Şükran günü

Geçen Perşembe Thanksgiving’i yani Şükran Günü’nü kutladı Amerika. Bir sürü anımı hatırladım ve o günün coşkusunu ta burdan yaşadım yüreğimde. 21 sene çok uzun bir zaman, haliyle bir çok Thanksgiving yemeğine katılma şansım oldu ve hepsinden ayrı ayrı zevk aldım. Şimdi uzak kalınca bu “tantana”ya, böyle bir günün değerini daha çok takdir eder oldum. Millet olarak şükretmeye bir gün ayırmışlar, düşünsenize... Daha güzel ne olabilir?

Amerikalı böyle bir günde tüm dostlarına ya telefon açar ya da mesaj atar. “İyi ki varsın” gibi, “Hayatımda olduğun için kendimi çok şanslı hissediyorum” gibi anlamlı sözler söyler sevdiklerine. En önemlisi de Thanksgiving için tüm ailesini bir araya toplar, geleneksel bir sofra kurar ve yemekte kısacık bir duayla hem aile bütünlüğüne hem donattığı sofranın bereketine şükreder. Yurdun dört bir yanından (ki ülkenin büyüklüğü kayda değer) seyahat eder ve telaş içinde baba evine koşar gider herkes. Bu konudaki azimlerini hep takdir etmişimdir. Diyeceksiniz ki bu anlamda bizim bayramlardan ne farkı var ki? Kökenlerini ve anlamlarını bir yana koyacak olursak ikisi de yeme içme ağırlıklı kutlamalar ve ikisinde de ailenin bir araya gelmesi söz konusu sonuçta.

Ama yok, öyle değil… Bizim bayramlarımız bir güne değil de birkaç günlük bir zaman dilimine yayılıyorlar, haliyle de tek bir güne sıkıştırılan yoğun coşku hissini taşımıyorlar. Ayrıca tüm akrabaların ziyareti söz konusu olduğu için, tüm ziyaretleri hakkıyla yerine getirmeye ne zamanı yetiyor ne bütçesi, ne de enerjisi insanların. Öyle olunca da işin içine sitem, eleştiri, yerine getirilemeyen görevlerle ilgili yapılan açıklamalar ve yer yer suçluluk hissi de giriyor ve işin tadı kaçıyor. Oysa gayet doğal bir hal bu, öyle eskiden olduğu gibi yakın yakın oturmuyor ki kimse birbirine ve herkes sürekli deli gibi çalıştığı için hep yorgun. Haliyle bayramlar gözünde büyüyor herkesin ve gelenek yok edilip sohbet, muhabbet, ziyaret kısmı elimine ediliyor ve bayram bir kaç gün için tatil kaçamağı yapmak için bir fırsat olarak değerlendiriliyor sadece.

Thanksgiving günü ise farklı, bu tip bir baskı yaratmıyor çünkü sadece çekirdek ailenin bir araya gelmesi söz konusu o gün. Yani her anne baba kendi çocuklarını toparlayıp bir araya getiriyor kendi evinde ve aile tek bir çatı altında toplanıyor. Yaşlı dedeler ve nineler de oğlunun ya da kızının sofrasında baş köşede yerini alıyor tabii keyifle. Herkes bir evde olunca, ziyaretler için bir sağa bir sola koşuşturma telaşı olmuyor. Pratik insanlar hakikaten, seviyorum bu yönlerini.

Böyle günlerde deli gibi yemeleri aynı bizim gibi ama… Bazı şeyler evrensel, özel tatil günlerinde yemeyi içmeyi abartmak ve kontrolden çıkmak da bunlardan biri. Böyle durumlarda zencefilli yeşil çay içmenin ya da Papaya adlı meyveyi yemenin hazmı nasıl da kolaylaştırdığını bir Thanksgiving yemeği sonrası öğrenmiştim.

Neyse, konu konuyu açtı ve ucundan azıcık, kültürleri kıyaslar gibi oldum ama benim esas söylemek istediğim şükretmeye koca bir günü ayırmanın ne kadar iyi bir fikir olduğuydu. İşin tarihçesine ve kökenine girmeyeceğim hiç ama sonuçta günümüzde şükran hissini paylaşmak için bir vesile olan güzel bir gün bu Amerika’da. Her hanede ayrı ayrı yaşanan bu enerjinin tek bir gün içinde tüm ülke çapında yaşandığını düşününce bu milletin enerjisinin her sene bir gün için ciddi şekilde yükseldiğini fark ettim. Müthiş bir olay aslında…Milli arınma günü!

Sevgi ve şükür hissinin frekansı inanılmaz yüksektir ve dönüştürücü güçtedir, enerji arınma işiyle meşgul olan herkes bilir bunu. Kendimi bezgin hissettiğim zamanlarda kendimi toparlamak için başlarım şükrettiğim şeyleri bir bir saymaya, bir bakmışım bir kaç dakika içinde düzelivermişim! İşte bu vesileyle sizi de bunu yapmaya davet ediyorum. Bir bir saymaya başlayın şükrettiğiniz şeyleri ve aslında ne kadar şanslı olduğunuzu fark edin. Sonra sevdiklerinizi,dostlarınızı arayın,içtenlikle sevginizi ifade edin. Güzel şeyleri kanıksamayın, bir anda yok olabileceklerinin bilincinde olarak onlara özen gösterin, sahip çıkın. Sonra da sevdiklerinizi toplayın etrafınıza ve yiyip için,eğlenin. Şükran gününüz bugün olsun. İlla ki birinin böyle bir günü ilan etmesi mi lazım? Benim çok sevgili bir Bedia halam vardır, “Her gün düğün bayrammış gibi yaşamak lazım” der. Ona gönülden katılıyorum.

Sevgiyle kalın...