Ergenlikte hemen her ailede yaşanan anne-çocuk atışmaları, bazen yetişkinlikte de devam ederek hayatı zorlaştırabilir. Anneniz sizi anlamıyor, sürekli eleştiriyorsa, onunla bir türlü iletişim kuramadığınızı hissediyor ve bunalıyorsanız, ünlü İngiliz psikolog Marisa Peer’in önerilerine kulak verin:
İlk adım kabullenmek
Annenizi değiştiremezsiniz, kabullenin. Onunla olan ilişkinizi de bir anda değiştiremeyeceksiniz. Bir ilişkideki sorunu çözebilmek için, öncelikle iki tarafın da sorunları konusunda uzlaşması gerekiyor. Annenizin sorunu sizin ‘şöyle biri’ olmanız ya da hep şunları bunları yapmanız ise, ya da sizin sorununuz onun sizi hiç dinlememesiyse, orta noktada buluşup yeni bir ilişki inşa etmeniz neredeyse imkansız.
Değiştirebileceğiniz tek şey, ona verdiğiniz tepkilerdir
“Her seferinde onu suçlamak yerine, şikayetlerinizi duygunuzu ifade ederek belirtin” diyor Marisa Peer. ‘Bunu yapmandan hoşlanmıyorum’, ‘Bu söylediklerin beni rahatsız ediyor’ diyebilirsiniz mesela. Hala duygularınızı görmezden gelebilir ama siz en azından ne hissettiğinizi söyleyerek onun tavrını kabul etmediğiniz mesajını vermiş olursunuz.
Eğer sağlığınız gerçekten olumsuz etkileniyorsa, görüşmeyi kesin
Marisa Peer, danışanlarına anneleriyle görüşmeyi kesebileceklerini söylediğinde genellikle herkesin çok şaşırdığını söylüyor. Kültürel olarak annelerimizi hayatımızdan çıkarma fikri o kadar sert geliyor ki, bazen duygusal olarak bizi mahvediyor olmasına rağmen onun hayatımızda olması gerektiğini düşünüyoruz. Eğer annenizin size ve yaşantınıza gerçekten zarar verdiğini düşünüyorsanız, onunla görüşmeme gibi bir seçeneğinizin de olduğunu aklınızdan çıkarmayın.
Annem: Depresyonumun mimarı
Annem yüzünden orgazm olamıyorum
Görüşmeyi kesmeseniz de, nerede görüşeceğinizi seçin
Birçok yetişkin hafta sonlarında ya da özel günlerde anneleriyle zaman geçiriyor (ya da zaman geçirmek zorunda kalıyor.) Eğer annenizle görüşmeden önce o günün kötü geçeceğine dair net bir fikriniz varsa, en azından buluşacağınız ortamı değiştirmeyi deneyin. Onun evine gitmek size iyi hissettirmiyorsa, dışarıda buluşmayı deneyin. Yanınızda başkaları varken o gergin konuşmaları yapmanıza fırsat kalmayabilir.
O ne kadar negatif olursa olsun, siz pozitif kalın
Giydiğiniz kıyafete laf ediyorsa, ‘ben bunu giymeyi seviyorum’ deyin basitçe. Yaptığınız herhangi bir şeyi eleştiriyorsa, ‘ben böyle yapıyorum, durum bu’ diyerek fikrinizi ve kesin sonucu belirtin. Ne hissettiğinize ve ne yaptığınıza dair kesin ifadelerle konuşur ve durumu belirtirseniz, tartışmaya girmeniz imkansız olur.
Bazen tehdit tek yoldur
‘Bugün seninle anlaşamıyoruz, ben gidiyorum’ demenizde herhangi bir sorun olmamalı. Anneniz ya da herhangi biri, sizin hoşlanmayacağınız şekilde konuşmaya başladığında sizin oradan gideceğinizi bilmesi, her zaman işinize yarayacaktır. ‘Daha fazla negatiflik istemiyorum. Daha iyi hissettiğin zaman görüşürüz!’
