Yeni yaşım

Bu yaşıma girmeden birkaç ay evvel, spontan bir doğumda yaşgünümü kutlamaya niyet etmiştim.

Nerde olacağı, kaç saat süreceği hiç önemli değildi. Ne yapacağımı soranlara, bir doğumda olacağım diyordum…

Doğumlar söz konusu olunca, evrenle aramda mucizevi bir anlaşma var. Sokakta, bahçede, bir dükkanda hatta bir barda, gebe bir kadın gördüğümde ortam uygun değil de kendimi tanıtıp kartımı verememişsem, mutlaka dönüp dolaşıp doğumda bir arada oluyorum. Müthiş bir sihir!..

Dert etme eşiğimi maksimumda tutmaya çalıştığım bu yaşımda, bana her gün doğumgünü; kutlamak için o tarihi beklemeye ne gerek vardı…

Nitekim, çok da içselleştim; derine inip karanlıklarda kaybolup, elimde bir mum gibi gelmeye başladı hayat. Bir ergenin asiliğiyle, bir yaşlının evcilliği karıştı durdu. Algılarım açıldıkça azalmaya, azaldıkça hassaslaşmaya, her tek başıma kalma fırsatımı kaçmaya kullandım…

En büyük kaçışımdı bu doğum; hem bir hayal hem de benim yeni yaşım için kocaman bir ümitti… O tarihlerde olası doğum bekleyen üç tane adayım vardı. Vakit yaklaştıkça çalan telefonun ekranında yazan isimleri, yıldız etkisi yaratıyordu.

Onlar benim için ne kadar özel olacaklarını bilmiyorlardı, zaten iki tanesiyle hiç tanışmamıştım ama yine de seslerine çok ısınmıştım… Belli etmemeye çalışsam da, heyecanımın bir kısmını yansıtmam kaçınılmazdı… Normalde onlar söylemeden sormayacağım detaylı sorular soruyordum. Son günlere doğru, olmadık zamanlarda dayanamayıp güneş işaretiyle başlayan yorumlar yapıyordum…

İçlerinden hiç tanışmamış olup çok ısındığım, görmek için, tanımak için sabırsızlandığım biri, doktorunun onu o akşam hastaneye yatıracağını, sabaha doğru muhtemelen doğumun gerçekleşeceğini söyledi… Doğumgünüm akşamı saat 11 mükmemmel bir vakitti!.. Olası son dakika değişikliklerini göze alarak heveslenmemeye çalışıyor, zıplamıyor, önceden ümitlenmiyordum desem de , ruhum havalarda uçuyordu. O gün için bu hayattan daha çok istediğim başka hiçbirşey yoktu!..

Çocuklarla pastamı kestim, o kadar keyifliydim ki, nereye gittiğimi bile sormadan beni öpücüklerle uğurladılar. Bu kadar niyet ettiğim bir şeyin bu şartlarda gerçekleşmesi, benim yeni yaşımın mucizesinden başka bir şey olamazdı…

Yaklaşık on saat süren doğuma, uçan ruhumun yukarlardaki açısından şükrederek şahitlik yaptım. Onları uyutup dinlendirip, yüzümden silemediğim bir tebessümü saklayamıyordum. O sırada şans diye adlandırsam da şu anda aileyi tanıyınca hiç de şans olmadığına inandığım bir şekilde, doğum kendiliğinden çok yumuşak ilerledi. Çok güçlü bir anneyle, destek veren bir babayla birlikte, harika bir aile doğdu…

Bana sorsanız artık hayatta isteyip de olmayacak bir şey yoktu… Her yaşıma bir tane yıldız koyacağım gün varsa, bu yaşımın yıldızı şimdiden konmuştu…