Olduğu kadar olmadığı kader!

Bu basitlikte aslında.

Bu basitlikte bakabildiğinde üstüne abanan hayat da bir hafifliyor sanki.

“E tamam ya her şey de benim elimde değil” duygusu bakmayın iyi geliyor insana.

Ben bu lafı çocuk yaşlarda duymuş, anlamış ve benimsemiş olaydım bu kadar debelenmeyebilirdim.

Olabilecek en fırtınalı ve tuhaf aileye sahip olduğumu anladığımda,

Tuhaflıklar yıllar yıllar boyu yakamızı bırakmadığında,

Sarışın mavi gözlü küçük kızların her zaman daha ilgi gördüğünü fark ettiğimde,

En iyi oynayanlardan biri olduğum halde o hıyar antrenör tarafından voleybol takımına seçilmediğimde,

En istediğim okulun imtihanını olmadık bir nedenle kazanamadığımda,

İlk aşkım en yakın arkadaşıma aşık olduğunda,

Not ortalamam hayli geçerli olduğu halde kanaat zımbırtısından uzatmalara kaldığımda,

En yakın arkadaşımın ihanetine uğradığımda,

En istediğim işe staja bile alınmadığımda,

Politik olmayı beceremediğim için terfi etmekte epey zorlandığımda,

Feci düşük maaş istediğim için eski patronumun bayram yaptığını duyduğumda,

Kimi sevsem bir arızası ya da bir manisi çıktığında,

Yine de olsun dediklerim ısrarla olmadığında,

Konu ne olursa olsun başlarda hep feci zorlandığımda

Daraldığımda,

Darıldığımda,

… bu lafı benimsemiş olaydım, daha rahat ederdim belki.

Ama bundan sonra kararlıyım,

Olduğu kadar, olmadığı kader.

Not: Sevgili Ertan Çakır’a bu başlık için teşekkürler…