Başka destek kanalları arayın
Marisa Peer’in düşüncelerine psikolog Dorothy Rowe da, annesiyle ilişkisi kötü olan kişilere ‘başka anne figürleri’ aramaktan çekinmemelerini öğütlüyor. Bir teyze, hala ya da bir öğretmeniniz; bir anneyle paylaşma ihtiyacı duyduğunuz konularda sizin yanınızda olabilir. Böylece kendi ihtiyacınızı giderebildiğinizi görür ve daha özgüvenli olursunuz, annenize çok ihtiyacınız olduğu fikrinden uzaklaşmanıza da yardımcı olur bu.
Yorumlar
haklısınız
Merhabalar Annemle bazen hiç anlaşamıyoruz annemin ağır lafları beni derinden etkiliyor sevgisizliğini hissetmek okadar zorki hep kendini haklı görüyor dediği sözlerden haberi yok kırılgan olduğum halde beni kıracak sözlerde bulunuyor ve bende tepki verdiğim zaman benden kötüsü olmuyor yardım etmeme rağmen hakkımı yiyordu yaptıklarımı iş olarak görmüyor çıkış yolu bulmak istiyorum bugün neredeyse zabıtayla konuşmaya gidecektim bana yardım edermisiniz ne yapabilirim
Ergenlik çağımdayım en deli yaşlarım ailem çok muhafazakar bir aile ben onlara uyum sağlamaya çalışıyorum ama hepte mükemmel olmuyor arkadaşlarım olmasını istemiyorlar dışarı çıkmamı istemiyorlar pantolon giymemi istemiyorlar hatta babam istemediği şeyleri eşyalarımı yırtıp çöpe atıyor hiç bir zaman derdimi ve sıkıntımı ailem ile paylaşamadım çünkü her türlü beni suçlayıp cezalandıracaklarını biliyorum umarım bu durum değişir babam o kadar katı bir insan ki uzun tırnak diz üstü kıyafet makyaj ten rengi çorap açık saç pantolon oje arkadaş telefon gibi her şeyi benden yasaklıyor sonra benle...
Çok kötü bir durum
sen çok güçlü kızsın bunu unutma
yoo değil
47 yasindayim ve hep ben dedi annem, tek kiz buyumus, dedem cok simarmis rahmetli babam da oyle, ayni duzen devam etsin istio ama benim de 47 yasinda bi dunya duzenim var olmuo, cok zor cok ilk kez bu kadar cozumsuzum
Bende aynı sorunu yaşayan bir insanım ama artık katlanamiyorum yukarıda yazılan her şeyi denedim ama Yok olmuyor hep yanlış olan benim bıktım usandım yemin ederim
Annem bana Mart ayından beri bana bağırıyor ve bana sebepsiz yere iftira atıyor. Kitabı 20 sayfa okudum diye bana söylendi
56 yaşındayım hâlâ anlaşamıyoruz 10 yaşında çocuk muamelesi görüyorum kendi istediği olmuyorsa herkes yanlış
Narsistler çünkü
Artık sevgisi bile yapmacık geliyor
Bende sizinle aynı şeyleri yasiyorum
Bende sizinle aynı fikirdeyim
Yardima ihtiyacım var annemi çağırdım, başka kimse yok çünkü ama onunda tavırlarını kaldıramıyorum, bir birimizi anlamıyoruz, sürekli şikayet, Negatif, babamı kötülüyor, başkaların çocukları böyle şöyle ne biliyim
Aynen gerçekten böyle yeter artık bizimdi fikrilerimizi var bizde idrak edebiliyoruz ama ne yarar kadın takdımı takıyor
Annem sürekli eleştiriyo beni başkalarıyla onun gibi ol bunun gibi ol üzülüyorum bıktım bana ve özel hayatıma saygısı hiç yok konuşmama bile fırsat vermiyo sesini yükseltiyo kavga ederken birey olduğumu kabullenmiyo hayatıma karışıyor
Annem beni diğer üç kardeşimle karşılaştırıyor sürekli. Bişey desem, çocuklarıma lâf etme kıskanç diyor!
