Eşimle birbirimizi çok severek evlendik. İlk iki yılımız çok güzel geçti ancak üçüncü yılımızda her şey bozuldu. Nasıl oldu anlamadım, daha evliliğimizin üçüncü yılındayken 40 yıllık evliymişiz gibi davranıyor bana. Sevişmelerimiz çok azaldı ve bu durum beni mutsuz ediyor. Ne yapabilirim diye çok araştırdım, benim de ona bazı isteklerle gitmem gerektiği yazıyor. Deniyorum ancak ona yaklaşmaya çalıştığımda sürekli yorgun olduğunu, yarın erken kalkacağını söylüyor ben de gururuma yedirip ısrarcı olmuyorum. Ben çok güzel bir kadınım, özellikle eşimin yanında çok çok daha güzel kalıyorum. O da bunun farkında bu nedenle benimle evlenebilmek için çok uğraşmıştı ancak gerçekten her şey köprüyü geçene kadarmış.

Farkındayım, eşimin etrafında arkadaşları dahil herkes beni çok beğeniyor, yoldan geçtiğimde tüm bakışlar üstümde toplanıyor ama kocam bunun kıymetini bilmiyor. Ona karşı o kadar öfkeliyim ki aldatmak bile istiyorum öfkemin öyle dineceğini sanıyorum sonra düşünüyorum gururuma yediremiyorum, kendime yakıştıramıyorum. Bu boşanmak için yeterli bir sebep mi, biraz daha beklemeli miyim? Yardımcı olun lütfen ne yapmalıyım?

Rumuz: Umutsuz vaka