İşte bu gerçek bir yaş değişimi!

Nasıl bunu atlayabilirim?

Hayatımdaki en cool değişikliği sizinle nasıl paylaşmayı unutabilirim?

Beynimin bir tarafının onu reddetmek istemesinden dolayı mı acaba?

Bilemedim birden…

Evet hayatımda yeni bir şey var. İlk defa bunu tecrübe ediyorum.

Beceremiyorum, başım dönüyor. Bir önüme bakıyorum, bir karşıya, karıştırıyorum. İki santim mesafe hayatımda fark yaratıyor.

Çünkü ben artık yakını görmek için gözlük kullanmaya başladım.

Tamamen yaşla alakalı! Uzakta sorun yok, geçen uçakların isimlerini bile okuyabilirim neredeyse; ama yakın için 1.25 çıktı göz bozukluk ayarım.

Hemen gittim, annemin çekmecesine ve gözlük çerçevelerine daldım. İki tane seçip kendi numarama göre camlarını yaptırdım. Hatta bir tanesinin fışır fışır askısı bile var.

Resimler çekildi instagram, facebook yapıldı. Anneme ne kadar daha benzediğim onaylandı. Bir tek can arkadaşlarımdan Oktay öyle gözlüklü resimler koymamamı rica etti. “Sen olmuyorsun o zaman, başka biri o” dedi.

Sonraki gecelerden birinde 42. Yaş doğum günümde resimler çektik. Tabii ki gözlüksüz…

Arka arkaya baktığımda gerçekten gözlüklü halimin daha ağır ve olgun göründüğüne ben de ikna oldum.

Bir kere kullanmaya alışmak zor: Bilgisayar klavyesinde biraz sıkıntı oluyor ama ekranı okumada yok. Bu durumda gözlüğü yaşlılar gibi yarım mı takacağım, görüntünün yarısını gözlüklü yarısını gözlüksüz görmek için mi?

Okurken kafamı kaldırıp da konuşana baktığımda flu oluyor. Bir beynim dönüyor yine.

Bana en çok geceleri cep telefonunu kullanmak için gözlük lazım olacak gibi. E gece gözlükle mi dolaşacağım. Mümkün değil.

Çünkü…

1. Gece tarzıma yakışmaz. Gündüzleri çalışan ağır kadın havalarında olabilirim ama geceleri genç görünmeyi tercih ederim.
2. Kesin kaybederim.

Fakat doğrusunu isterseniz, gözlükleri takıp bir iş yapınca yaptığım işi çok daha önemliymiş gibi hissediyorum.

Ve hatta ben çok çalışıyor görünüyormuşum gibi de hissediyorum.

Gerekmedikçe kullanmamaya çalışıyorum ama içimde onun ağırlığını taşıyorum.

Yahu, ben o yüzden mi bu son zamanlarda pek sokağa çıkmak istemeyen, daha çok arkadaşlarımla evde takılmayı tercih eden, olgun adamların daha uygun ve çekici olduğunu düşünmeye başlayan biri haline geldim?

Bütün bu ağır gelişmelerin sebebi gözlük mü yoksa?

Hatta kolyeleri, küpeleri ve fışırtılı gözlük askısının hepsini birden kullanmak ciddi bir “annem” sendromuna işaret.

Yakında pembe renge sempati duymaya başlarsam şaşırmayın. (Yok o kadar da değil, o zaman direk akıl hastanesine yatırtabilirsiniz beni)