Hangisi doğru?

Çok uzun süren yalnız yıllardan sonra birlikte olduğu ilk kişiydi.

Bu ilişkisiyle birlikte giyinmeye, süslenmeye, kendine bakmaya, en önemlisi de yeniden gülmeye başlamıştı.

Bu ilişkideki erkek tek eşli olmaya inanmıyordu ama.

Hayatında sanırım beş kadın falan vardı, her biri de birbirinden haberdardı.

Söyleniyorlardı ama bir şekilde devam da ediyorlardı.

Benim arkadaşım da zaman zaman dert yanıyordu ama idare ediyordu.

Sonra gün geldi, erkek, arkadaşımın en yakın arkadaşlarından birine sulanmaya kalktı.

Hem de ciddi ciddi.

Yetmedi yani hayatındaki bir dolu kadın.

Ben saklamaktan yanaydım bu durumu, öyle karar vermiştim.

Galiba arkadaşım yeniden hayata küser endişesi taşıyordum.

Başka bir arkadaşımız, kız daha fazla aptal durumuna düşmesin, kurtulsun o adamdan ve onun kalabalık hayatından diye gitti ve olan biteni tüm açıklığıyla anlattı.

Doğru yaptığından emindi, kağıt üstünde doğruydu da.

Arkadaşım sarsıldı.

Öyle böyle değil ama.

Adamı bir telefonla hayatından attı.

Başka kadınlar tamamdı ama en yakın arkadaşına olmazdı.

Hemen ardında da hayata yeniden küstü.

Giyinmemeye,

Saçını kestirmemeye,

Beyazlarını boyamamaya,

İşi gidip gelmek dışında hiçbir şey yapmamaya,

Fazla konuşmamaya,

Gülümsememeye,

Başladı.

Hayatla nesi var nesi yoksa kopardı yani.

Dürüstlüğü savunarak gerçekleri söyleyen arkadaşımız yaptığını sorgulamaya başladı.

O, arkadaşımız daha fazla küçük düşmesin istemişti ama hayat ile ilgili en kuvvetli bağlantısını da elinden almıştı.

O gün bugündür birinin bir şeyini duymaktan çok korkarım.

Özellikle en yakınlarımla ilgili.

İnadına duyarım da.

Her defasında sessizliği seçiyorum ben.

Çünkü bence:

Bir yalan içinde yaşayan herkes ne içinde yaşadığını biliyor.

Etrafı ile paylaşmıyor olması bilmediği anlamına gelmiyor.

Ve belki de o öyle mutlu.

Ya da öyle olmazsa çok daha mutsuz olacak.

O belki de kendi için doğru olanı seçiyor.

Bize yanlış gelmesi sadece bizi bağlar.

Bırakalım kararı kendi versin.

Küçük düşecekse düşsün, öyle kabul edecekse de hayatı öyle kabul etsin.

Kime ne ve bize ne…