Yılbaşıma yaklaşırken…

Çocukların okulları başladığında, onlardan sonra tamamlanan ısınma sürem, okulların kapanma döneminde koşa koşa herkesten önde gider. Benim için, esas yılın başı, okulların kapandığı gecedir.

Artık düşüncesel boyutu ağırlıklı olan kış aylarını geride bırakıp, fiziksel birlikteliğimizin daha fazla olacağı, önümüze gelen her türlü neşe ve probleme aktif tepkiler verebileceğimiz aylar, beni hafif hissettiriyor.

Bu yüzden okullar kapanmadan mutlaka yapılması gereken, verilmesi gereken ve tabii ki bastırılması gereken her şeyi hayata geçirip, düşüncesel yüklerimden kurtuluyorum.

Haziran'dan Haziran'a olan fotoğraflarda en favorilerimi seçip, albümleme işlemlerine başlarken, koca kış gözümün önünden geçiyor. Doya doya yaşamayı kafaya koyan biri için, o fotoğrafları başından sonuna kadar, aynı duygusal geçişle tamamlamak mümkün değil. Yaklaşık iki üç saate, bütün kış geçirdiğim neşe, hüzün ve coşku dalgalanmalarını sığdırıyorum. Bunu yaptığım gün, nerdeyse tek tek fotoğraflardakileri arayıp, hal hatır soruyor, bir çeşit minnet duygusuyla, kışımıza renk kattıkları için, iki gülen göz için imalı bir teşekkür ediyorum. Bedenleri artık bahara adapte olmuş çoğunluk, benim kış duygularıyla neler demek istediğimi muhtemelen anlamıyor...

Bu sene bütün bu kapanışlara ek olarak, annelik ve iş hayatımda en yoğun yıllarımın içinde olduğu bilgisayarımla ilgili bir değişiklik yapmaya karar verdim. Sistemli bir şekilde çalışıp, sürekli yedeklemeler yaptığım için; yeni, hafif, tam bana göre olan bilgisayara heyecanlı bir geçiş beni bekliyor olmalıydı. Bir kapı kapanıyor, yenisi açılıyor, yıl bitiyor, yaz geliyor; hafifliyordum.

Öyle olmadı; senelerin videoları, fotoğrafları, mailleri vardı ve sanki yedekteki halleri, araya bir kablo girince eskiyecekti… Hissettiğim; kablodan geçen bütün anılar, güncel bir bilgisayara ait olmamanın verdiği hüzünle, yüzüme bir çizgi çiziyordu.

Günlerce, aynı dosyaları irdeleyip durdum. Elimde doğan bebeklerin posterleri, bana sorarsınız daha dün tasarlamış olduğum kurumsal kimlik dosyam, çocukların Photoshop'taki ilk karalamaları bile gözlerimi dolduruyordu. Bütün işlerimi bitirmem gibi bir seçeneğim yoktu, ama her çekimden sonra kartı son defa aktardığıma kendimi inandırmak hoşuma gidiyordu. Yılım bitmek üzereydi ama yeni bilgisayara geçiş işlemim başarısızdı.

Dolapları düzenledim, yazlıkları çıkardım, evdeki ufak tefek bozuklukları onardım. Sıra bilgisayarımla helalleşmeye gelmesin diye, televizyon bile seyrettim.

Her geçişin böyle ertelenme lüksleri yoktur. Bazen bir anda, sert bir darbeyle, bambaşka bir yerde buluruz kendimizi. Nazlanıp, mızmızlanırken, etrafın engellenemez geçişlerine şahit olunca, keskin bir karar alıp bir gecede kapattım eski bilgisayarımı. Yeteri kadar ilgilenmiş ve ona hakkını vermişliğin tatmini vardı.

Artik Mayıs ayının bitişiyle birlikte okulu kapatmaya hazırım. Faaliyetleri fotoğraflayıp, projeleri gözden geçirip, yılsonu gösterilerinin görselleriyle birlikte bir albümüm daha tamamlanıyor. Sulu, samimi sıcacık bir yaz bizimle olsun!