Tek ihtiyacın sevgi diye şarkı söylemek kolay da dümdüz, dolambaçsız, sevgiye ihtiyacım var demek neden zor?


Ne oluyor da hepimizde ortak olan sevgi ihtiyacını, önemlileştirip/önemsizleştirip diğer ihtiyaçlarımıza göre farklılaştırıyoruz?


Neden güvenlik ihtiyacımızı dile getirmek, anlamak, anlaşılmak kolay da sevgi zor?


Korkmak dışında bir cevabım yok henüz.


Korkuyoruz. Korkuyorum.


Yargılanmaktan, etiketlenmekten, dövülmekten, hırpalanmaktan, işkence görmekten, ötekileştirilmekten… Korktum. Korkuyorum.


Sanki yıllardır süregelen tüm çekişmeyi, savaşı bedende hissetmek gibi. En çok da karında. Kadınsak belki daha da derinde, rahmimizde.


Rahmim korkuyu veya acıyı tutmak için bir yer değil.

Rahmim yaratmak ve hayatı doğurmak için bir yer.


Görsel: Bianca Bolwerk


Bir senedir her yeni ayda bunu hatırlatıyorum kendime, ritüeli ile


Neden?


Kendimi korumak için mi?


Belki zamanı gelince oluyordur olması gereken. Dedikleri gibi, olduğu kadar, olmadığı kader.


Peki, kadere bırakıp hiç mi eyleme geçmeyelim?


Kaderin eylem içermediğini kim söyledi? Yürümek, yürüdüğün yolu fark ederek adımlamak eylem değil mi?


Kim karar veriyor neyin eylem olup olmadığına?


Nefes alıp vermek eylem, hareket içermiyor mu?


Eylem her dem oluşta saklı değil mi?


Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.