Çocuk doğum günü çilesi...

Sizi seviyorum. Çocuğunuzu seviyorum. Çocuk doğum günü sevmiyorum. Oh! Söyledim kurtuldum. Hani vardır ya. Her anne süper iyi yapıyordur, süper tahammüllüdür. Bir sizin kendinizi camdan atasınız vardır. Siz beceremiyor, tahammül edemiyorsunuzdur. Sizden başka herkes sevgi böceği insanlık timsalidir. Bu da benim o konularımdan biri. Herkes çocuğunu doğum gününe getiriyor ve gayet iyi ve normal gözüküyor. Benimse 20 çocuk avazları çıktığı kadar bağırarak ortada koşarken yaşama sevincim onları kovalayan animatör tarafından içimden çekiliyor. Çekilmiyormuş gibi yapmaya çalışıyorum ama galiba belli oluyor. Neredeyse her hafta sonu. Ama her hafta sonu. Bir çocuğun doğum günü var. İyi ki doğdular Allah uzun ömür versin de bizimki de can.

Birisi doğum günü haberi verince “ah canım benim iyi ki doğdu, tabi ki geliriz” derken gözümün önüne balonlar, palyaçolar, kostümler, periler geliyor ve için için cenin pozisyonuna kıvrılıp ağlamak istiyorum.

Sonra sıra bize geliyor. Aynı tarzda bir işkenceyi biz diğer anne babalar için organize ediyoruz. Ve hafta sonları bu şekilde geçip gidiyor. İki çocuğu olan insancıkların durumunu düşünemiyorum bile.

Anne olarak yaptığım hiç bir şeyi fedakarlık olarak görmedim ama bu meseleye yavaş yavaş takılmaya başlıyorum. Ladin’e yönelik intikam planları yapmaya başlamış durumdayım. O büyüyüp ben yaşlandıktan sonra kendisini her hafta sonu 70-90 yaşlarında 20 kadar nene dedenin katıldığı doğum günlerine götürmek yönünde fantezilerim var. Fantezilerimdeki nene dedelerin dişleri yok, kulakları pek az duyuyor ve ellerinde balonla ortada koşuşturup yüz boyası diye ağlıyorlar.

Bilim dünyasından çocuk doğum günü sorununa çözüm bulunması yolunda adım atılmasını talep ediyorum. Çocukların doğum günlerinin aile içinde kutlanmasının benimsenmesi durumunda insanlığı daha parlak bir geleceğin ve kesinlikle daha az psikolojik sorunun beklediğine neredeyse eminim.

Çocukların doğum günlerinin sadece okul arkadaşlarıyla ve okulda kutlandığı bir dünya düzeni hayal ediyor Birleşmiş Milletleri göreve çağırıyorum.

İşin kalori boyutundan bahsetmiyorum bile. Çocuk doğum günleri durursa diyetisyen sektörü çöker. Dünyada su böreği ve kısır tüketimi yarıya iner. Son beş senedir hayatımın toplamında yediğimden daha fazla kısır yemiş, demli çay içmiş durumdayım.

Konuya kafayı yorup pratik çözümler üretmeye çalışıyorum ama galiba bu sorunun çözümü yok. Çocuk sahibi olmanın fıtratında çocuk doğum günü var.

Bizim bulabildiğimiz yegane çözüm anne/baba doğum günlerini paylaşmak oldu. Bir parça nefes aldık. Eğer doğum günü evdeyse ve doğum günü sahibi bize yakın biriyse Ladin’i bırakıp kendimizin gitmediği de oluyor. Şimdi Ladin’in sınıfında anneler doğum günü yakın olan çocukların doğum günlerini birleştirip kutlamaya başladı ki o annelerin ellerini ayaklarını öpmek istiyorum. Bu yıl kabul eden olursa (başta Ladin ederse) ben de bu birleştirilmiş doğum günü metodunu denemeyi düşünüyorum.

Sizden ricam bu yazıyı okuyup bizi doğum günü listenizden çıkarmamanız. Sorun bende, evladım bir parti gülü. Her seferinde süslenip püslenip zevkle iştirak ediyor.

Bizden nefret edip doğum günlerinde istemeyecekleri ergenlik günlerini iple çekerek bütün çocukların doğum günlerini şimdiden kutlar yüz boyalı gözlerinden, damla çikolatalı yanaklarından öperim.