Bir garip istek

Kimsenin olmadığı bir yer olsun istiyorum. Kimseyi tanımadığım değil kimsenin olmadığı bir yer. Issız ada olur, dağ olur, tepe olur, fark etmez, yeter ki kimse olmasın. Sessiz, sedasız, sakin. Ben olayım, ağaç olsun, gök yüzü, bulut, deniz, dağ, çiçek olsun. Başka da kimse olmasın. Hayvancıklar olabilir, sorun yok. Ama insan olmasın. Kimse İdil demesin, kimse beni çağırmasın, kimse bana seslenmesin, o nasıl olmuş, bu olmuş mu demesin.

Survivor’ın adasını verelim, hali hazırda deniz kum ada işte diyebilirsiniz ama istemem. O onların adası, ben kendi adamı istiyorum. Issız, sessiz, sakin, huzur dolu. Kendi meyve ağaçlarımdan toplayayım meyvelerimi, Hindistan cevizi olur, erik olur, kayısı olur, bilumum egzotik meyve olur.

Bu aralar kimse bana dokunmasın, kimse beni ellemesin sardı bünyemi. Köşe minderi gibi oturduğum yerde uyuyorum, sanırsın narkolepsi. Hayır, yaşım da genç, anlamadım gitti, yorgunluktan zaar.

Narkolepsi dedim de aklımda eski bir hikaye geldi, ismi bende kalsın bir tanıdığımız muzdaripti bu hastalıktan, sohbet ederken uyur hatta horlardı, ey canını sevdiğim alem adam. Sonra iyileşti mi bilmiyorum, en son gördüğümde sinirlenmiş ve takma dişlerini yere düşürmüştü. Eşi erkek her yaşta aynı kızım, 5’inde de 85’inde de diyordu bana.

Havalardan mı desem ne desem bilemediğim bir meymenetsizlik var üstümde – burası da iyice terapi merkezi oldu, kanepeye uzandım çocukluğa bir iki - Susuz yaz geliyor her yer bangır bangır, gündemi yazayım diyorum iki dakika sonra afakanlar basıyor. Bu aralar bir afakan basmasıdır hayrolsun diyorum. Sağdan sağdan at üzerinde geliyorlar, içlerinden biri Gandalf gibi. Koşun aptallar demesi an meselesi, ben sarsak Frodo’don hallice.

Yaza özlem var bugünlerde. Denize, güneşe, kuma, maviye, buluta. Bünyem iyi ama çevresi kötü bugünlerde, yazık olmasa bari cancağıza.

Hayata inanmak lazım bugünlerde, Halit Ayarcı’nın dediği gibi. Acemaşiran’a inanan bana bir Halit Ayarcı lazım.

Issız bir ada lazım.

Güzel bir gülüş lazım ve de karın ağrıyıncaya kadar kahkaha.