Belki bazılarına dokunacak ama…

Bu hafta sizlerle paylaşacağım konu, aslında uzun süredir aklımda olan ve sizlerle düşünce ve deneyimlerimi paylaşmak istediğim bir konuydu... Çevremdeki anne ve anne adayı çalışan kadınların artması ile, artık bu hafta “vakti geldi, yazmam lazım” derken buluverdim kendimi...

Birkaç sene sonra, umarım anne olduğumda, bu deneyimlerimi de sizlerle paylaşma fırsatı bulurum ama, bugün sizlerle farklı bir perspektiften konuyu değerlendirmek istiyorum.

Her ne kadar anne olmasam da, anne olmanın ne kadar güzel ve eşsiz bir duygu olduğunu ve kadınlarda ne gibi duygusal, mantıksal ve fiziksel değişimler yarattığını epey gözlemleme fırsatım oldu. Bu değişimlerin doğal bir sonucu olarak da, karakterlerinde ve iş hayatı da dahil olmak üzere tüm hayatlarında ne gibi farkındalıklar ve stratejik kararlar aldıklarını epeyce gördüm. Farklı yetiştirme tarzlarına, farklı mizaç yapılarına ve farklı sosyo-ekonomik seviyelere göre de bu farkındalık ve kararların ne ölçüde etkilendiğini ve farklı davranış biçimleri oluşturduğunu da bizzat deneyimledim.

Ve birçok konuda olduğu gibi bu konuda da kesin yargılarla olaya bakmanın çok doğru olmadığını düşünüyorum. Yani, hani şu çocuk da yaparım kariyer de lafı var ya, hepimiz için geçerli ve uyulması gereken bir söz değil bana sorarsanız. Evet bazı kadınlar hem çocuk yapar hem kariyer; ama bazıları da yapmaz veya yapamaz. Hem de bu, yapamayanların yetkin olmadığından ötürü değildir. Hayatın hangi alanlarında ne kadar varolmak istemeleri ile alakalıdır.

Buradan yanlış bir yargıya varmanızı istemem. Ben kesinlikle iş hayatında kadın ve erkek ayrımına inanmıyorum. Hatta hayatın tamamında bu ayrıma inanmıyorum ve ayrımın olmaması gerektiğini savunuyorum. Bu sebeple de, kadınların çocuk doğursunlar ya da doğurmasınlar iş hayatında varolmaları gerektiğini düşünüyorum. Fakat, ekonomik şartlar dışında, ki bu da aslında çok göreceli, çocuk da yaparım kariyer de diyerek ne tam olarak iyi bir anne, ne de tam olarak verimli bir çalışan olamayan anneleri anlamıyorum açıkçası.

Hayatta istemek yapmanın yarısıdır derler. Evet birçok açıdan bu laf çok doğru ama bir ayrıntı var ki çok önemli. O da sadece istemenin yetmediği. Kendini tanımak, yeterliliklerini bilmek, hayatın ve o hayatı paylaştığın kişilerin senden ne beklediğini tartmak da bir o kadar önemli.

Şu hayatta herkesin farklı farklı rolleri ve sorumlulukları var. İş sadece çocukla bitmiyor ki... Bu hem kadın hem de erkek için geçerli. Ama maalesef bazı çalışan anneler “ama benim çocuğum var!” mazeretine sığınarak bence hem anne olup hem de gayet iyi performans gösteren çalışan kadınlara epey haksızlık ediyorlar. Tabii ki, herkesin yetkinlikleri farklıdır. Ama o zaman tercihlerini ve hayatını ona göre planlayacaksın. Ve inanın şirketlerden “ben anneyim” diye tolerans beklemek bana sorarsanız çok büyük bir acizlik. Çünkü, tercih hakkı ve buna göre de şartları belirlemek bizim elimizde!

Dediğim gibi, ekonomik şartları bu noktada bir tarafa koyuyorum. Ama bunu bile inanın biz belirleyebiliriz. Daha düşük ekonomik standartlarda yaşamayı veya daha uygun bir işte çalışmayı tercih edebiliriz.

Hep inandığım ve savunduğum bir şey vardır. Kendini bilmek şu dünyadaki en önemli değerlerden biridir. Nasıl bir hayat yaşamak istediğine karar vermek ve hayatının iplerini buna uygun olarak eline alma cesaretinde olmak da bunun yanındaki olmazsa olmazlardandır. Hala, “ama ben anneyim” diyenleriniz var mı bilmiyorum ama, varsa size son sözüm şu: Hayatta hep başka bir çözüm yolu vardır. Yeter ki biz bahanelere sığınmayalım ve önce kendimize karşı dürüst olup hayatımızı kendimiz yönetelim. Unutmayalım ki, hayatın neresinde olursa olsun karşımızdakinin bize verdiği değer ve algı ancak ve ancak bizim kendimize biçtiğimiz değer ve algı kadardır..

***

İşinizde mutlu değil misiniz? İş hayatı ile ilgili öğrenmek istedikleriniz mi var? Ya da sadece fikirlerinizi paylaşmak mı istiyorsunuz? Öyleyse e-postalarınızı aşağıdaki adreslerden birine mutlaka bekliyorum.

isimlemutluyum@mujdeozenen.com

diyelim@isimlemutluyum.com