Bana da yapıyor aynısını
İlkokuldan itibaren her zaman kibar,efendi,notları yüksek ve örnek çocuk olmamı istiyor.Ortaokulda o kadar çokğaldı ki..Her gece ağlıyorum dayanamayıp.Bir de dalga geçiyor ''Küçü hanımefendi üzülmüş vah vah!'' vb.Her zaman mutlu gözüküyorum arkadşlarıma.Onlar da beni mutlu sanıyor.Hiçbir zaman düzelmiyecek sanırım.Annem erken evlenmiş zaten,çabalamamış evlenmiş.''Ben kaldım evde sen kalma'' diyor.E ozaman sen başarsaydın da diyemiyorum.Hep susuyorum.Ne yapmalıyım?
annem bu evin reisi olduğunu duşünüyor her zaman o bir şey dediğinde benim oturup köle gibi tamam efendim dememi bekliyor.halbuki bazenlerde onun söylediği şeyi yapmak istemiyorum.direk bana patlıyor ve ufacık bir durumda kıyameti koparıyor.babamla argolu konuşuyor .küçük bir kardeşim var ve onun geleceğinin nasıl olacağını kestiremiyorum bile.Ama artık karar verdim.o bana sataşırsa kendimi savunacağım.cidden istemediğim bir şey olursa söyleyeceğim.bune ya bıktım artık evde onların gözlerinde tembel olmamak için çok ders çalışıyorum bana terbiyesiz olduğun sürece çalışmak ne işe yarar...
15 yaşındayim ben sanırım annem benden nefret ediyor bana hiç yarari yok cidden hiçbir konuda yokluguyls varlığı bir her gün bana laf söylemesinden bana hakaret etmesinden bıktım hiç vir şey yapamıyorum evden çıkamıyorum yaz tatilinde bile yatiliya gönderiyor ve hala sinavlsr sınavlar ya sınavlarımin kötü gelme sebebini bilemiyor mu ya azıcık sevgi gösterse bana düzelmeye calisicam ya onun yüzünden kendime zarar veriyordum eskiden bunu öğrendiğinde beni dövdü ???????? ben sarilir sanmistim oysaki beni dövdü babam tuttu yoksa ağzımi yüzümu kirardi her neyse herkes anne olmamalı sanirim cidden mental...
Bende aynı durumdayım babam bir yandan annem bir yandan annem sürekli babama beni kötülüyor babamla beraber beni azarlıyorlar
Aynısınıyaşıyorum
Yazan kişiler hep 10 küsür yaşında şuan da anlamazsınız hep anne babamı suçlu şöyle düşünün kızınız olsa nasıl davranırdınız herşeyden sakınırdınız değil mi? İlerleyen yaşlarda anlayabilirsiniz onları sizin için ney iyidir onu bilirler birilerini suçlamak yerine kendinizi değiştirin.
alakası yok eger senin annen oyleyse seni herseyden sakınıyorsa birşey diyemem ancak herkesin annesi aynı değil kimsenin aile ilişkilerini bilemezsin bir anne kızı yemek yiyor diye neden kavga etsin?kızn ı yemekten korudugu icinmi komik. en ufak şeyde kızmalarınada gerek yok bazı aileler korumak icin yapıyor ama her ailenın aynı oldugunu dusunmuyırum
Kafanıza takmayın yaşlılık evresinde olur böyle şeyler sizin ve benim yapacağım tek şey takmamak kafanıza takmayın söyledikleri bir kulağınızdan girsin diğer kulağınızdan çıksın hep içinizi rahat tutun ben öyle yapmaya çalışıyorum
Annemle hiç anlaşamıyorum,aslında iyi yanlari var iyi tarafına gelince çok iyi ama genel olarak çok kızgın ve çok sinirli birisi. Her an ben ve kardeşime bağırıyor benim de hatalarım olabilir ama annem hep anlayışsız davranıyor. Onun yaptığını başka bir anne yapsa çok güzel eleştirir aaa sen bunun için mi çocuğu dövdün /kızdın diye ama kendisine gelince hep o haklı. Her gün annemden ya dayak yiyoruz ya da azar işitiyoruz. Hiç dışarıya çıkmıyorum ya evde kendi kendime takilıyorum yada ders çalışıp kitap okuyorum. Artık sabrım kalmadı hergün ağlamaktan yoruldum. Babam desen kahvelerden çıkmaz...
