Bocalama...

Hafta sonu çocukları alıp Gezi parkına götürdüm. Şahit olsunlar, hatırlasınlar, iz


bıraksınlar, ait olmayı, birlik olmayı, özgürlüğün ruhunu, içlerinde hissetsinler


istedim.




Korumak için gittiğim o ağacın, neler temsil edebildiğini görsel olarak algılamaları, benim anlattıklarımla ya da ilerde tarih kitaplarında okuduklarıyla bambaşka


olacaktı.




Çok keyifli , verimli bir hafta sonuydu. Resim çizdiler, şarkı söylediler, çadırlarda


oturup oradakilerle sohbet ettiler, kedilerle köpeklerle oynadılar, onlarca soru


sordular; umut doluydu.




O günden beri yoklama yapıyorlar; düne kadar emin cümlelerle anlattığım hikayeler


artık sıfırlanıyor. Süregelen bir muhabbeti, durdurup donduramamanın zorluğunu


yaşıyorum.




Bir yandan bütün terimlerin birbirine girdiği , basitleştiremediğim bir apolitik


durumu yansıtmamak için DUR düğmesine basmak istiyorum, bir yandan da benim nabzımla




atsınlar, üstünden kalkarlar, aslanlar gibi çocuklar bunlar - diye geçiriyorum.


Ortasını bulamıyor, bocalıyorum…





Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.