Erkek hasta olunca...

Hadi …….……. yapayım siz boşluğu doldurun.

Ama önce ben dolduracağım.

Erkek biraz hapşırıp azıcık halsiz hissedince:

• Dünya duruyor.
• Kendinden başka herkes önemini yitiriyor.
• Yatağa yapışıyor.
• Bir elinde derece ile uyuyor.
• Ateşi olmasa bile “bak bak terliyorum” cümlesi hiç eksik olmuyor.
• Üstünde en az iki battaniye oluyor.
• İşten kesin izin almış oluyor.
• Halsiz ve yorgun yatarken nedense televizyon hiç kapanmıyor.
• Salondaki perdeler – panjurlar sonuna kadar kapalı oturuyor, ışık kabul etmiyor.
• Hem halsiz oluyor hem de istediği yemeleri sıralıyor, bol tavuk sulu hasta çorbasını kabul etmiyor.

Bu sırada eşi – annesi evdeyse dili dışarıda geziyor.

En azından bana öyle oluyor. Bir soğuk algınlığında akan sular duruyor. Geçen hafta Arkın bir gün işe gidemedi, evde aklım kaçıyordu. Allah korusun ciddi hastalıklar için değil sözüm de, bir soğuk algınlığı bu kadar kaprisi beraberinde getirmemeli…

Bir önceli sene bademciklerim şişti, saydıklarımın hangisini yaptım ki?

Bu yazıyı da şu an koltukta uzun oturarak yazıyorum. Üç gün üst üste çalıştığım için yorulmuşum, resmen Irmak’ı servise indirmek için kazıdım kendimi yataktan. Hafif üşüyorum da… Hasta değilim fakat yorulmuşum; bugün vücudum “biraz dinlen” mesajı verdi bana.

Ancak kalktım, yatakları topladım, bulaşık makinesini boşalttım, salonu toparladım. Yani duramadım. E az sonra kalkıp yemek de yapmam lazım.

Biz kadınlar duramıyoruz.

Eskiden “Benim bünyem çok güçlü, bak ateşim varken de işe gidiyorum” diye böbürleniyordum! Sezaryenin ikinci günü hastanede herkesi ayakta karşılamayı marifet sanıyordum. Değilmiş!

Evet, her işini kendin yapmak güzel ancak o zaman da cidden dinlenmeye ihtiyacın olunca, cidden ağrın olduğunda kimse inanmıyor.

Yoksa sabah o işe giderken ben “üşüyorum” dediğimde “Lütfen bir daha çiğ köfte kutusunun kapağını açık bırakma, kurumuş içindekiler” demezdi değil mi?

Demezdi demezdi…

Tabii o işe gitti ben kendime geldim, aradım ve “çiğ köfte” cümlesini derinlemesine inceledik o ayrı da…

Siz benim ne demek istediğimi anladınız.

En ufak bir soğuk algınlığında erkeklerin dünyası duruyor, kadınlar hayatlarına eksiksiz devam ediyor. Erkeklerin bu kaprisi de cidden insanı bazen çileden çıkarıyor.

Aslında bu konuyla ilgili sayfalarca yazmak gerekiyor da cidden azıcık daha dinlenmem lazım. Haftaya devam mı etsek?