dostum yaşlı insanlar genelde böyledir insanların psikolojik sorunlarına yeni nesil cart curt diyip boomerlık yaparlar ama aslında hepsi kendi enerjilerini erken yaşta evlenip köle yapmaya ve üremeye harcadıkları için öfke sorunlarının farkına varamazlar
Ben 15 yasindayim annemle hiç anlaşamıyoruz her an her dk kavga cikariyor ya dövüyor ya hakaret ediyor pisikolojimi bozdu şimdide degisik davraniyorum diye düşünüyor ve teyzemle bana hoca ayarlamaya calisiyorlar yad abi pisikolog bilemiyorum bana hic bir sey soylemediler bi bahaneyle yazismalarini okudum. Neyse annemden nefret ediyorum bunu yüzünde soyledim sonra oturup agliyor gebersin umrumda deyil çünkü o beni sevmiyor benmi onu sevicem her aksam onun yuzunden kavga cikiyor babamlada arami bozuyor arkadaşlarimin yanknda rencide ediyor aurekli ve biktom artik ondan nefret ediyorum bi...
Yaşım 12 evin her işini ben yapıyororum ama annem asla beğenmez kendisi kalkıp sahuru bile hazırlamaz gelir beni kaldırır hazırla diye sonra geri gider yatar ben yemicem diyince de yaşın başın kaç bana tavır alıyosun geç otur beni delirtme der. Babamla çok iyi anlaşırdım babam varken bana bişey yapamazdı ama babamda bıraktı gitti beni bir anda baba sevgisinden koptum annemden ve kardeşimden zaten görmüyorum. Arkadaşlarımdan birazda olsa sevgi görüyorum ama annem arkadaşlarımla konuşmama falan izin vermiyor ben dinlemeden konuşmaya devam ediyorum en azından onlar beni mutlu ediyor. Karşı cins...
Annem onu seviyorum ona hiçbişey olmasin ayagina diken bile batmasin ama o neden beni anlamiyor anneler çocuklarini anlamazmi hep kendini hakli saniyor bi tartisma olsada ne olursa olsun haksizim demez evet biliyorum bende sût değilim benimde kotu aliskanliklarim var annem hep çok konusur o kadar cok konusuyorki saatlerdir hemde bi insani deli edebilir bu yuzden dayanamayip hazircevaplik yapiyorum benim kotu yanim bu hep beni elestiriyor benim istedigim meslegi istemiyor hayir çikacaksin ben istemiyorum onu okumani diyor benim istedigim meslegi oku diyor bende anne benim istedigim bu...
kimseyi bulamazsan bile ben varım burdan bana ulaş dertleşiriz kimsem yok deme ben varım. Bu sekilde yazan arkadasim istersen konuşabiliriz bende cok bunaldim :(
Ben her aman buradayım...(kötü anlamda deil)
Çok yoruldum dayanacak gücüm yok 3 tane üniversite kazandım hepsini ailem için bıraktım ilkinde kardeşim okusun di-ye bıraktım kardeşim okudu banada ne halin vargör dedi benim çalıştığım paramla okudu etti ikinci üniversite kazandım annem param yok dedi onuda bıraktım çok acı olmasına rağmen onuda bıraktım yinede çalıştım 3 kazandım kardeşim ben seni okutmak zorunlu değilim dedi ve o gün işte anladım bu hayatta insan en büyük darbeyi annesi ve ailesinden alır bu gün çıkmış karşıma yapmasaydın dediler hiç kimseye güvenmeyin sizi ilk satan aileniz olucak acı ama bu bir gerçek!!!
