Acaba ben senden çocuk yapmak istiyor muyum?

Bekârlığa veda gecesi var. On beş kız yemek yiyor. Sonra bir şeyler içmek için başka bir yere geçiyor. O arıyor. Yakınlarda oturduğu için beş dakika sonra yanında. Kadının evine gidiyorlar. Üstü başı, saçı yemek, sigara, gece kokan kadın duşa giriyor. Banyodan çıkınca üşüyor, üzerine kurusun diye çamaşır serdiği büyük peteğe yaslanıyor. Aylardan şubat ya da mart. Saçlarına havlu sararken, oturduğu kanepeden adam ona bakıyor, birden diyor ki:

“Ben baba olmak istemiyorum.”

Bir, bilemedin iki aydır beraberler. Sükûnetini korumaya çalışarak soruyor kadın:

“Niye böyle söyledin şimdi?”

“Arkadaşın evleniyor, belki sen de evlenip çocuk yapmak istiyorsundur. Haberin olsun.”

O küçük aklıyla, sevgilisinin, o gece bekârlığa veda eden arkadaşına bakıp ona özendiğini, evlenmek istediğini düşünmüş. Bir süredir haftada birkaç gün beraber uyuyup uyanıyorlar diye de bu isteğini onunla gerçekleştirmeye karar verdiğini öngörmüş içinden. Sevgilisi ona bakarken yüzük, gelinlik, nikâh, beşik filan görmesin diye de onu uyarmaya karar vermiş.

Küstahlığa bak.

Kadın ona bakıyor, bakıyor sakin kalmak istiyor ama öfkesine engel olamıyor.

“Evlenmek de çocuk yapmak da istemiyorum. Sen bu yargıya nasıl vardın, bana bir söyler misin?”

“Ne bileyim, sabahları kahvaltı hazırlıyorsun.”

Beraber uyandıkları sabahlar kahvaltı hazırlamasından çıkardıklarına bak!

“Sen de oturup afiyetle yiyorsun! Ben her sabah kahvaltı hazırlıyorum. Ne yapayım? Kendim yiyip seni aç mı bırakayım? Tamam, bundan sonra sana kahvaltı yok.”

“Yok... Hazırla” cevabından bu çıkışı beklemediği anlaşılıyor.

Sinirlerine hâkim olamıyor kadın.

“Sen bir kadın için evlenilecek, çocuk doğurulacak adam olduğundan nasıl bu kadar eminsin ki?”

Susuyor. Bu ihtimal üzerinde hiç durmamış.

Bir o değil, genel olarak erkekler böyleler. İlişkiye başladıkları kadınları tartıyorlar, ama kendilerinin de tartıldıkları akıllarından bile geçmiyor. Onlar kadını ölçüp biçiyorlar, ama kadınlar sadece onların iki dudağının arasından çıkacak “Benimle evlenir misin?” lafını bekliyorlar. Ezberleri bu. Kadın hazır ve nazır evlenmeyi bekler. Bir erkekle çıkmaya başlayınca da ötesini berisini düşünmez, hemen onunla evlenmeye, ondan çoğalmaya bakar.

Kendini ve spermlerini kadın için piyango, büyük ikramiye olarak gören erkek hiç düşünmez, kadının da onu tarttığını.

Bu adam, acaba ciddi ilişkiye girmeye değer mi?

Onu yeterince beğeniyor muyum?

Onunla iyi hissediyor muyum?

Bana karşı saygılı mı?

Kendine karşı saygılı mı?

Onunla bir hayat kurmak istiyor muyum?

Ondan iyi baba olur mu?

Belki çoğu erkeğin haberi yok ama kendine bu tür sorular soran kadınlar var.

Erkeklerin dün tanıştıkları kadına bakıp “Bu benimle evlenmek istiyordur”, “Bu benden çocuk yapmak istiyordur” demesi küstahlıktan başka bir şey değildir. Bu küstahlıkta kadınların yaklaşımının payı olduğu doğrudur, ama bu hiçbir erkeğe şahsını ve spermlerini piyango, büyük ikramiye olarak görme hakkı vermez.

Beraber olmaya başladığı kadına evlenmeyi düşünmediğini, baba olmak istemediğini söyleyen bir erkeğin her şeyden önce bir dönüp kendine bakması gerekir. Gerek ayna karşısında, gerek bir kenarda bir başına biraz kendini incelemesi icap eder.

“Ben bu kadına lâyık mıyım?”

“Bu kadının aradığı niteliklere sahip miyim?”

“Hakkımda ne düşünüyor?”

“Beni beğeniyor mu?”

“Ben bu kadının ben evlenmek isteyeceği türde bir erkek miyim?”

“Beni çocuk yapmaya değer bir erkek olarak görüyor mu?”

Erkek sormazsa bu soruları kendine, bir gece vakti, kollarını göğsünde birleştiren kadın arkasını duvara yaslayıp gülerek sorar.

“Acaba ben senden çocuk doğurmak istiyor muyum?”