojik destek almanızı öneriyor konuştuğum doktor. Ben de destek almanızı öneririm, çok faydası olur, sizi daha güçlendirir, motive eder, rahatlarsınız. O çevreden, bu tip maddeleri kullanan insanlardan uzak durun. Bırakmaya çalışırken sizden iki tane olacak. Biri bırakmak isteyen siz, biri de bırakma, ne güzel içiyorsun, iç işte diyen ikinci siz. Siz, kendi kendinizle savaşacaksınız, kolay olmayacaktır, ama başarabilirsiniz. Hatta başaracaksınız, başarısızlığı kabul edemem ben, siz de etmeyin. Her şey sizin elinizde olduğuna göre, ters yüz edin iradenizle. İnsan kaderinde hep güzeli yaşamak isterken, siz yanlış bir seçimle kendinizi yok etmeyin ve iradeniz her şeyi çözecekse sıkı tutun direksiyonu, kimsenin, hiçbir maddenin kuklası olmayın.

İnsanlar kötü oldu artık. Paraya tapıp, paranın kuklası olduklarından vicdanlarını da derine bir yerlere gömdüler sanırım. Üstüne de beton döktüler duygular sızmasın diye, yoksa hangi yürek, bir insanın göz göre göre yok olmasının sebebi olmak ister? Alt tarafı bir kağıt parçası için sizin gibi gençlerin üzerinden, tecrübesizliğinizden, acemiliğinizden faydalanarak, kendi lüks hayatlarını sağlıyorlar. Buna izin verecek misiniz? Gözünüzü açın gençler, yazımın başında da söylediğim gibi, hayat güzel, bugün ağlasak dertten, yarın gülebiliyoruz. Ölümden başka her şeyin bir çözümü illa ki var. Bu maddeler teselli olamaz, olsa olsa dert ya da sonunuz olur. Bunun bilinciyle arkadaşlıklarınıza, girdiğiniz ortamlara dikkat edin. Hayatta yapılacak o kadar güzel şey varken bir bataklığın içinde boğulmayın. Hepinizin bir amacı, ideali olsun. Onlara ulaşmak için savaş verin, bağımlılık savaşı olmasın savaşınız. Şimdi sizden hayatınızın idaresini elinize almanızı bekliyorum. 20 yaşında bir genç olarak, ne kadar güçlüsünüz aslında. Daha da güçleneceksiniz. Yenilmeyin aklınızdaki, çevrenizdeki kötülüklere, üzerlerine basa basa yenin onları, olur mu? Bir anne olarak bunu sizden bekliyorum. Yeneceksiniz değil mi? Size güveniyorum. İrade denilen büyük kuvvet ve kararlılığınızla, tüm bağımlılıklar, takıntılar yenilebilir. Yakında bademler çiçek açacak, bahar gelecek, içimizde de baharı yaşayacağız. Siz gençler yeni duygularla uyanacaksınız sabaha, aşık olacaksınız. Bu kadar güzel duygular varken hissedilmesi gereken, ne işi var benim oğlumun kötü maddelerle? Çabucak silkelenin, toparlanın, bir nefes alın. Yeni bir ruhla başlayın hayata, daha yapacak çoook işiniz var. Sevgiler…

‘’Öyle çabuk geçiyor ki günler,

Hele sen de bir bak hayatına.

Daha dün doğmuşuz sanki,

Yeni okula başlamışız,

Yeni sevmişiz.

Öyle çabuk geçiyor ki günler,

Hele sen de bir bak hayatına.

Yarın bitecek sanki her şey,

Yarın ölecek gibiyiz.

Daha doymamışız yaşamasına,

Günlerimiz dün bir, bugün iki.

Sakın bir şey bırakma yarına,