Annem hiç beni dinlemez hep onun istediği olsun ister hayallerime önem vermez dışarıya çıkmama izin vermez bilgisayarda oyun oynamama izin vermez 2 dakka kuzenimle konuşuyorum diye kapıyı kapadiyorum ve kimle konuştun diye sorguluyo kuzenim diyorum yalan söyleme diyor online derslere giriyorum sen ders e gitmiyorsun oyun oynuyorsun diyo ne desem anlatamadım artık dediklerini takmiyorum sizde öyle yapın hayallerinize hedefinize odaklanın olmasa bile cabaladiginizi gösterin
Yaşım 13 annem ve ablamla hiç anlaşamıyorum bu duruma çok üzülüyorum ablam sabah kahvaltısı yaptıgımizdan sonra diyorki bana sude sen tvoleti banyoyu yıka ve sonra dersine çalış bende sanırım ergenligimden dolayı şöyle diyorum. abla yeter artık evin bütün işini bana yüklüyorsun bıktım artık işte ablamla bu yüzden kavga ediyorum annemlede benden hep kahve istediği için ve sizede önerdigim şey içinizi buraya dökün ve annenizden özürdileyin ve ablanızdan
Yaşım 21 bende annemle hiç anlaşamıyorum oda benimle anlaşamıyor annem çok otoriter bir kadın hemde fazlasıyla, hep negatif tavırlar sergiler hep emrivaki konuşur sert uslubla hakaret ederek benimle konuşur ve bende bir genç kız olarak bunu kendime yediremiyorum konuşuyorum onunla yaptığın davranışlar hoş değil ama ne desem boş sabrım kalmadı artık
Yaşım 21 bende annemle hiç anlaşamıyorum oda benimle anlaşamıyor annem çok otoriter bir kadın hemde fazlasıyla, hep negatif tavırlar sergiler hep emrivaki konuşur sert uslubla hakaret ederek benimle konuşur ve bende bir genç kız olarak bunu kendime yediremiyorum konuşuyorum onunla yaptığın davranışlar hoş değil ama ne desem boş sabrım kalmadı artık
bende 23 yaşıma giricem ve sürekli arkadaşlarımla ilgili olaylardan suçlanmaktan bıktım. ordan geç geldiğim 10 dakika için 2 gün tartışma suçlu hissettirme çocuk gibi azarlanma bende kendime yediremiyorum hoş bir şekilde konuşmaya çalışıyorum ama olmuyor. babam annemi tutuyor ben annemi bu kadar severken bu kadar çatışmak artık çok yorucu
BENDE ANNEMLE BABAMLA ANNEANNEMLE BİLE ANLAŞAMIYORUM
sürekli bana bağrıyor hiç dinlemeden etmeden ne desem yanlış anlıyor bide babamda yok
Bende annemle anlaşamıyorum
Ne zaman kankamla buluşsam neden bu saatlere kadar kalıyor yada neden hergun hergun bulusuyorsunuz bisikletle askeriye oturdukları için gitmek istiyorum orda sapık var izin vermiyorum yani nasıl desem arkadaşlık ilişkinize sınır koymaya çalışıyor en ufak şeyde bağırıyor ve sınır olunca ya bana bağırıyor sorna birşeyler kırıyor yada kendine zarar veriyor sonrada emri;-cik odana yüzüme gozukme. Odama çıkıp ağlıyorum ve kendi kendime Allah'ım benimde özgür hakların yokmu neden tam mutlu olcakkam bisey engelliyor neden herkez mutlu olmama engel oluyor neden adalet yok neden ayrimcilik var ben...
beni hiç kimse anlamıyor ailem hiiiiiç anlamıyor sorunuma bir çare bulur musunuz çünkü hayatım siyah benim buna bir çare(Beyza Yılmaz)
bende annem ile anlaşamıyorum ne yaparsam yapayım bana güvenmiyor hiçbir konuda annem istemiyor diye sevdiğim adamdan ayrıldım tek bir dalım vardı tutunacak onuda annem için bıraktım.ben griyim umudum yok ama arıyorum benim gibi olmaya çalış umut ara sana güvenen seven birini ara bulursun belki. kimseyi bulamazsan bile ben varım burdan bana ulaş dertleşiriz kimsem yok deme ben varım..
Annemle devamlı kavga etmek beni çok yıpratıyor.
Annenize "böyle söylediğinde ben böyle hissediyorum" deyin yani dikkati kendi hislerinize getirin. Mesela ağır bir laf ediyor. "Benim böyle olduğumu mu düşünüyorsun?" diye soru sorun, soru onun düşünmesine vesile olabilir.