10 adımda olumsuz duygulardan kurtulma

İyileşmeye zorluyoruz kendimizi.

Bir sorunumuzu yok etmeye odaklanıyor, bitsin, geçip gitsin istiyoruz. Olumsuz duygular ve düşüncelerden kurtulmanın 10 adımını öğrenmeye çalışıyoruz. Nasıl mutlu oluruz? Hep bu sorunun yanıtını arıyoruz.

Bir duygudan kurtulmaya çalışmak savaşmak demek onunla ve hatta onun da savaş açması sana. Ne zaman kaçmaya, kurtulmaya çalışsan bir gün daha da sert gelir dayanır kapına. Başka başka yollar bulur inada biner iş; çünkü duygular da bizim gibi kabul görmeyip dinlenilmedikçe kabarıp kabarıp her taşın altından çıkar insanın karşısına.

Kaçmak güzel bir seçenek insan hazır olmadığında, zamanı gelmediğinde ve henüz kendine gücü yetmediğinde. Ama bir gün toplarsan eğer cesaretini “olumsuz” dedikleri duyguda kalmak, onu duymak da bir seçenek aslında. Duydukça düşüncelerini seni asıl zorlayanı görebilir oluyorsun mesela.

“Kızım sokak ortasında öfke krizi geçiriyor ve herkes bana bakıyor. Çocuk bir türlü susmuyor. Susturmak da istemiyorum, onu anlamak istiyorum ama susmadıkça başarısız ve kötü bir anne olarak görüyorum. Yetersiz olduğumu düşünüyor, kendimi kıyaslıyorum. Ben Ayşe kadar iyi anne değilim, olmuyor, yapamıyorum…” diyor iç sesim bana o duygudan kurtulmaya çalışmadığımda.

Duyuyorum; çok derinlerde bana yapabilirim, deneyebilirim diyen özyeterliliğimin yerinde çok sağlam bir "ya yapamazsam?" sorusu oturuyor. Korkularımdan besleniyor. Yapamamaktan korkuyorum; çünkü yapamazsam kabul görmeyeceğime, sevilmeyeceğime inanıyorum. Öyle öğrenmişim; ben yapabildiğim, uyumlanabildiğim sürece kabul gören bir bireyim. Yapamazsam değerli değilim. İşte; öz değerimin yerinde yeller esiyor, görünce şaşırıyorum. Peki öyle mi? Ben gerçekten değersiz miyim?” Ben buna o duyguda kalmak diyorum kendi yolculuğumda. Karanlığımdan korkmamak, karanlığımı anlamak, sevmek ve ucundaki ışığa usul usul yürümek.

Onu duymak için kalbini açtığında fark edilebilir oluyor zamanla, anlaşılabilir ve daha az sarsıcı aynı zamanda. Seni düşürmüyor da dürtüyor ve hatta anlaşabiliyor, değiştirebilir oluyorsun eskisine kıyasla. Her zaman olmasa da sıklıkla…

Kaçmak alışkanlık olmuşsa, duyguda kalmak iyi geliyor insana. O vakit duygu tamamen sarmalamıyor hayatını, her taşın altından çıkmıyor, küçülüveriyor hatta.

Onu besleyen yer neresi ise iyileşmeye başlıyor ve kabuk bağlıyor çoğunlukla.

Tamamen geçmese de artık “biliyorsun.”

Orada olduğunu ve sana ne düşündürdüğünü.

Onu görür görmez tanıyor; düşmüyorsun.