“0.5 ucu olan var mı?”

Lise sonda bir dershanenin seviye tespit sınavına girmiştim. Her sırada tek kişi oturuyordu. Arka çaprazımdaki sırada sarışın bir oğlan oturuyordu. Birbirimize gülümsedik. Sınav başladıktan sonra gözetmen öğretmene “Hocam” dedi, “ucum bitti. Bir arkadaşımdan 0.5 uç alabilir miyim?” Ben hemen dönüp “Bende var. Al” dedim. Sonra söylediğimden utandım. Yüzüm kızardı. İlerleyen dakikalarda benden silgi istedi, verdim. İhtiyacım olunca da dönüp aldım. Her seferinde bakıştık. Silgimi geri vermelerinden birinde küçük bir kâğıt tutuşturdu elime gizlice. Ben de öğretmene çaktırmadan açtım. Adını ve telefonunu yazmıştı. Dershanenin sorularını cevaplamayı bırakıp küçük notlarla yazışmaya başladık. Bir sonraki notunda “Sen de telefonunu yazar mısın?” yazıyordu. “Yazamam ama ben seni ararım” diye karşılık verdim.

O zamanlar cep telefonu filan yoktu. Ben de ev telefonumu veremezdim. Onun yazdığı telefon numarası ise okuduğu yatılı okulun yatakhanesine aitti.

O günkü seviye tespit sınavından rezil bir sonuç aldım. O da öyle. Ertesi akşam mahalledeki telefon kulübesine gidip gizlice aradım. Randevulaştık. Cumartesi gününü iple çektim. Akşamdan saçlarımı bigudilerle sardım. Sabah en güzel olduğunu düşündüğüm giysileri giydim. Kadıköy Haldun Taner Sahnesi önünde buluştuk. Sonra Altıyol’da dershaneye yakın bir kafede oturduk. Oradan buradan konuştuk. Gözlerine bakarken hep yüzüm kızardı. Sarı saçlarını, mavi gözlerini hiç de çekici bulmadığımı düşünüyordum konuşurken ama herkesin erkek arkadaşı vardı ve benim de olmalıydı. Tahmin edersiniz ki uzun sürmedi. Ama ilk flörtüm olarak tatlı hatıralarım arasında yerini aldı.

Rumuz Dershanede

Unutamadığınız, kimseyle paylaşamadığınız ve artık içinizde tutmak istemediğiniz ilk heyecanlarınızdan birini rumuzunuzla birlikte ilkseferim@hthayat.com e-posta adresine gönderin yayınlayalım.