Merhaba, ben 36 yaşında bir kadınım. Endüstriyel tasarım okudum ve endüstri ürünleri tasarımı yapan bir şikette işe girdim bundan 6 sene önce bir başka işten çıkıp. Keşke çıkmasaydım...

Aslında ilk 5 yıl çok da fena değildi benim için, her şey gayet normal gidiyordu. Çok zevkli bir iş olduğumuz söylemez, maaşımız konusunda da hak ettiğimiz kadarının verildiğini söyleyemem. Bunların hepsine 5 yıl boyunca eski işimden daha iyi bir maaşının olmasına rağmen katlandığımı söyleyebilirim ama 2020 yılı benim için fazladan felaketler getirdi diyebilirim. Genel müdürümüz değiştirdi ve kendisi çalışanlara resmen kan kusturuyor. Kendisi fazla disiplinli ve çok kaba. Üstelik bu disiplini eski iş düzenimizi de bozdu. Artık başımızı hiç kaldırmadan iş yapıyoruz. Bazı zamanlarda abartmadan söylemem gerekirse öğle aramı bile işten zamanında çıkmak amacıyla iş için harcıyorum, kaç saat boyunca yemek yemediğimi bazen hatırlamıyorum ve sağlıksız besinlerle geçiştiriyorum masamda otururken.

Üniversiteye severek girdiğim bu bölümden mezun olduktan sonra gerçekten mutlu olacağıma inanmıştım. Özel bir şirkette işe girdikten sonra daha iyi maaş vermelerinden dolayı buraya başvurdum, hata ettiğimi sonradan anladım ama çok geç oldu. Eski genel müdürümüzün gitmesine çok üzüldüm. Kendisi işini anlayışla yerine getiren ve çalışanlara ona göre davranan biriydi. Her kıyas yapışımda biraz daha üzülüyorum.

İşte tüm bu durumlardan eşimin de haberi var. Eşimin maaşı evimizi geçindirmemiz için ikimize de yeter çok şükür. İki çocuğumuz var biri dört diğeri iki yaşında. Onların da ihtiyaçlarını karşılayabiliyoruz eğer ben işten çıkarsam ama sorun şu iki ben tüm bu sorunlara rağmen işten çıkmak istemiyorum. Çünkü ekonomik olarak bağımsız olmam benim için çok önemli. "İşten çık yeni bir işe gir." tavsiyelerinizi de duyar gibiyim fakat araştırma yaptığım halde saatleri ve maaşının bana uygun olduğu bir iş bulamadım ne yazık ki. Eşim başka bir maaşa ihtiyacımızın olmadığını ve dilersem işten çıkabileceğimi ifade etti. Beni düşündüğü için mutluyum fakat her koşulu değerlendirmemgerekir. İlerde eşimin işten -olur ya- çıkarılabilmesi veya çocuklarımızın okul masraflarına yetişememiz durumunda kendimi çok suçlu hissederim. Kendim için de bu çok önemli. Sonuçta toplamda sekiz yıldır çalışıyorum ve iş hayatına çok alıştım, evde oldukça sıkılıp boşluğa düşebilirim.

Özellikle kendimin ve çoccuklarımın geleceği konusunda nasıl bir karar vermem gerektiğinden emin değilim. Eşimin söylediği bir yandan bana mantıklı gelse de bir yandan tüm ihtimalleri değerlendirmek daha mantıklı geliyor. İşimde mutsuz olmasan her şey daha kolay olabilirdi...