Kaybetmeden ya da elimizde olanın kaybını düşünmeden kıymet bilmiyoruz gerçekten diye düşünüyorum...


Taşın üstünde uyumadan, her günkü uyuduğumuz uykunun ne kadar kıymetini biliyoruz... Ne kadarının farkına varıyoruz...


Ya da varamıyoruz ya da çok sevdiğimiz insan gözümüzün önünden kaybolmadan ne derece değerli bizim için ne ifade ediyor, onun eksikliği ne kadar can yakıcı, hayatımızda ne kadar yer edinmiş, o boşluğu görmeden inanın bilemiyoruz...


Olmayan şeylerin endişesini duyuyoruz, bir şeyler için çabalıyoruz, olan şeyler elimizin altındayken, sanki hiç yokmuş gibi gözümüzden çıkarıyoruz...


Niye bu kadar düşünceli insanlar olmayı unuttuk... Şükretmemiz için illaki elimizden kayıp gitmesi mi gerekiyor her şeyimizin... Diyor ya Mevlana hani;

"Güzelliğine güvenme bir sivilce yeter, malına güvenme bir kıvılcım yeter, Rab'bine güven O her şeye yeter.'' Bir köz parçasıyla, o övündüğün böbürlendiğin savurup da kıymetini bilmediğin tüm mal varlığın gider de öylece kalırsın diyor...


Olanları düşünsek diyorum.. Elimizde ne var bunlara odaklansak... Hazır minimalist yaşam da moda olmuşken. Olanlarla yetinsek mesela... Olanların farkına varsak, şükretsek varlıklarına, yakınmasak öyle elimizde olmayan ulaşamadığımız şeyler için.


Bir denesek bunu inan bana öyle mutluyuz ki...


Sevgilerimle...

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.