"Hiçbir şey eskisi gibi değil, kendimi hiçbir ilişkiye ait hissetmiyorum, çok yalnızım, güvende değilim, mutlu olamıyorum, tükenmişlik yaşıyorum…’’ Bu cümlelerden biri ya da birkaçı ya da benzerleri sizden de çıkıyorsa hemen bir uzmana görünün; çünkü bütün bunların değişen yaşam koşulları, dijitalleşen yaşamlar, sanaldan yürüyen ilişkiler, ülkenin ekonomik, politik, kültürel, sosyal sıkıntıları, doğadan uzaklaşmak, şiddetin olağanlaşması ile uzaktan yakından bir ilgisi olamaz. En iyisi bir uzmana görünüp, derhal bir antidepresan başlamak. Aslında bir uzmana görünmeye bile gerek yok; zira insan psikolojisi; herkesin, hepimizin uzmanlık alanı. İnternette bile biraz dolansanız, depresyonda olduğunuzu, bipolar bozukluğa yatkın olduğunuzu, borderline kişiliği sınırlarında olduğunuzu hemen fark edeceksiniz. Çevrenizde de bu tanıyla yaşayan bir tanıdığınız kesin olduğu için hangi ilacı kullanmanız gerektiğini bile biliyorsunuz. İş sadece bir uzmana gidip ilacı yazdırmaya kalıyor.

Amerikan Psikiyatri Birliği tarafından yayınlanan DSM ( Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı ) kriterlerine göre belirlenen ‘’normallik’’ sınırları zaman zaman hepimizi zorluyor. Özellikle çocuklar bundan nasibini fazlasıyla alıyorlar. ‘’Normal çocuk’’ neredeyse yok.

Hayata gözlerini açtığı andan itibaren çok hızlı bir büyüme döngüsü içerisine giren ve değişen çocuk, 2 yaş civarında reddetmelere, itirazlara mı başladı? Sonsuz bir merak ve enerjiyle çevresindeki her şeyi keşfetme arzusuyla mı dolanıyor? Buyurun 2 yaş sendromuna. İşin içinde sendrom varsa, bu, tedavi gerektiren bir durumun göstergesi; öyleyse hemen uzmana!

Durduğu yerde duramıyor, en temel ihtiyacı olan oyunu oynayabilmek için evin altını üstüne getiriyor. Kesin hiperaktif! Enerjisini atabilmek ve yaşamı deneyimleyebileceği tek yol olan oyunu oynayabilmek için ona sunulan yeşil alanlar, ağaçlar, doğa ve içindeki bin bir heyecan verici canlıyla ilgilenmiyor, sokakta yaşıtlarıyla güven içerisinde oynayabileceği birbirinde yaratıcı ve eğlenceli oyunu bırakıyor evde dört duvar arasında kıpır kıpır!

Her akşam ailecek sohbet edip, kitaplar okuduğunuz, birbirinizin sorunlarına ortak çözümler üretebildiğiniz, birlikte eğlenebildiğiniz bir aile ortamınız varken, kimsenin herhangi bir ekrana gömülmesi söz konusu bile değilken çocuğun iletişim, konuşma ve sosyal alanlarında problemler var. En iyisi uzmana götürüp ilaç başlatmak!

Ergenlik denilen şey bir gelişim aşaması değil, resmen hastalık zaten! Bu dönemin en önemli gelişim ödevlerinden biri olan aileden uzaklaşıp akranlarla yakınlaşmak, her türlü duygunun en uç noktada hissedilmesi, karşı çıkmalar, yeni denemeler, benlik arayışları, cinsel keşifler, dünyanın merkezinde olma halleri hep hastalık belirtisi!

Doğumdan ölüme kadar devam eden süreçte insan canlısının geçtiği gelişim aşamaları ve bu aşamaların yerine getirilmesi gereken ödevleri, zorlu yaşam koşulları, yalnızlık, yabancılaşma, genetiği değiştirilmiş organizmalar, teknolojik değişimler, sosyal medyanın insan yaşamındaki etkileri, mutluluk endüstrisi, dayatılan beden imajı, cinsiyet ayrımcılığı, şiddetin ve şiddet dilinin olağanlaşması falan hiç sorun değil! Sorun tamamen sizde. Hemen bir uzmana görünün!

Esen Acarer Kahya